Na een tijdje bekende het meisje dat ze niet 16 was, maar 12. Ik schrok me een hoedje EUWS 11 Steven van de Velde verruilt op zijn 16de het ou derlijk huis in Voorburg voor het Topsporthuis van de volleybalbond op Scheveningen. Hij rondt de havo nog af, maar vanaf dat moment is het een kwestie van alle ballen op de sport. „Ik verdiende aardig geld met de sport voor zo'n jong persoon, ik gaf trainingen en clinics. Ik was het enige niet-volwassen selectielid, trainde niet alleen mee met de grote gasten, maar leidde ook hun leven. Alom werd verwacht dat ik volwassen was, terwijl ik eigenlijk nog een kind was. Andere vrienden namen een tussenjaar, feestten, reisden en ik zat in een strikt topsportprogramma van twee keer per dag trainen, nauwelijks uitgaan, let ten op eten en drinken. En ik deed er ook alles voor. Tegelijkertijd werd ik diep ongelukkig van dat strikte leven." Begin 2014 maakt Van de Velde een opmerking onder een filmpje op Facebook, zoals duizenden gebruikers over de hele wereld. Van de Velde: „Ik weet niet meer waar dat over ging, maar ik tagde een vriend onder die post; zo van, moet je eens zien. Een paar seconden staat je naam dan onder dat filmpje en in die korte tijd heeft zij op mijn profiel geklikt." Dat is Miss A. „Ze stuurde me een vriendschapsverzoek via Facebook en zocht me op in het chatprogramma. Dat gebeurde wel vaker met mensen uit het bui tenland; vaak wilden ze tips van me over beachvol- leybal - hoe ze hoger moesten springen, bijvoor beeld. Dus ik vond het niet gek dat een Engels meisje contact met me zocht. Ze vertelde dat ze 16 was, zo zag ze er ook uit. Onze gesprekken gingen eerst over algemeenheden, maar verdiepten meer en meer. We zochten ook steeds vaker contact. Het ging steeds vaker over de problemen in onze le vens, ik merkte dat zij meer en meer een neutrale factor werd. Iemand tegen wie ik kon vertellen over het strikte topsportbestaan, zonder dat ze een oordeel velde. „Na een tijdje bekende ze dat ze niet 16 was, maar 12. Ik schrok me een hoedje. Ze vroeg me con tact te houden, dat heb ik eerst een tijdje afgehou den, maar later reageerde ik toch weer eens. En binnen korte tijd chatten we weer net zo vaak als toen ik nog dacht dat ze 16 was." easyjet naar Londen en vliegt diezelfde middag naar Engeland. Hij neemt een taxi naar Milton Keynes, de Londense voorstad waar Miss A. met haar ouders woont. Nu zegt hij: „Ik ging niet naar Engeland met de intentie om seks met haar te hebben. Ik wilde vluchten voor mijn leven hier, dat knellende top sportbestaan. Ik moest weg." Miss A. vertelt haar ouders dat ze bij een vrien din gaat logeren, maar spreekt in werkelijkheid af met Van de Velde bij een meer, Furzton Lake. Daar brengen ze de zaterdagavond door. „Ik had dus niets voorbereid, alle hotels bleken vol te zitten." Als de balie van het Premier Inn-hotel even on bemand is, sluipen de twee naar binnen. Onder een trap ('die weinig gebruikt werd') maakt Van de Velde twee slaapplaatsen uit een bordkartonnen doos en kussens die daar toevallig liggen. Op zon dagochtend sneaken ze weer naar buiten. „Nie mand heeft ons ooit gezien." Op dat moment hebben de twee nog geen seks gehad met elkaar. Dat gebeurt die middag, in het verder verlaten ouderlijk huis van Miss A. Waarom? Van de Velde kijkt naar de grond. Op alle vragen heeft hij tijdens het gesprek direct een antwoord, maar nu niet. Mompelend: „We hadden allebei onze problemen, dat gaf een aantrekkings kracht. Verder snap ik ook niet waarom ik het zo ver heb laten komen, echt niet." Voordat hij naar het vliegveld gaat, drukt hij Miss A. op het hart dat ze een morning-afterpil haalt. Het noorden van Ierland Hoogtepunten van Ierland www.dejongintra.nl/ierland a®'ïïzSSïï? een morning-afterpil, dat vraagt om contact met de ouders. Van de Velde: „Achteraf hoorde ik dat ze verschillende verhalen tegen haar ouders vertelde om mij te beschermen, waarop zij de politie heb ben gebeld. Dat heeft ze mij laten weten: er is poli tie bij gehaald. Verder heb ik haar nooit gevraagd of ze mijn naam heeft genoemd, of de politie al on derzoek deed naar mij. We hielden wel contact, maar dat ging me vooral om haar: of zij in orde was, dat