Gezocht: zestig verkeersregelaars
3
DOET VERHAAL OVER ZIJN OUDERS
ijn 85-jarige moeder had
mogelijk nog een jaar of
tien kunnen leven, zijn
87-jarige vader nog een
I paar jaar 'voort kunnen
sukkelen'. Toch kozen zijn ouders 11
februari 2017 als sterfdatum. Wat
hen betreft was hun leven voltooid,
vertelden zij hun kinderen al twee
jaar geleden. De dubbele zelfdo
ding kwam dan ook niet als
een verrassing, vertelt
hun 54-jarige zoon Vin
cent Escaravage in zijn
woning in Kapelle.
In de krant verscheen daags
na het overlijden van zijn ou
ders een rouwadvertentie met
een zwart-witfoto van het stel uit
de jaren 50. 'Samen in het leven en
tot in de dood, onafscheidelijk zijn
ze gegaan', staat daarin. Nabe
staanden bewaren doorgaans het
zwijgen over 'duo-suïcides', zoals
die volgens onderzoekers circa vier
keer per jaar voorkomen. Maar Vin
cent is bereid zijn ervaring te delen.
„Niet omdat ik de belangstelling zoek.
Integendeel. Ik hoop alleen meer be
grip te kweken bij mensen die het
idee van duo-suïcide niet kunnen
plaatsen. En ook, om andere nabe
staanden te steunen."
Een kwart eeuw geleden streek de
geboren Fransman neer in Zeeland.
Tot 1 februari werkte hij als onderzoe
ker bij het NIOZ in Yerseke. Na de
laatste reorganisatie van 2016 zit hij
thuis. Even de tijd dus om in rust stil
te staan bij wat er gebeurd is.
Verpleeghuis
Zijn ouders leerden elkaar kennen
toen ze halverwege de twintig wa
ren: zij was opgeleid als vroed
vrouw en hij was afgestudeerd
als huisarts. Uiteindelijk streek
het echtpaar neer in een van die ty
pische Franse plattelandsdorpjes,
zo'n 300 kilometer ten zuiden van Pa
rijs. Zo'n dorp waar de tijd stilstaat, de
bevolking vergrijst, de jeugd weg
trekt. „Niemand wil daar wonen. Er is
niets", schetst Vincent. „Maar mijn
ouders hadden daar weinig last van:
zij hadden genoeg aan elkaar. Van el
kaar hielden ze meer dan van wat dan
ook - blijkbaar zelfs meer dan van
hun eigen leven. Het idee dat één van
hen in een verpleeghuis zou moeten
worden opgenomen en de ander dan
alleen achter zou blijven, was voor
hen onverdraaglijk. Hun band was zó
ongelooflijk hecht."
Als huisarts wist vader Escaravage
heel goed wat een mens in zijn laatste
jaren te wachten kan staan. „Hij heeft
genoeg ouderen gezien die in een
hoekje zaten weg te kwijnen. Zeker
daar, op het Franse platteland. Mijn
vader leed enige tijd aan hardnekkige
infecties die moeilijk te bestrijden
waren. Hij had ook al jaren artrose in
beide knieën waardoor hij zich zeer
moeilijk en alleen met veel pijn kon
verplaatsen. Maar een rolstoel, daar
was geen sprake van. Ze hadden bei
den een zeer sterk gevoel van eigen
waarde. Het idee iemand tot last te
zijn voor hun dagelijkse verzorging -
dat was ondenkbaar. Twee jaar gele
den zijn ze er terloops over begonnen:
dat ze niet wilden dat één van beiden
alleen verder zou moeten gaan, als er
iets gebeurde. In november bezocht
ik mijn ouders. Mijn moeder zei toen:
'Wij gaan nog proberen om het tot de
lente uit te houden.'"
De consequenties van hun besluit
waren duidelijk. Tussen de kinderen
onderling was er geen discussie over.
Vader en moeder wilden sterven zo
als ze geleefd hadden: hun eigen
koers varen, hun eigen moment kie
zen, hun eigen beslissingen nemen.
Als huisarts kon vader Escaravage zelf
zorgen voor de dodelijke medicijnen
cocktail die zij zichzelf zouden toe
dienen.
Ze vertellen hun kinderen niet
wanneer hét gaat gebeuren. Toch
weet Vincent dat hij zijn ouders niet
meer levend zal terugzien, als hij hen
op 31 december 2016 na een familie
bezoek gedag kust. „Wij praatten
Die betutteling, dat
paste niet bij hen. Ze
zorgden voor zichzelf.
Tot het einde
hierover onderling niet veel. Maar ik
wist het. Ja, ik heb gehuild toen ik af
scheid moest nemen." Hij is even stil.
„En nu weer."
Op 11 februari werd Vincent door
een van zijn zussen gebeld dat hun
ouders dood gevonden waren in hun
huis. Gelukkig hadden zij brieven
achtergelaten waarin ze verklaarden
dat zij zelfstandig hadden gehandeld,
waardoor het politieonderzoek snel
afgerond kon worden. Euthanasie is
in Frankrijk strafbaar en iedereen die
erbij betrokken was, is medeplichtig
aan moord. „Ook al was het mogelijk
geweest om gebruik te maken van
een 'levenseindebegeleiding', zoals
hier in Nederland bestaat, dan had
den mijn ouders er zeer waarschijn
lijk toch voor gekozen het zelf te
doen. Die betutteling, dat paste niet
bij hen. Ze zorgden voor zichzelf. Tot
het einde."
