Is het verstandig
met vrienden een
huis te kopen
Koos Postema
Mag ik mijn dochter
van 15 verbieden een
tattoo te nemen?
Gerda Havertong
Het bestaat dus nog,
bevriende echtparen
die na hun pensioen
samen een groot huis kopen
waarin zij samen een leef
gemeenschap vormen. Ik
dacht dat ouderen tegen
woordig veel langer in hun
eigen huis bleven of naar
een aanleunwoning ver
trokken. Maar goed, ook
plannen voor kleine com
munes blijven kennelijk
in de mode. Maar samen
wonen met vier echtparen
gaat natuurlijk niet zomaar.
Zaken als financiering,
eventuele verbouwingen en
HET KAN OOK
ZIJN DAT ALS
EERSTE HULP
NODIG HEEFT
de taakverdeling moeten
goed worden geregeld. Ver
gaderen dus!
Goed, ik neem aan dat het
hier gaat om oude, diepe
vriendschappen, dus wie
weet lukt dat allemaal
prima. Toch zit u met een
probleem; u bent tien jaar
jonger dan de anderen, en u
vreest dat u de verzorgster
wordt als die ouderen be
ginnen te kwakkelen met de
gezondheid. U wordt dan de
thuiszorg, maar dan letter
lijk, en dat wilt u niet. Kunt
u dat bespreken? Of durft u
dat niet omdat uw vrienden
zich beledigd kunnen voe
len? Wat te doen? Stel dat u
de vaste verzorgster wordt
van een vriend of vriendin
in de groep. Dat ze u dat
vragen. Want dat hoort toch
tot de zaken die besproken
moeten worden in zo'n
groep? Weigert u dan?
Maar het kan ook zijn dat
u, ook al bent u de jongste,
eerder hulp nodig heeft
dan de ouderen. Wedden
dat u ze dan om hulp
vraagt? Of eist u dan
hulp van buiten? Als
ik uw brief nog eens
overlees, vraag ik me
echt af: moet u wel
meedoen met het
woonplan van uw
vrienden en
vriendinnen?
Uw vraag brengt mij
terug naar mijn eigen
jeugd, in Suriname.
Toen ik 15 was, moest en zou
ik een 'raamwerk', een gou
den rand om een van mijn
hoektanden, dat was toen he
lemaal in. Mijn ouders ver
tikten het om toestemming
te geven, maar mijn vader gaf
wel een opening: als ik mijn
examens zou halen, mocht
het. En zo gebeurde het, maar
het werd geen succes. Al in
Suriname durfde ik na een
halfjaar niet meer te lachen,
omdat ik me voor die tand
geneerde. En toen ik op mijn
19de naar Nederland kwam,
werd het nog erger. Dacht
iedereen dat ik heel rijk
was, met dat goud in
mijn mond!
Opvoeden kent geen
recept, maar handelen is
wel wenselijk. Net als dat
gouden raamwerk, zijn tat
toos een modeverschijnsel
waarmee veel te makkelijk
wordt omgesprongen. Al
leen al om die reden heeft
u groot gelijk dat u uw
dochter geen toestem
ming geeft. Als ouder ben
je er óók voor om je kinderen
te beschermen als ze op een
leeftijd zijn waarop ze nog
niet vooruit kunnen denken.
Duidelijk maken dat som
mige dingen gewoon niet
STEL JE VOOR
DAT ZE ER EEN
OPHAAR
BORST WIL
oké zijn. Sowieso is 15 jaar
natuurlijk te jong, want de
huid is nog in de groei. Stel
je voor dat ze iets op haar
borst wil!
Leg haar zo goed mogelijk
uit dat de voordelen van het
hebben van een tattoo te ver
waarlozen zijn. Er bestaat een
gerede kans dat ze er spijt van
krijgt. En dat ze zich, zolang
ze onder uw dak woont, aan
uw regels dient te houden.
Dat betekent ook dat als u dat
niet wilt, er ook geen tattoo
komt als uw dochter 16 is,
of 18. Als ouder heb je het
recht kinderen dingen te
verbieden, dus maak er ook
niet te veel woorden aan vuil.
Nee is nee! <1
magazine 63
Journalist (84) met als lijfspreuk: 'Oud, maar nog dagen zat.'
Theatermaker (70): 'Alles watje uit liefde geeft, doet ertoe.'
Mijn dochter van 15 wil een tattoo. Ik wil er niets van weten - alles wat
ik zelf geweldig vond op mijn 15de, vond ik vijfjaar later vreselijk, dus
als ik destijds een tatoeage had laten zetten, had ik daar zonder twijfel
enorme spijt van gekregen. Volgens mijn dochter, een volbloed puber,
weet zij precies wat ze wil, en moet ik me niet zo'n zorgen maken (en
me uiteraard vooral nergens mee bemoeien). Ik probeer niet boos te
worden, maar zou het liefst zeggen: daar komt helemaal niets van in.
Wat zou u doen? J.D. uit Malden
WG