het niet haar fout was. Ik had beter moe ten weten, ik was de volwassene. Dat heb ik haar zo vaak gezegd: ik zit fout, niet jij. Ik heb ook niet gekeken naar de strafmaat voor zo'n delict, er niets over opgezocht. Weet je, een deel van mij kon niet geloven dat dit allemaal echt was. Ik besloot nie mand in vertrouwen te nemen, want ik wist zelf niet hoe het zou eindigen en of ik ooit vervolgd zou worden. Tegelijkertijd probeerde ik me voor te stellen hoe het zou zijn om de gevangenis in te gaan, om nooit meer te kunnen beachvolleyballen. Dat is onmogelijk, geloof me. Niet te doen." Ruim een jaar heeft de Britse politie nodig om een Europees arrestatiebevel tegen Van de Velde op te stellen. Het duurt nog maanden voor dat hij daadwerkelijk wordt overgeleverd. Op 30 december wordt hij naar de Bijlmerbajes over gebracht. Alleen zijn ouders weten op dat moment van het vergrijp dat hun zoon op zijn geweten heeft. „Lange tijd was onduidelijk wat er met me zou gebeuren. Zolang ik dat niet zeker wist, wilde ik het ook aan niemand vertellen. Onduidelijkheid geven is nooit goed." Om twaalf uur op oudejaarsavond kijkt Van de Velde vanuit zijn cel naar het spectaculaire vuur werk boven Amsterdam en denkt hij aan zijn ou ders. Hortend en stotend tussen een tranenstroom door: „Aan hoe zij op de bank zitten op dat mo ment: helemaal kapot, want een dag eerder zagen zij hun zoon de gevangenis in gaan. Er is niets pijnlijker dan je ouders te zien lijden." Later, weer bedaard: „Het belangrijkste wat ik heb geleerd, is de mensen om me heen te waarde ren. Dat raak ik nooit meer kwijt." In de Engelse gevangenis praat Van de Velde zel den met medegedetineerden over de aard van zijn vergrijp, maar hij deelt de lengte van zijn straf wel openlijk. „In Engeland zijn de straffen veel hoger, daar lachten ze om mijn vier jaar. 'Baby sentence', noemden ze dat." Hij schrikt van het harde gevangenisbestaan, vol vechtpartijen en zelfmoordpogingen, maar past zich wonderwel snel aan. „Op een gegeven mo ment ben je teleurgesteld als weer iemand zelf moord heeft gepleegd, omdat jij die dag niet mag luchten." Nu, als vrij man, staat hij op een kruispunt. Wat moet Van de Velde doen? Studeren? Een boek schrijven over zijn ervaringen? Weer gaan beach volleyballen? Dat zou hij dolgraag willen, hij traint alweer voorzichtig ('vooral mijn lichaam, want ik heb wel even stilgezeten') maar is tegelijkertijd be nieuwd hoe mensen op hem reageren. „Iedereen mag een mening over me hebben, maar dan is het wel zo eerlijk als ze ook mijn versie van het verhaal kennen. En als ik in het Nederlands team wil te rugkeren, zal ik toch aan de praat moeten over de afgelopen tijd. „Ik heb er niet op gehoopt, want in de gevange nis is hoop je grootste vijand, maar de steun om me heen is fantastisch. Ik heb niet alleen de beste ouders en zus ooit, maar vrienden en kennissen ontvangen me ook weer met open armen." Van de Velde: „Dit had nooit mogen gebeuren. Nooit, nooit, nooit." Rondreizen Ierland zaterdag 11 maart 2017 GO Zaterdagochtend in augustus 2014: Steven van de Velde boekt in een opwelling een ticket met Bij de apotheek in Milton Keynes rinkelen de alarmbellen. Een meisje van 12 dat zich meldt voor Topsporter Steven van de Velde kwam via Facebook in contact met een 12-jarig meisje uit Engeland, met wie hij uiteindelijk seks had. FOTO'S SHODY CAREMAN 9-daagse vlieg-busrondreis Deskundige reisleiding Glens, castles en natuurgebieden Vele data gegarandeerd vertrek 10-daagse vlieg-busrondreis Deskundige reisleiding Al jaren een topper Alle data gegarandeerd vertrek vanaf 899 p.p. vanaf 969 p.p. Reiscode: evie408 Reiscode: evie409 Busreizen Autoreizen Vliegreizen Verre reizen Steden reizen Bel 0180 - 457 803 of ga naar uw ANVR reisadviseur e 2 50 caiamiteiterrfónds Contact met Miss A. mag Van de Velde niet meer hebben, totdat ze meerderjarig is. Dit artikel is tot stand gekomen op basis van gesprekken met Van de Velde, processtukken en rechtbankverslagen. De identiteit van Miss A. is vanwege haar leeftijd en privacy altijd strikt ge heim gebleven. Haar interviewen was dus niet mogelijk.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2017 | | pagina 11