Bij de uitvaart zat de kerk in het ka
tholieke dorpje vol. „Sommige men
sen kwamen naar ons toe: 'Wees niet
boos op je ouders'. Omdat het chris
telijke geloof euthanasie verbiedt,
hebben de mensen het gevoel dat het
écht niet kan. Maar wij waren hele
maal niet boos, wij hadden vrede met
hun besluit. Als nabestaande zou je je
misschien nog schuldig kunnen voe
len, je kunnen afvragen: wat had ik
kunnen doen, wat heb ik nagelaten?
Maar wij weten: wij hadden hen hier
van niet kunnen weerhouden. Op
geen enkele manier. Ze hebben brie
ven achtergelaten waarin ze aangaven
hoe erg ze spijt hadden van het ver
driet dat ze ons aandeden, maar dat ze
echt geen andere optie hadden. Hun
toekomst was somber, hun leven lag
achter hen. Het was voltooid. Zij wa
ren er klaar mee. Ze hadden een goed
leven gehad!"
Zestig Zeeuwse verkeersregelaars
en zes beveiligers op sluizencom-
plexen vraagt WerkXL. Voor de
werving heeft het uitzendbureau
een convenant gesloten met het
UWV.
De uitkeringsinstantie spoort
vooral werkzoekenden zonder
startkwalificatie aan. De banen
staan evengoed open voor bij
standsgerechtigden, zeker ook voor
vijftigplussers. „En vrouwen zijn
meer dan welkom", onderstreept
Connie Molijn, senior accountma
nager van WerkXL. Volgens Toine
Witters, manager werkgevers
dienstverlening bij UWV, biedt de
vraag van WerkXL een uitgelezen
kans voor laaggeschoolde werkzoe
kenden. „Vergeet niet dat een derde
van de Zeeuwse werkzoekenden
geen startkwalificatie heeft."
Dagelijks zijn er in West-Neder
land honderden verkeersregelaars
nodig. Bij wegwerkzaamheden,
wegafzettingen, bouwprojecten of
het kappen van bomen. Ook bij ca
lamiteiten en grootschalige evene
menten worden veelvuldig ver
keersregelaars ingezet.
WerkXL is naarstig op zoek naar
personeel. Het zoekt in het westen
van het land honderd tot tweehon
derd verkeersregelaars, van wie zes
tig in Zeeland. Het UWV houdt
maandag 20 maart speedmeets voor
Dit vak is niet voor
iedereen weggelegd.
De arbeidstijden
zijn flexibel
werkzoekenden: aanmelden op
werkgeversservicepunt@uwv.nl.
Wie wordt geselecteerd, krijgt
een driedaagse opleiding. Daarin
leren ze de gebarentaal die de ver
keersregelaar moet beheersen, maar
worden ze ook bijgespijkerd op het
gebied van de veiligheidseisen die
bij het vak horen, het omgaan met
agressie van bestuurders, kleding
voorschriften, communicatie met
collega's en de verkeersregels inclu
sief de kennis van verkeersborden.
Ook dienen ze het certificaat Vei
ligheid, Gezondheid en Milieu
(VCA) te halen. Veel aannemers ei
sen dat. WerkXL vraagt een goede
beheersing van de Nederlandse taal
en het bezit van een rijbewijs. Als
iemand een eigen auto heeft, is dat
een plus.
Tot de opleiding behoort ook een
praktijkproef. Molijn: „Je wordt op
een druk kruispunt neergezet. On
der begeleiding van een docent leer
je hoe je het verkeer in goede banen
moet leiden. Op dag drie doe je exa
men." Wie wordt aangenomen,
krijgt een proefplaatsing van twee
maanden. „Dit vak is niet voor ie
dereen weggelegd. De arbeidstij
den zijn flexibel. Je moet vaak ook
's nachts werken. Het kan voor
sommigen fysiek inspannend zijn
omdat je uren lang moet staan." Na
de proefperiode volgt een contract
van zes maanden dat bij wederzijds
vertrouwen wordt verlengd. De
verkeersregelaar is in dienst bij één
van de twee grote opdrachtgevers
van WerkXL.
Er is (nog) geen cao voor ver
keersregelaars. Het huidige instap-
loon is 9 euro bruto per uur, exclu
sief reiskosten, vakantiedagen en
vakantiegeld. Bij een vast contract
wordt dat 10 euro per uur. Geen
vetpot, maar beter dan thuiszitten,
denkt Molijn.
vrijdag 10 maart 2017
Ondine van der Vleuten
De ouders van Vincent Escaravage tijdens hun jonge jaren in Parijs.
-Vincent Escaravage
Wie verkeersregelaar wil wor
den, kan nu zijn kans grijpen.
Uitzendbureau WerkXL en uitke
ringsinstantie UWV zoeken er
zestig in Zeeland.
Frank Balkenende
Goes
- Connie Molijn, WerkXL
