'Ik kan naar ze bliï
9
Zolder, kelder, schuur of werkkamer: gun een
man z'n eigen honk. Peter Noordermeer (71)
uit Dreischor bakt het ene potje na het
andere schaaltje in zijn doe-het-zelfschuur.
In het knusse huisje van Peter en
zijn vrouw Annemieke zie je
overal boeken, kranten en tijd
schriften. Niet zo gek; ze hebben een
tekstbureau. Maar Peter doet het
sinds zijn pensioen en vanwege
ziekte wat rustiger aan. In de schuur
die welhaast groter is dan het huis,
pakte hij zijn oude liefde voor pot
tenbakken afgelopen najaar weer op.
„Toen de makelaar ons rondleidde
in dit huis, liet hij ons alle ruimtes
zien, van de keuken tot de slaapka
mer. Maar toen we bij de schuur
kwamen, zei ik meteen dat het ver
kocht was. Daar was geen twijfel over
mogelijk. Zonder die schuur had ik
een ander leven gehad. Die was voor
mij, de rest voor Annemieke. Zij
komt hier eigenlijk ook niet. Ze mag
haar fiets er wel neerzetten."
Hels kabaal
Peter is een echte doe-het-zeiver, de
schuur is ideaal. Een tijd lang stond
er een Volkswagenbus. „Ik vond hem
mooi om in te rijden, het ding
maakte een hels kabaal. Maar het was
ook een hoop gedoe als er iets aan
moest gebeuren. Uiteindelijk heb ik
hem verkocht." In oktober 2015 werd
Peter getroffen door een ontsteking
tussen zijn ruggenwervels, veroor
zaakt door een bacterie. Hij viel 36
kilo af en moest revalideren. Onge
veer een jaar later besloot hij zijn
liefde voor pottenbakken nieuw le
ven in te blazen. Dat kon gemakkelijk
in die grote schuur.
„Als onderwijzer heb ik veel han
denarbeid gegeven. Vooral keramiek
vind ik fascinerend. Ik houd ervan
scheppend bezig te zijn. Het draaien
is goed te doen voor mijn rug, omdat
je erbij zit. Ik had nog een oude
schopschijf, maar die heb ik vervan
gen door een elektrische, omdat het
continu schoppen tegen dat ding
mijn rug niet ten goede kwam. Ver
der heb ik een groot werkblad ge-
Zonder de schuur
had ik een ander
leven gehad
maakt en allerlei spullen gekocht:
bakken, kwasten, glazuur en natuur
lijk klei. In een keer heel veel, want
dat moest ik zeifin Bergschenhoek
halen. Klei is zo zwaar dat verzen
ding niet te betalen is. De waterlei
ding ga ik nog aansluiten, nu moet
ik telkens water halen in huis."
Yarn bowl
Een oven had hij nog, maar toen die
kapotging, wist Peter er via Markt
plaats eentje op de kop te tikken. Op
plankjes aan de muur staan inmid
dels tientallen kruikjes, potjes en
vaasjes, geglazuurd en al. En yarn
bowls, schaaltjes om een bol wol in te
leggen bij het breien. „Ik moet maar
eens een en ander gaan verkopen.
Niet om rijk van te worden, als ik
maar uit de kosten kom."
Op het werkblad staat een kachel
tje te loeien. De jaarafrekening moet
nog komen. „Ik zit hier per dag al snel
2,5 tot 3 uur. Dat kan weieens een
flinke rekening worden, maar dat
zien we dan wel weer."
GARRINCHA NEYMAR SUAREZ
vrijdag 17 februari 2017
In zijn hob
byschuur
blaast Peter
zijn oude
liefde nieuw
leven in.
FOTO MARIEKE
MANDEMAKER
Lekker scheppen
Mariska Den Hartog
—Peter Noordermeer
Schildpadden zijn niet
om mee te knuffelen.
Toch? Garrincha Saija
(19) uit Middelburg en
haar twee schildpadden
bewijzen het tegendeel.
„Mijn vriend Jefta en ik
hebben de schildpadden
sinds drie maanden. Het
zijn Russische vierteen-
schildpadden en ze heten
Neymar en Suarez. Mijn
vriend is fan van Barce
lona, vandaar. Ik wilde
graag schildpadden. Mijn
opa en moeder hadden
altijd schildpadden en an
dere reptielen. De liefde
voor dit soort dieren heb
ik dus van huis uit mee
gekregen."
Rondlopen
„Schildpadden lijken mis
schien een beetje saai.
Ze zitten in hun terrarium
en dat is het. Maar wij
halen ze vaak uit hun
terrarium en laten ze dan
rondlopen in de huiska
mer. Dat is zo leuk om te
zien. Deze soort kan wel
30 centimeter groot wor
den. Ze zijn nog heel
klein, dus we letten goed
op. Voor je het weet, ga
je op ze staan of kruipen
ze ergens onder."
Grappig
„Ze zijn zo grappig en
schattig. Ik kan naar ze
blijven kijken. Soms heb
ben mijn vriend en ik ze
vast en aaien we ze over
hun kopjes en hun schil
den. Ik vind ze zeker knuf
felbaar. Ze horen er echt
bij. En ze kunnen wel 80
jaar oud worden, dus de
komende tijd zullen we
waarschijnlijk nog veel
plezier van ze hebben!"
Annemarie van de
Vreugde
