M
24 ZE
MUSEUM RAAMSDONKS STEL KOESTERT GEDACHTEGOED ARMAND
Herman en Hanny
van der PIuijm uit
Raamsdonk
hebben alles van
Armand in hun
'museum'. Zelfs een
plukje haar.
Ik noemde het
eersteen
verzameling. Nee,
zei Armand, het is
een museum
zv
Zijn blauwe ogen kijken je
doordringend aan, zijn fel
rode haar hangt sluik tot
zijn schouders. Je zou haast den
ken dat Armand nog leeft en zo
Ben ik te min gaat zingen. Maar nee,
het is een schilderij. Het vrijwel
levensechte kunstwerk is een van
de vele pronkstukken in de Ar-
mand-verzameling van Herman
(67) en Hanny van der Pluijm (59).
Het Raamsdonkse koppel is gek
van de artiest, die anderhalfjaar
geleden overleed. „Armand was
zo'n vijftien jaar geleden bij ons op
bezoek. Hij vertrok, had al afscheid
genomen, maar kwam plots terug
en zei: 'Ik heb nog wat voor jullie.'
Hij deed zijn gitaarkoffer open.
Die zat vol met privémateriaal:
'Alsjeblieft', zei hij, 'jullie weten
wat je ermee moet doen.' Herman
schiet vol. „Armand had toen niet
geblowd, hoor. Of hij moet het
stiekem hebben gedaan. Blowen
en roken mocht bij ons niet."
De artiest gaf allerlei spullen aan
de Raamsdonkse fans van het eer
ste uur. Ordners met teksten, oude
foto's, een waterpijp en zelfs
scheidingspapieren. „Wat wil je
nog meer van hem weten? Niet de
namen noteren hè?", zegt Her
man, als hij advocatenbrieven
toont. Of bankafschriften:
„Tjonge, wat heeft hij veel geld
verdiend! En wat heeft hij ook heel
veel centen over de balk gegooid."
Je kunt het zo gek niet verzinnen
of het staat veilig bij de Van der
Pluijms in het Armandmuseum,
twee gevulde bovenkamertjes in
hun huis. „Ik noemde het eerst
een verzameling. Nee, zei Ar
mand, het is een museum."
ÜSaM Slff,
mrneniuiK
In een kast staat een potje wiet,
door de artiest zelf gemaakt.
Stickertje erop met het productie
jaar: 1998. Aan de andere kant een
plastic bakje met een beetje haar
van de zanger. Herman schiet van
object naar object. „Kijk, hier is hij
nog een baby", wijst hij op een
foto van Armand met zijn nichtje
in een kar. Niet alleen put Van der
Pluijm uit privéstukken, ook ver
zamelde hij zelf door de jaren
heen talloze platen, albumcovers,
luciferdoosjes, entreekaartjes, pos
ters en kleding. Het trouwkos-
tuum van Armand hangt aan een
kleerhanger tussen andere kleur
rijke hippiekostuums van de ar
tiest. „Het is de echte hoor", laat
Herman geen ruimte voor twijfel
en wijst op de trouwfoto van een
van Armands meerdere huwelij
ken. „Die kleren heb ik gered van
de kringloopwinkel."
Herman ratelt de anekdotes aan
een: details over optredens en
kraakheldere herinneringen aan
persoonlijke ontmoetingen. „Heb
je een dag?", zegt de Raamsdonker.
Alles in hun woning ademt Ar
mand. Tussendoor zet Hanny op
de oude radio in de huiskamer
muziek van de artiest aan. Haar
blik vult zich vol melancholie. Ze
zingen mee, Herman en Hanny.
„Ik hou van jou... Goh, wat een
prachtig liedje is het. Toch?"
Ook de karakteristieke mond
harmonica ontbreekt niet. Talloze
kapotte gitaarsnaren zijn bewaard.
Hanny: „Bij een optreden gooide
Armand zo'n snaar naar Herman.
Hij zei: 'Voor jou, ik kan er alleen
geen handtekening op zetten'."
Maar het echtpaar sluit zijn ogen
niet voor het donkere bestaan van
Armand, als drugsgebruiker en
dealer. „Zijn biografie is eigenlijk
een triest verhaal."
Anderhalfjaar geleden overleed
Armand op 69-jarige leeftijd. Her
man en Hanny waren bij de uit
vaart. „Zijn nummer Iemand werd
op het einde spontaan door ieder
een gezongen. Heel bijzonder."
Herman kende Armand al in de
jaren '60, toen de Eindhovense
zanger op punt van doorbreken
stond. Bij een bezoek aan een op
treden in Waspik waren ze ver
kocht. „We hebben hem honder
den keren gezien. We gingen naar
Cadzand, naar België, overal waar
hij optrad... Het mooie vonden we
dat hij protestliederen zong. Hij
trapte tegen de maatschappij aan,
ging niet met de massa mee."
In de loop der jaren bouwde de
familie Van der Pluijm een innige
band op met Armand. De Eindho
vense zanger kwam regelmatig
langs in Raamsdonk. „Hij wilde
dan zijn eigen spullen zien. Want
hij bewaarde zelf bijna niets."
Van heinde en verre is er be
langstelling voor het Armandmu
seum. „Sinds zijn dood heb ik het
drukker gekregen", zegt Herman.
„Wij houden Armands gedachte
goed in leven. Dit is uniek."
zaterdag 11 maart 2017
'Ik heb nog wat voor jullie
Sjoerd Marcelissen
Raamsdonk
Hasjesman
Waar Is Je Glimlach
Stoomboot
Nachtbraken
Even Genieten
Iemand
Zomer In De Lage Lan8ërf
Want Er Is Niemand
Er Zijn Van Die Lui
De Oorlog Woedt In Jezelf
Ne Haber Arkadaslar
Ben Ik Te Min
Singles, posters, foto's en een waterpijp.
Armand bracht alles naar Herman en Hanny van der Pluijm. „Jullie weten wat je ermee moet doen." fotosjan stads/pix4profs
—Herman van der Pluijm
Herman en Hanny van der Pluijm voor hun grote idool Armand.
Het Armandmuseum is op afspraak
te bezoeken. Op 18 maart (14.00
uur) is een deel van de collectie te
zien bij café Het Vermaak in Raams
donk. Aansluitend (20.00 uur) is er
een hippie-avond met een optreden
van troubadour De Calle. Kaarten a
5 euro (incl. 2 consumptiebonnen)
via hermanenhanny@casema.nl of
hetvermaak@kpnmail.nl.
