KIEK KAPSTOK
Wiedewiedewiet
11
In de week voor de workshop
voor examenkandidaten van
het Calvijn College neemt mijn
spanning toe. Geheid komt de
vraag: „Mam, heb je die wiet nog?"
Tsja, vast, maar waar? Met jonge
jongens in huis berg ik het spul ie
der jaar op, want zij hoeven het
niet te gebruiken. „Waar is die
zooi?", vraag ik me hardop af ter
wijl ik op zolder onlogische op-
bergplekken afgraaf. Vorig jaar
vond ik de wiet er al oud uitzien.
Heb ik het toen weggegooid? Moet
ik nieuwe kopen? Tsja, bij de keuze
voor sommige werkvormen kom
je als gods-dienstantropoloog in
een coffeeshop uit. „U wilt wiet
kopen voor het Calvijn College?",
de verkoper wilde twee jaar gele
den werkelijk het naadje van de
(zwarte) kous weten. Ik ook als het
om de producten in de coffeeshop
ging. Ik was er tenslotte nog nooit
geweest. Opgelucht moet mijn 'Ik
heb 'tl', maandagavond door het
trapgat hebben geklonken. „Het
zat nog in de tas van vorig jaar."
Gaan studeren is leuk én span
nend en daar moeten de examen
kandidaten op worden voorbereid.
Op basis van mijn onderzoek weet
ik wat 'verkenning van de wereld
doet met het denken en doen' van
jonge mensen uit bevindelijk ge
reformeerde kring. Ik kan erover
spreken, maar de vraag is een
workshop te geven. Tijdens een le-
venslooponderzoek raken mensen
aan de praat door zich te buigen
over de inhoud van de eigen tas.
Hun leven wordt gedocumenteerd
door wat ze vinden: een hebbedin
getje dat al jaren wordt meege
sleept, opschrijfboekjes, een
schelpje, fotootjes, trein- en bios
coopkaartjes. De vwo'ers mogen
een denkbeeldig levensverhaal
van een tweedejaarsstudent schet
sen.
Drie tassen met uiteenlopende
inhoud neem ik mee. Tassen van
'refo'-studenten die ik label als de
'refo classic', 'hybride' en 'verloren
zoon'. De vwo'ers proberen zich
een beeld te vormen van de stu
dent bij wie de tas hoort. Ze ko
men behoorlijk in de buurt. Ik geef
hen informatie uit onderzoek.
De 'classics' kiezen er bewust
voor zich zoveel mogelijk in 'eigen
kring' te blijven bewegen. Ze be
wandelen de smalle weg en hun
sociale netwerk beperkt zich tot
gelijkgestemden, het geloof der
vaderen is hen heilig.
De hybriden zijn nieuwsgierig
naar wat er in de wereld te koop is
en houden de eigen opvattingen
tijdens de studietijd tegen het
licht. Wat hen goed dunkt en te
combineren met de eigen gods
dienstige opvattingen, voegen zij
aan hun pakketje toe.
En de verloren zoon, tsja die ex
perimenteert er lustig op los. In
zijn tas zit alles wat God mogelijk
en ouders beslist liever niet zien.
Hij profileert zich als student op
de laatste plaats als orthodox-pro
testant. Deze verloren zoon kan
echter zomaar op zijn schreden te
rugkeren en omslaan als een blad
aan de boom. De jongens wiens
tas tijdens de studietijd wiet be
vatte, kunnen na berouw over hun
zonden, zomaar uitkomen in de
ouderlingenbank. Dat weten ze
vast niet in de coffeeshop, maar de
vwo'ers nu wel. Oei, hoe gaan zij
komende zondag naar de ambts
dragers kijken?
vrijdag 10 februari 2017
PC
Zomaar, een kapstok vol met oliejassen. Ze hingen in Westkapelle. Daar moet je je wel kleden tegen de elementen. Zeker als de wind waait
over de Noordzee en het nog februari is. foto ruben oreel
José Baars
José Baars schrijft
wekelijks over
religie en kerken in
Zeeland. Kijk voor haar blog
op pzc.nl/monnikenwerk
Links en een actueel overzicht van
de kerkdiensten voor komende zon
dag staan op www.pzc.nl/monniken-
werk
