BUITEN
Zilverreiger
11
Met de duinen in zicht
is hetWalcherse
Koudekerke een
levendig dorp met
veel voorzieningen. Een
geschikte plek ook als
uitvalsbasis voor een
strandvakantie. Maar zo
ver is het nog niet.
In deze tijd van het jaar kun je
zo'n zin in de zomer hebben.
Het oude jaar achter de rug, een
nieuw jaar begonnen, januari al
weer geweest en dan... Dan mag
die winter wel voorbij zijn. Dan zijn
we toe aan warmte en zon. Maar he
laas, zo snel gaat het niet. We moeten
geduld hebben. Ondertussen boeken
we wel vast zonvakanties en fantase
ren we over betere tijden.
Zo gaat het ook tijdens een wande
ling bij Koudekerke. Ondanks de kou
doet alles dénken aan een zomerdag.
i Geloof, hoop
en liefde, da's
mooi in
tegenspraak
met het koude,
harde
oorlogstuig
Meteen al als je het dorp uit loopt zie
je de duinen, recht vooruit, een grijze
skyline. En rechts, gezien vanaf de
Duinstraat, de eerste minicamping,
De Kiekendief. Links het fietspad dat
de kortste weg naar het strand biedt.
Iets verderop een echte vakantieweg-
wijzer: met pijlen naar campings en
plaatjes met parasol en picknickplek.
Het verkeer raast er langs, geen tijd
voor vakantie.
Atlantikwall
Rechts van de Duinstraat liggen
twee bunkers, overblijfselen uit de
Tweede Wereldoorlog. Van die beton
nen verdedigingswerken zijn er veel
meer op Walcheren. Ze waren in de
oorlog onderdeel van de Atlantikwall
waarmee de Duitsers zich verdedig
den tegen de geallieerden. Veel bun
kers zijn opgenomen in wandel- of
fietsroutes.
Linksaf de Strandweg in. Hoe zo
mers klinkt dat. Aan de rechterkant,
verafin de vette klei, weer twee bun
kers. Op de rechter van de twee heeft
iemand een witgekalkte boodschap
gezet. Een kruis, een anker en een hart.
Geloof, hoop en liefde, da's mooi in te
genspraak met het koude, harde oor
logstuig. Deze vredebrengers zullen
wel niet door de modder naar de bun
kers zijn geploegd, maar het speciale
pad ten oosten van de bunkers hebben
genomen.
Ranch
Verder de Strandweg in, in zuidwes
telijke richting. De duinen komen
steeds dichterbij. We slaan linksaf de
Wielemakersbaan in. Rechts ligt een
heuse ranch: 'Western ranch Ride by
the sea' staat er op de poort. Ook daar
achter weer: de skyline van de duinen.
Een laatste blik daarop en dan moeten
we ze toch de rug toekeren. Via een
kaarsrecht, maar gelukkig dan weer
wel onverhard, fietspad met ernaast
een rij knotwilgen met kale knokkels
gaan we terug richting Koudekerke.
Nadat we de kruising met het fietspad
naar Dishoek zijn overgestoken, gaat
het pad naar links. In een weitje staan
twee shetlandpony's er druilerig bij.
Ook zij wachten ongetwijfeld op vro
lijker weer.
Via de Dishoekseweg en de Tram
straat arriveren we weer in het in deze
tijd rustige dorp. Zelfs op het Dorps
plein is het stil. De klok van de Mi-
chaelskerk geeft met een subtiele
klokslag 11.15 uur aan. Nog ruim vier
maanden: dan begint de zomer.
NATUURJOURNAAL
Het is nog maar enkele de
cennia geleden dat je als
vogelaar compleet uit je
dak ging als je een zilverreiger zag.
Het was één van die tot de ver
beelding sprekende vogels uit
verre oorden die zich een enkele
keer bij ons vertoonde en dan hele
scharen vogelaars op de been
bracht. Mijn eerste exemplaar zag
ik bij de vliegveldkreek, een uitlo
per van het Veerse meer, in de
buurt van het vliegveld Midden-
Zeeland. Het ging om een kleine
zilverreiger, die zich in de jaren
daarna heel geregeld in dit gebied
zou laten zien. Om de soort vast te
stellen moesten we eerst onze vo-
gelgids raadplegen, want een ge
heel witte reiger kon ook nog tot
een andere soort behoren. Behalve
de kleine zilverreiger is er een
grote zilverreiger en ook de koerei
ger is in de winter of als jong vol
wassen beest helemaal wit. Maar
om de kleine zilverreiger te ken
nen is er een handig hulpmiddel.
De poten zijn zwart en de fel geel
gekleurde tenen steken daar sterk
tegen af.
De kleine zilverreiger ontpopte
zich in de afgelopen decennia tot
een algemeen verbreide soort, ten
minste in Zeeland. In de rest van
Nederland was het juist de grote
zilverreiger die zich sterk uit
breidde. Die onderscheidt zich
niet alleen door een groter formaat
(ongeveer de grootte van onze
blauwe reiger), maar ook door gele
tot vuilbruine poten en een snavel
die in de winter geel gekleurd is.
Lange tijd bleef de grote zilverrei
ger in grote delen van Zeeland be
trekkelijk schaars, maar inmiddels
is die met een inhaalslag bezig.
Hoewel de kleine zilverreiger nog
steeds de gewoonste is in onze
contreien, worden de verschillen
kleiner. Winterse weersomstan
digheden kunnen daar flink aan
bijdragen want de kleine zilverrei
ger is slecht tegen onze winters
bestand en bij langdurige vorst
vallen er dan ook heel wat slacht
offers. Dit jaar viel voor dit kleine
sierlijke reigertje net op tijd de
dooi in!
Weitje
Duinzicht
Dishoek
Walcheren
A Michaelskerk
^ddelburgsestra at
AMeawijzer in de Duinstraat
Couburg
Dorpsplein
Koudekerke
3,6 kilometer
woensdag 15 februari 2017
GO
Zomer in de bol
Carla van de Merbel
Koudekerke
Een wekelijkse
wandeling door
Zeeland. Vandaag:
Een rondje
Koudekerke
Een tweewekelijkse rubriek
over natuur in Zeeland
Chiel Jacobusse
A Een kleine zilverreiger.
Wok van
A Shetlandpony's
Bunkers bij de Strandweg
maps4news.eom/@Andes
