D66 vliegt
uit de bocht
Jaap Scheele gaat
even terug naar Irak
Nog te weinig banen
arbeidsgehandicapten
Klasseverschil
2 ZEELAND
Steeds meer huishoudens leven
langdurig in armoede. Hoe houd je
het hoofd boven water. Wilma den
Beer moet vaak 'nee' zeggen.
In de aanloop naar 15 maart liggen overal politieke valkuilen. Par
tijen nemen standpunten in die het zeker goed doen bij de kie
zer. Of ze goed doordacht zijn is dan vaak minder belangrijk. Als
ze maar aansluiten bij de emoties van het moment. Even de kiezer
aanspreken voor hij naar de stembus gaat, daar draait het om. Maar
laten we eens even aannemen dat het verzet van D66 in Provinciale
Staten tegen de recreatieprojecten Brouwerseiland en De Zeeuwse
Lagune geen verkiezingskoorts is. Is het dan serieus te nemen? D66
wil de omstreden bouwplannen in het Grevelingenmeer en in het
Veerse Meer verhinderen. Hoe? Door de nieuwe Zeeuwse Kustvi-
sie, waarin het moeilijker wordt om aan de kust te bouwen, terug
werkende kracht te geven. Dit zou betekenen dat ook projecten die
al in de pijplijn van de besluitvorming zitten erdoor worden getrof
fen. Dat is zeer onredelijk.
Het siert de Zeeuwse democraten dat zij de unieke waarden van
het Zeeuwse kust- en deltalandschap willen verdedigen. Maar zij zijn
wel een beetje hardleers. De Statenfracties van VVD, SGP en CDA
hebben D66 onlangs voorgehouden dat de overheid een betrouwbare
partner moet zijn. Dus de plannenmakers voor bouwprojecten als
Brouwerseiland en De Zeeuwse Lagune moeten op enig moment
kunnen bouwen op het dan geldende beleid.
Gelukkig groeit het inzicht dat we de natuur en de ruimte nog
meer moeten koesteren. Maar we moeten niet doen of Zeeland ver
loren is met de aanleg van beide parken. Hier hoort de overweging
van behoorlijk bestuur de doorslag te geven. Dus deze twee pijplijn
projecten moeten gewoon door kunnen gaan. Als D66 zo graag een
groen steentje wil bijdragen, kan de partij zich beter sterk maken voor
een nog strengere kustvisie en dus uiteindelijk strengere regels met
ingang van 2019. Want er is nog volop mooi Zeeuws landschap te ver
dedigen.
Terugwerkende kracht voor
strengere regels bouwen
aan de kust is onbehoorlijk
Nadat hij zich eerder anderhalfjaar
in Irak bezighield met woning
bouw, het herstellen van drinkwa
ter en sanitare voorzieningen in
door oorlog getroffen gebieden,
stortte Scheele zich bij thuiskomst
vorig jaar op de arbeidsmarkt. „Ik
zoek een leidinggevende positie in
de publieke sector, maar de spoe
ling is dun en ik merk dat mijn cv
een beetje exotisch gevonden
wordt." Omdat hij nog niet heeft
gevonden wat hij zoekt, heeft hij
besloten voor Welt Hunger Hilfe
voor een klus van zes weken weer
in Irak aan de slag te gaan.
„Ik ga weer naar Duhok, met pro
jecten voor NFI (non food items) en
WASH (water sanitation and hy
giene) in de provincie Nineveh. De
dorpen daar zijn nu toegankelijk
voor mensen die terugkeren naar
hun huizen en voor vluchtelingen
die daar nu een veilig heenkomen
Ik merk dat mijn cv
een beetje exotisch
gevonden wordt
hebben gezocht voor de gevechten
rond Mosul."
Scheele neemt zich voor, meer
dan voorheen, zijn ervaringen te
delen op social media. Ook wil hij
na terugkomst een avond over Irak
houden voor zijn dorpsgenoten.
Zijn dorp heeft geen treinstation
en dus heeft de 14-jarige Kyle ook
geen trein-, maar een busabon
nement op zijn OV-kaart staan.
Onlangs zou hij met zijn havo
klas op excursie naar Delft gaan.
De scholieren zouden met de
trein reizen.
De middelbare scholier belde
naar de Nederlandse Spoorwe
gen met de vraag hoe zijn ov-
kaart voor de trein te gebruiken.
De medewerkster vroeg hem
vriendelijk: „Is het voor de eerste
of tweede klas?"
„Nee, natuurlijk niet", ant
woordde Kyle verontwaardigd:
„Ik zit al in de derde."
Je hand ophouden. Wilma den Beer
(41) heeft er een bloedhekel aan. „Ik
zou zo graag weer aan het werk
gaan." Voorlopig is dit de realiteit:
afhankelijk van een uitkering,
schulden vanwege een herbereke
ning van de belastingen, wekelijks
circa 40 euro te besteden. Ze zegt
vaak 'nee'. Tegen zichzelf. Tegen de
kinderen.
Alles wat je tweedehands kunt
krijgen of kopen, is meegenomen.
