GroenLinks schetst bewust verkeerd beeld van boeren
14 2
VEETEELT BOEREN BALEN VAN REGELS
Melkveehouders Joan en
Rian van den Boogaart
(Gilze) houden van hun
koeien en hun bedrijf. Maar
het wordt ze verdomd lastig
gemaakt door de politiek',
vinden zij. „Ze schieten iedere
keer in onze rug."
Ze missen de waardering. Een beetje waar
dering voor de boer die zeven dagen per
week in de weer is met zijn koeien. „Daar
zorgen wij dag en nacht goed voor. Onze
koeien komen per dag langer buiten dan be
jaarden uit het verpleeghuis in een maand.
Maar af en toe lijkt het wel alsof wij crimi
nelen zijn die de boel vergiftigen en dieren
uitmelken."
Joan is 55, Rian een jaartje jonger. Allebei
groot geworden op de boerderij, samen al
sinds hun trouwen tussen de koeien. Met
vrijwel niks begonnen, nu eigenaar van wat
burgers een megastal noemen, daar aan de
Besterd in Gilze. 375 koeien en 300 stuks
jongvee, allemaal zelf gefokt. „We gaan ie
dere dag met plezier de stal in, zijn hier ge
lukkig. Op onze melkveehouderij staan top-
koeien en we maken net als veel collega's de
beste melk van de wereld. Overal in het bui
tenland willen ze onze producten, maar po
litici in eigen land snappen daar niks van."
Neem nou nog even die verplichte weide-
gang. Een meerderheid in de Tweede Kamer
wil een wet die regelt dat koeien verplicht
naar buiten gaan. Joan moet daarom lachen.
Hij heeft de afgelopen drie decennia miljoe
nen geïnvesteerd in een bedrijf met half
open stallen, ruim vijfhonderd zonnepane
len op het dak, honderd hectare grasland en
55 hectare maïsland. „Ze komen vaak ge
noeg buiten. Maar dat ga ik toch niet doen
als het drie dagen heeft geregend. Dan trap
pen ze alles naar de donder. En boven de 20
graden wil die koe zelf niet. Vindt ze te
warm, voelt ze zich niet lekker bij. Die gaat
liefst naar binnen, daar heeft ze zelfs een
ligbed. Maar dan zou ik van Den Haag die
koe naar buiten moeten sturen! Anders
krijg ik een boete. Ze we
ten niet waar ze het over
hebben. Nog zoiets: als
een koe binnen schijt kan
ik die mest opvangen en
netjes verspreiden of ver
kopen. Buiten schijt ze op
een hoop, zakt die mest
op één plek de grond in.
Maar die simpele dingen
snappen die zogenaamd
milieubewuste mensen niet meer."
Met al hun ervaring en liefde voor het dier
weten ze zelf wel wat het beste is voor een
koe, willen Rian en Joan maar zeggen. Wie
goed is voor zijn dieren, krijgt daar produc
tief ook het beste voor terug. In hun geval
vier miljoen liter melk per jaar. Maar staats
secretaris Martijn van Dam heeft het vol
gens hen alleen maar
over krimpen van de in
tensieve veestapel en nóg
meer maatregelen die be
ter zijn voor het milieu.
„Eerst moesten we
meer grond kopen om
onze mest uit te kunnen
rijden, onlangs moesten
we zeventig beste koeien
verkopen aan Litouwen
omdat we volgens nieuwe normen te groot
zouden zijn geworden. Daar valt niet meer
mee te werken. Je weet nooit zeker waar je
aan toe bent."
Fosfaatplafonds, nitraat- en ammoniak-
referenties, fijnstofuitstootregels, antibioti-
cabeperking, geurgrenzen, natuurbescher
mingswetvergunningen... Om zich aan
nieuwe regels te houden, maken Rian en
Joan gebruik van computerprogramma's
waarvoor ze ook nog een expert moeten in
huren, want zelf komen ze er niet meer uit.
„Gelukkig kunnen we nog wel gewoon de
stal in lopen en doen waar we goed in zijn.
Anders word je gillend gek", verzucht Rian,
moeder van vier kinderen die het bedrijf
niet zullen overnemen omdat ze voor an
dere branches hebben gekozen. „Wij zijn
blij dat ze gelukkig zijn, ze hoeven ons niet
per se op te volgen. Dit bedrijf is ons leven,
wij zetten dit zo goed mogelijk weg en ho
pelijk is daar in de toekomst ook nog plaats
voor."
Boven de 20 graden
wfl een koe niet naar
buiten. Van Den Haag
zou dat toch moeten
Het opiniestuk schetst een treurig
beeld van de land- en tuinbouw.
Enkele citaten: 'In Nederland gaan
de koeien nu de varkens en kippen
achterna: weinig grond, veel
stront.' En: 'Meer koeien op stal en
niet in de wei.'
