u
13
Ik wil mensen
bemoedigen,
ik geloof in
nieuw elan
flinke weerstand en dat krijg je
heus te horen. Maar we hebben er
met z'n allen aan gewerkt en het
gaat goed. Die hoge cijfers halen
we niet, maar er gebeurt veel posi
tiefs en dat vind ik het belang
rijkst. Natuurlijk is sluiting van
een kerk ingrijpend. Daar weet ik
alles van. Ik heb zelf de Hubertus-
kerk in Dongen-Vaart gesloten.
Daar liggen ons vader en moeder
begraven."
Johannes Wilhelmus Maria Lie-
sen komt uit een boerengezin.
Klein gemengd bedrijf, vader
Toon, moeder Sjaan, vijf kinderen.
Hij besefte toen niet dat zijn vader
hem ongemerkt hielp bij de voor
bereiding op de studie voor gees
telijke. „Op het gymnasium twij
felde ik tussen Grieks en biologie.
Ons vader zei dat ik Grieks moest
houden. Meer niet. Pas in de zesde,
toen mijn roeping groeide mede
door het contact met de priesters
en ik naar het seminarie ging,
bleek dat Grieks dus van pas te ko
men. Op de een of andere manier
heeft vader dat geweten."
Als kind uit een 'kritisch katho
liek nest' spijt het Liesen dat zijn
vader niets meer heeft meegekre
gen van zijn loopbaan. „Mijn vader
zag dingen scherp, ook zaken die
niet deugden in de kerk. Ik weet
het nog precies: ik was 31 toen hij
ziek werd. Werkte in Rome aan
mijn proefschrift. Ik ben naar huis
gegaan; zijn ziekbed duurde nog
een maand. Na de uitvaart ben ik
even gebleven en heb ik nog ge
holpen om bloemkolen, wortelen
en peulen van het land te halen.
Ons moeder is twee jaar geleden
gestorven; die kon nauwelijks ge
loven dat ik bisschop werd. Ikzelf
trouwens ook niet. Heb er nooit
om gevraagd."
Pastoor of bisschop, het is hem
eigenlijk om het even. „Het is niet
wezenlijk anders. Weet je wat
paus-zijn betekent? Dienaar der
dienaren. En zo is het", zegt Liesen
die net zijn pastorale brief klaar
heeft. Zijn visie op 'onze kerk', zijn
boodschap voor de mensen in het
veld. Het is de eerste keer dat Lie
sen dit doet. „Omdat ik mensen
wil bemoedigen, omdat ik geloof
in nieuw elan."
Eigenlijk, betoogt hij, is het sim
pel. „Mensen moeten dagelijks aan
hun geloof werken, de band met
God aanhalen en daar duidelijk
voor uitkomen. Ook met elkaar, als
er geen priester, diaken of pasto
raal werker in de buurt is. Het ge
loof is geen doos met trucs voor
moeilijke momenten. We ademen
allemaal dezelfde lucht. En we
moeten ons meer bekommeren
om die ander die het slechter heeft
dan wij. Kijk naar vluchtelingen.
We hebben van alles geregeld en
afgesproken. Maar als ze hier een
maal zijn, kijken wij dan nog naar
die mensen? Gaan we naar ze toe,
doen we iets met ze?"
Liesen roemt een parochie die
voor daklozen schoenen regelde.
„Dat lijkt simpel. Maar die mensen
lopen nu eenmaal veel en die
schoenen zijn niet zomaar gere
geld. Door elkaar te helpen en door
eenvoudige bijeenkomsten kan
een nieuw klimaat van geloof,
hoop en liefde ontstaan. Meer dan
een groot kerkgebouw of een grote
organisatie zal dit het kenmerk
zijn van de geloofsgemeenschap in
de toekomst."
Hij kijkt stiekem op zijn klokje,
zegt desgevraagd dat een andere
afspraak wacht. Het is carnaval,
maar de bisschop gaat met een
groepje statushouders een lang
weekend naar Sittard. „Wat we
daar gaan doen? Nou, we gaan
alsof we één gezin zijn. Eten en
drinken samen, doen iets gezelligs,
praten over ons leven met God,
vieren liturgie. Maar dat hoeft niet
in de krant, dat doe je gewoon."
Uitvaart
Kerkgangers
Aantal parochies
Aantal kerkgebouwen
zaterdag 4 maart 2017
GO
- Jan Liesen, bisschop
A „Ik kijk liever naar de inhoud.
Waar willen we naartoe, hoe be
leven we ons geloof. En dan zie
ik in dit bisdom positieve din
gen."
FOTO'S RAMON MANG0LD/PIX4PR0FS
infographic Richard Gesell -Thinkstock bron-CBS
