mm
Moet 't zo zijn? Ja, zo moet 't zijn!
Terneuzen enige in
afzeggen Colourrun
17
de straat tot aan de arts." Dat moet
de komende drie jaar drastisch ver
anderen. „Ik zoek naar de ziel van
het gebouw. Dat is watje onbewust
meekrijgt, zoals lichtinval, opge
ruimdheid en ruimte."
Hoe de plannen eruitzien, ver
klapt Verstraeten nog niet. „Het
wordt ruimer, lichter en meer op
geruimd", aldus de Middelburgse
kunstenaar. „Elk detail komt aan
bod, tot aan kleurgebruik, meubi
lair en zelfs de kunst aan de muur
aan toe."
Nee hoor, het
ziekenhuis wordt niet
oranje, maar er komt
wel iets opvallends
Een rondje ziekenhuis met Ver
straeten is verhelderend. Want
ineens zie je dingen waar je eerder
niet bij stilstond. Wat doet die le
lijke oranje brievenbus vlak voor de
ingang? Waarom staan die asbak
ken daar? En die fietsenstalling ziet
er toch niet uit?
Zo zijn ook de ogen opengegaan
bij de raad van bestuur. Lisette te
Verstraeten somt
moeiteloos een hele
lijst zaken op die niet
kloppen aan het
ziekenhuis in Goes
Velde: „Het pand in Goes is krap en
verouderd. We hebben de behoefte
om onze kernwaarden - gastvrij
heid en betrouwbaarheid - uit te
kunnen stralen. Als je dat moet
doen in een krap en verouderd ge
bouw levert dat niet altijd het ge
wenste resultaat op."
Gezien de financiële situatie is
het niet vreemd dat er de laatste ja-
"MME
ren weinig in en rond het zieken
huis is gebeurd. „Eigenlijk wil je dat
al het geld dat we hebben naar de
zorg gaat", zegt Te Velde. „Dat is het
dilemma. Want we willen ook dat
mensen ervaren dat ze welkom
zijn. Je komt niet voor je plezier
naar het ziekenhuis."
Niet zo makkelijk om de bezem
erdoor te halen, want geen kamer
in het ziekenhuis is onbenut.
Daarom is een noodgebouw neer
gezet. „Daarin zit nu chirurgie",
zegt manager Arie van Vossen.
„Daardoor is er een vleugel vrij. Ka
bels en leidingen worden ver
nieuwd en tl-lampen maken plaats
voor ledverlichting." Noem de ver
bouwing van de afdeling oncologie
een test, vult manager Rob Storms
aan. „Als je nu die afdeling oploopt,
is het klimaat anders, het gevoel is
anders en het is er ruim. Zo worden
de andere afdelingen ook."
Uitwijken naar andere locaties is
niet de bedoeling. Te Velde: „We
moeten een paar jaar concessies
doen, want een tijdelijk pand heeft
ook niet de uitstraling van gastvrij
en betrouwbaar. Maar op het eind
resultaat zullen patiënten en mede
werkers trots zijn."
Het Matangi kwartet (Maria-
Paula Majoor, Daniel Tor-
rico Menacho, Karsten
Kleijer en Arno van der Vuurtst)
vat de taak om goed te musiceren
bloedserieus op. Maar de musici
ontroeren ook het publiek met
hun gepassioneerde spel. De ver
tolkingen zijn apart, en wat vooral
opvalt, is de vlekkeloze samenwer
king, dan kom je van goede huize.
Op het programma stonden strijk
kwartetten van Haydn, Beethoven
en Mendelssohn. De gedachte ach
ter de keuze van Matangi was dat
deze drie componisten het stokje
aan elkaar hebben doorgegeven.
Haydn wist, toen hij zijn laatste
kwartet schreef, dat hij in Beetho
ven een waardige opvolger had en
Mendelssohn schreef zijn jeugd
werk als een soort voortzetting op
het laatste kwartet van Beethoven
dat draaide rondom de vraag: Muss
es sein? Ja, es muss sein. Het
tweede kwartet opus 77 van
Haydn klonk expressief. Het ope-
ningsdeel werd speels gebracht in
een strak tempo. In het Menuetto
was de interpretatie veel losser en
ontspannend. Een absoluut hoog
tepunt was het Andante waarin
het thema eerst gespeeld werd
door de viool en de cello, waarna
enkele knappe variaties volgden,
vol prachtige modulaties en rijke
harmonieën. Na dit ontroerende
deel klonk de finale dynamisch.
Het laatste kwartet nr. 16 van Beet
hoven klinkt opvallend mild. Min
der emotioneel dan zijn voor
gaande kwartetten. In het Scherzo
verschuiven de ritmes en klinken
er grimmige ondertonen, die door
herhalingen extra doordringen.
Het derde deel werd innig en can
tabile gespeeld, met mooie varia
ties. In de finale kwam het vraag
en antwoordspel duidelijk over.
Beethoven moet de vraag ironisch
gesteld hebben en zijn muzikale
motief met de vraag Muss es sein
heeft Mendelssohn geïnspireerd
om zijn tweede kwartet te begin
nen met de vraag Is het waar? De
compositie van Mendelssohn ver
bleekte wat na de geweldige ver
tolkingen van Haydn en Beetho
ven. Het werk is romantischer,
met knappe solofrasen, spitse piz-
zicati en speelse elementen en
toch.... Muss es sein?
Johan van Westen, namens de Ro
tary organisator van de Terneu-
zense Colourrun wil alle risico
uitsluiten. „Je zou er maar net een
wandelaar bij hebben met astma."
De Colorrun op Tholen op 24 juni
gaat gewoon door, zegt organisa
tor Ivo Slokkers. „We hebben con
tact met GGD Zeeland en onze
strooiers hebben instructie om
gezichten te mijden. Het is een
kwestie van je gezond verstand
gebruiken. Als je aan een paar
runs per jaar meedoet, denk ik
niet dat je daar korter door leeft."
Organisator Anthony van den
Berg van de Vlissingse run 'Co
lours by the Sea' (3 juni) heeft het
over een storm in een glas water.
„In Nederland wordt geen gevaar
lijk verfpoeder gebruikt. Wel is
het inademen van poeders nooit
goed is voor je longen. Maar een
keer meedoen levert echt geen ge
vaar op."
maandag 13 maart 2017
van driejaar voor ADRZ
-William Verstraeten, kunstenaar
45W»
A William Verstraeten: „Wat doet die lelijke brievenbus daar vlak voor de ingang, waarom staan die asbakken daar? En die fietsenstalling
ziet er toch ook niet uit?" foto mechteld jansen
Jeanette Vergouwen-de Caluwe
Recensie
Gehoord in Porgy en Bess
Alleen in Terneuzen wordt af
gezien van de Colourrun. Vlis-
singen en Tholen houden het
evenement, waarbij lopers
verfpoeder over zich heen krij
gen, gewoon op de agenda.
Onlangs ontstond een discus
sie over het verfpoeder door
een rapport van de RIVM.
Sheila van Doorsselaer
Terneuzen