De argeloze lezer denkt dat het
platteland het domein is van
nietsontziende boeren die lak
hebben aan milieu, dierwelzijn en
volksgezondheid.
Het is een beeld waarin ik mij,
als melkveehouder in Molenschot,
totaal niet herken. Voor de zoveel
ste keer wordt mijn beroepsgroep
in een hoek gezet waar we niet
thuishoren. Wat feiten op een rij:
een gemiddeld melkveebedrijf
telt 89 koeien, aldus het Centraal
Bureau voor de Statistiek;
op bijna acht op de tien melk
veebedrijven lopen de koeien 's
zomers in de wei;
boeren en tuinders zijn de
belangrijkste producenten van
groene energie dankzij investerin
gen in zonnepanelen, windmo
lens en biogasinstallaties. Meer
dan 42 procent van de groene
energie die Nederland produceert,
wordt opgewekt vanaf het boeren
erf;
de emissie van ammoniak door
land- en tuinbouw is tussen 1990
en 2014 gedaald met zestig pro
cent, aldus cijfers van de overheid;
de sector heeft met de over
heid afspraken gemaakt voor ver
mindering van broeikasgassen in
het jaar 2020. Die doelstellingen
zijn vorig jaar al behaald.
Duizenden mensen parkeren
tijdens de luchtmachtdagen van
vliegbasis Gilze Rijen op mijn
land. En al die bezoekers wandelen
dan over mijn erf en door mijn
stallen naar de show. Nooit een
onvertogen woord. Niet over mijn
koeien, niet over mijn bedrijf. Dat
valt lastig te rijmen met het beeld
dat Grashoff en Rooijackers schet
sen. Natuurlijk, ook ik zie om mij
heen ontwikkelingen die zorgen
baren: een toenemende schaal
grootte, tegenvallende prijzen en
extremere weersomstandigheden
door klimaatverandering.
Volgens Grashoff en Rooijackers
is er maar één remedie: 'groen
boeren'. Laat er geen misverstand
over bestaan: ook ik draag de bio
logische land- en tuinbouw een
warm hart toe. Maar ook hier lig
gen de feiten veel genuanceerder:
nu al is de productie van biologi
sche zuivel hoger dan het aanbod.
Zuivelcoöperatie FrieslandCam-
pina telt 127 melkveehouders die
jaarlijks 60 miljoen kilo biologisch
melk leveren. Maar er staan nog
eens 49 melkveebedrijven op de
wachtlijst. Die kunnen nog geen
biologische melk leveren omdat de
vraag simpelweg ontbreekt. Met
andere woorden: de bottleneck
voor 'groen boeren' zit niet bij de
boeren.
Los daarvan: niet iedere consu
ment kan zich biologische produc
ten veroorloven, vanwege het
hogere prijskaartje. Dat is ook
helemaal niet erg, want ook voed
sel uit de gangbare land- en tuin-
Boeren en tuinders
zijn de belangrijkste
producenten van
groene energie
bouw wordt op duurzame manier
geproduceerd. Duurzaamheid en
hoge productie gaan in Nederland
hand in hand, het is een wereld
wijd geroemd vakmanschap. Onze
sector kan ook een verdere bij
drage leveren aan een lagere uit
stoot van broeikasgassen. Bijvoor
beeld door het verder verhogen
van het organische stofgehalte in
de bodem en op die manier CO2
vast te leggen.
GroenLinks profileert zich, ze
ker in verkiezingstijd, graag als
bruggenbouwer. De opinie van
Grashoff en Rooijackers is echter
vooral polariserend. Het vergroot
de verschillen tussen boeren en
wakkert de tegenstellingen tussen
boeren en burgers onnodig aan.
Dat is jammer, want juist boeren
en tuinders bieden oplossingen.
Bij twijfel: een afspraak maken en
zelf komen kijken.
woensdag 15 maart 2017
'Ze moeten ons niet koeioneren'
John Bas
Giize
Rian en Joan van den Boogaart: „Ze weten niet waar ze het over hebben." fotoronmagielse/pix4profs
-Joan van den Boogaart, boer
Jack van Poppel
OPINIE
Het is een bekende debattruc:
schets bewust een slecht beeld
en presenteer vervolgens pas
klare oplossingen. Het is precies
deze truc waarvan Rik Grashoff
(kamerlid GroenLinks) en Hagar
Rooijackers (statenlid Groen
Links Brabant) zich bedienen in
hun opine 'Kies voor 'groen boe
ren' dan wordt boeren weer
leuk' (BN DeStem, donderdag 2
maart).
-Jack van Poppel
Jack van Poppel (60) is melkvee
houder met ruim 200 koeien in
Molenschot