Al is het voor haar jongens (17 en 19
jaar oud) wat lastiger, met hun
Ik heb een rijk sociaal
leven en twee lieve
zonen, maar een baan
zou geweldig zijn
maatjes XL en XXL en schoenmaat
46 en 47. Niet te lang douchen, ex
tra trui als je het te koud vindt, eten
wat de pot schaft. Haar jongens we
ten niet beter. Groenten en vlees
komen niet elke dag op tafel. „Soms
eten we pasta met gehakt en rode
saus, zonder groenten. Of een tosti.
Eten is er altijd, maar soms vergt
het creativiteit. Je kijkt: wat zit er in
het pakket van de voedselbank?"
Gelukkig dat haar zonen begrip
vol en gemakkelijk zijn. „Voor de
oudste heb ik co-ouderschap. Hij
woont de helft van de week bij zijn
vader. Bovendien combineert hij
leren en werken, zodat hij ook een
beetje inkomsten heeft."
Wilma's jongste is zwakbegaafd
en lichamelijk beperkt. „Hij maakt
nogal eens dingen stuk, per onge
luk. 's Winters laat ik hem met de
bus naar school gaan. En hij volgt,
net als ik, een aangepast dieet van
wege glutenintolerantie. Dat
brengt allemaal extra kosten met
zich mee."
Vorig jaar spaarde Wilma bon
nen voor gratis zwembadkaartjes
bij Scheldorado. „De jongste wilde
daar voor zijn verjaardag gaan
zwemmen. Leuk, dacht ik. Tot ik
ontdekte dat je aan allerlei voor
waarden moest voldoen. Dat feest
ging dus niet door. Toen moest hij
wel even slikken." Bij verjaardagen
bakt Wilma een taart. Gaat ze op
verjaardagsvisite, dan probeert ze
een gratis cadeautje te vinden via
weggeefgroepen op Facebook.
Op vakantie gaan is er niet meer
bij voor Wilma. „Twee jaar geleden
ben ik een weekje naar Duitsland
geweest. Dat was echt een uitje."
Vorig jaar is ze één keer naar de
kapper geweest. Als er spullen no
dig zijn voor de persoonlijke ver
zorging, kijkt Wilma automatisch
naar de aanbiedingen: 1 plus 1 gratis,
3 voor 5 euro. Via de bijzondere bij
stand is er een computer in huis ge
komen, de Stichting Leergeld helpt
bij schoolkosten, en dan is er nog de
Kledingbank. „Er zijn wel organisa
ties, maar je moet de weg er naartoe
vaak zelf vinden. Ook op Facebook
zijn heel veel groepen waarop je
spullen kunt ruilen. Een T-shirt
voor een pak melk, of zo."
Toch geeft ze haar leven een
dikke 7. „Ik heb een rijk sociaal le
ven, twee lieve jongens en ben zan
geres in Conspiracy of Seven. Dat is
mijn uitlaatklep, heel belangrijk. En
ik ben begonnen met vrijwilligers
werk. Ik begeleid vluchtelingen en
ben afhaalpunt voor Casa Zorg, een
organisatie die spullen inzamelt en
verdeelt onder mensen die het no
dig hebben. Ja: het kan beter. Een
baan, dat zou geweldig zijn."
De Participatiewet, die sinds 1 janu
ari 2015 van kracht is, verplicht be
drijven en overheden mensen met
een beperking aan te nemen. In
Zeeland gaat het om 8000 tot 9000
mensen. Voorheen vielen die onder
de Wet Werk en Bijstand, de Wet
Sociale Werkvoorziening en de
Wet werk en arbeidsondersteuning
jonggehandicapten (Wajong). Wie
voor meer dan 30 procent de kost
kan verdienen, moet bij reguliere
werkgevers aan de slag. Maar op ei
gen kracht lukt dat vaak niet. Zee
land-breed is daarom de Banenaf-
spraak gemaakt: begin 2017 440 ba
nen, waarvan 290 bij bedrijven. Ge
teld vanaf 1 januari 2015 zijn het er
dus slechts 199. Eind dit jaar zou de
teller al op 705 moeten staan.
De Brabants-Zeeuwse Werkge
versvereniging houdt daarom 16 fe
bruari een kijkdag 'sociaal onder
nemen'. Dertig bedrijven in Zee
land en Brabant vertellen hoe ze
werk hebben geschapen voor men
sen met een arbeidsbeperking.
donderdag 9 februari 2017
Zondag vliegt hij weer terug
naar Irak. Jaap Scheele uit
Zaamslag gaat zich voor een
Duitse hulporganisatie bezig
houden met de wederopbouw
van het gebied rond Mosul.
Guido van der Heijden
Zaamslag
- Jaap Scheele
Tip? redactie@pzc.nl
Een T-shirt
Ondine van der Vleuten
-Wilma den Beer
Het doel was met ingang van dit
jaar 440 banen voor mensen
met een arbeidsbeperking te
scheppen, maar Zeeland zit nog
niet op de helft. De teller staat
op 199, waarvan 12 banen bij de
(semi-)overheid.
Frank Balkenende
Goes
