7
Spil van zorg, wonen en welzijn
gapend en in zijn pyjama, de trap af
daalt en het gesprek overneemt.
Kristel is open, vrolijk, vriendelijk
en meelevend; een vertrouwde
vriendin aan wie je, ondanks haar
jeugdige voorkomen, gemakkelijk je
diepste geheimen toevertrouwt.
Maar ze blijft altijd gefocust. Zonder
veel omwegen gaat ze op haar doel af:
wat mankeert deze man en welke
zorg heeft hij nodig? „Ik krijg wei
eens te horen dat ik erg direct ben",
zegt ze, en lacht erbij.
Na een half uur moeizaam conver
seren, na lezing van de brieven van
specialisten, medicijnen bekijken en
vooral voortdurend doorvragen heeft
ze een beeld. Op basis daarvan kan ze
een zorgplan maken. Dat doet ze
vanmiddag wel, op kantoor. Naast
alle andere administratieve klussen,
die ongeveer de helft van haar tijd
opslokken.
„De zorgvraag raakt de laatste
jaren complexer", vertelt ze, terwijl
de straten van Princenhage in de
ochtendspits langzaam tot leven
komen. „Het verzorgingshuis is
verdwenen, in een verpleeghuis kom
je alleen als je echt niet meer thuis
kunt wonen. Meer ouderen blijven
dus langer thuis wonen. Zij hebben
ROLENTAKEN
meer en complexere zorg nodig."
Woonde in 2010 achter elke
negende voordeur in Nederland
iemand van 75 jaar of ouder, over
twee decennia leeft achter elke vijfde
voordeur een senior op leeftijd. In
tussen groeien de budgetten onvol
doende mee met die ontwikkelingen
en heerst er een groot tekort aan ge
kwalificeerde wijkverpleegkundigen.
„Veel verpleegkundigen willen niet
in de wijk werken, omdat ze denken
dat ze daar geen hoogwaardige tech
nische zorg kunnen verlenen. Niets
is minder waar. Juist in de wijk krijg
je met alle aspecten van het vak te
maken."
De ster van de wijkverpleegkun
dige rijst ook door een andere ont
wikkeling: ziekenhuizen ontslaan
mensen na een behandeling sneller
dan voorheen. Medische ingrepen
die tot enkele jaren geleden in het
ziekenhuis werden uitgevoerd, zoals
specialistische wondzorg, liggen nu
op het bordje van het wijkteam. Dat
is goedkoper.
„Omdat wijkverpleegkundigen de
enigen zijn met het vereiste oplei
dingsniveau komt het neer op mijn
collega's wijkverpleegkundigen en
mij", zegt Kristel. Ze lijdt er niet on
der. Dat ze wekelijks veel meer uren
maakt dan de 32 waarvoor ze wordt
betaald, het zij zo.
Postoel
Aan de rand van Princenhage, in een
voormalige boerderij, zit de vrouw
des huizes als een dood vogeltje on
der een dekentje in haar stoel. Ze
heeft te horen gekregen dat ze onge-
Meer ouderen
blijven langer
thuis wonen.
Zij hebben
meer en
complexere
zorg nodig
neeslijk ziek is. Lijkt de vrouw te
berusten in haar lot, haar echtgenoot
verbergt zijn angst en onzekerheid
onder een niet aflatende woorden
stroom.
Hij wil, bezweert hij, vóór alles zelf
voor zijn echtgenote zorgen. Meestal
lukt dat, maar hij is ook al dik in de
zeventig en zijn vrouw verzorgen
gaat moeilijker. Kan hij daar nou
geen hulp bij krijgen?
Dat kan, zegt Kristel. Ze stelt een
glijlaken voor om mevrouw in- en uit
bed te krijgen, een postoel voor de
toiletgang en uitbreiding van de
thuishulp om te kunnen douchen.
„Zullen we het daar voorlopig bij
houden?", vraagt ze. Het echtpaar is
tevreden. Kristel ook. „Deze mensen
redden het voorlopig wel", meent ze.
„Ze hebben een netwerk van familie,
vrienden en buren dat bijspringt. Dat
is eigenlijk een ideale situatie."
Is dat er niet, dan probeert Kristel
dat netwerk te organiseren. Kunnen
buren af en toe een boodschapje
doen? Is er misschien een vrijwilliger
die wil stofzuigen? „Maar ik probeer
cliënten ook altijd te stimuleren tot
zelfredzaamheid. Hoe actiever je
bent, hoe langer je gezond blijft."
Tijd om naar kantoor terug te ke
ren. Een broodje, een bakje koffie en
dan achter de computer en de tele
foon. Zorgplannen schrijven, uren-
staten invullen, administreren, rege
len. Niet het leukste deel van haar
werk, maar belangrijk. De werkdag
zit er nog lang niet op voor Kristel.
dinsdag 14 maart 2017
44
In verband met de privacy is de naam
van mevrouw De Boer gefingeerd.
De wijkverpleegkun
dige was ooit een
vaste waarde in het
straatbeeld - denk:
vrouw met lange
leren jas op de fiets -
maar werd vanaf de
jaren tachtig vrijwel
wegbezuinigd.
Sinds twee jaar is
ze terug. In het
nieuwe zorgsys
teem, waarbij ou
deren geacht wor
den langer thuis te
wonen, is zij de spil
van zorg, wonen
en welzijn in de
wijk. De wijkverpleeg
kundige signaleert
eenzaamheid en an
dere sociale proble
men. Ze bouwt aan
netwerken van zorg
verleners, welzijnswer
kers, woningcorpora
ties en andere betrok
kenen. De diensten
van een wijkverpleeg
kundige vallen
(meestal) onder de
zorgverzekering en
zijn dus 'gratis'. De
wijkverpleegkundige
valt in te schakelen
via de huisarts, de ge
meente, het sociale
wijkteam of de zorg
instelling die actief is
in uw wijk.
Voor meer informatie:
wijkverpleegkundige.nl
