z1
<D
13
VINCENT
LUISTERT
RADIO
Je hebt tegenwoordig ook Radar zon
der beeld, elke zaterdagmiddag op
NPO Radio t. Het consumenten
programma wordt gepresenteerd door
Mischa Blok. Ze heeft niet het kordate van
Antoinette Hertsenberg, niet zo'n stem van
'zoo, daar gaan wij nu eens heel snel een
eind aan maken, wat denken ze wel, bah!'.
Mischa blok is nog wat netjes, ze leest nog te
veel haar teksten voor.
Albert Heijn. En wat denk je? Precies, ze
waren nog niet eetrijp, keihard. Mischa sloeg
er mee op haar presentatiedesk. Ze klonken
alsof je er met gemak een helpdeskmede
werker de hersens mee zou kunnen inslaan.
Ze belde de AH Klantenservice. „Hé", zei
de mevrouw, „dat kan natuurlijk niet de
bedoeling zijn. U mag ze terugbrengen,
maar u kunt ook gewoon een paar dagen
wachten tot ze wel eetrijp zijn."
Maar dat kon niet, want Mischa wilde
guacamole maken. Die moet je zelf maken,
want, zo hebben de tv-collega's al eens uit
gezocht, in de Albert Heijn-guacamole zit
maar 2 procent avocado, en misschien nog
niet eens eetrijpe ook.
Mischa liet het er niet bij zitten. Ze ging
toch maar even bellen met de avocadoleve
rancier van Albert Heijn. Hoe rijpen avoca
do's eigenlijk? „Nou", zei de meneer van de
rijperij - hij klonk zelf goed gerijpt - „dat
gaat in rijpcellen, dat zijn een soort garage
boxen. Daar spuiten we dan etheen in. Dat is
een gas waardoor fruit sneller gaat rijpen."
„O, en is dat gevaarlijk voor de gezond
heid?" Ik hoorde Mischa denken: hier ben ik
iets op het spoor! „Nee nee", zei de rijperij-
meneer, „fruit produceert het zelf ook. Als je
je avocado sneller wilt laten rijpen, stop je
hem samen met een banaan in een afgeslo
ten zak. De banaan produceert etheen. Af en
toe de zak even opendoen om C02, dat vrij
komt bij de rijping, te laten ontsnappen."
Ik hoorde daar oma Bijlo. Die deed dat ook,
maar dan niet met avocado's; zij stopte bana
nen in een zak met appels van haar eigen
boom. Dat was in de tijd dat eetrijp nog eet
baar was.
Zo, dat was dat, op naar de volgende mis
stand, de gojicrème van 50 euro waar maar
2 procent goji in zit. Schandalig!
Prijs voor
Verhoeven
Einde Black
Sabbath
Wibi Soerjadi (46) viert in 2017 zijn 35-jarig jubileum als pianist.
Het wonderkind van destijds 11 jaar is altijd een verwonderd kind
gebleven. „De pianist, de vleugel. Pure magie."
lvorens we
ons op de
muzen stor
ten, eerst
een vraag
over zoiets
aards als
onroerend goed. Want: hoe gaat
het met de verkoop van zijn
Zeister landgoed Wulperhorst
met daarop het statige huis, dat
maar liefst 42 kamers telt? Wibi
Soerjadi, strak in blauw fluweel,
veert op. „Er ligt een bod. Of ik
een nieuw huis op het oog heb?
Dat vertel ik niet. Het wordt in
elk geval een pand dat ruim ge
noeg is om concerten in te ge
ven. Er staan overigens nog drie
concerten op de Wulperhorst op
het programma."
Het landelijke optrekje blijkt
voor de vrijgezel Wibi Soerjadi
eenvoudigweg te groot. „Er zit
verder niets achter", verzucht
hij. „Sommige media smullen
van de verhalen dat ik failliet
zou zijn. Klopt he-le-maal niks
van. Als ik zo veel rekeningen
moet betalen, zou hier alles zijn
verdwenen. Maar je ziet, alles
staat er nog. Die verhalen zijn de
wereld in geholpen door ex-me-
dewerkers die rechtszaken heb
ben verloren en van wie ik nog
veel heb te vorderen. Ik ervaar
aan den lijve wat 'nepnieuws'
voor iemand betekent."
Liever praat hij over zijn car
rière, die dit jaar 35 jaar beslaat,
en over de komende concert
tournee, die de begenadigde pi
anist langs zalen in Nederland
voert. Het haardvuur knappert -
manshoge uitvoeringen van de
superheld Iron Man en Captain
Jack Sparrow uit de filmreeks Pi
rates of the Caribbean kijken elk
vanuit een hoek toe. Iconische
Disneyfiguren als Donald Duck,
Mickey Mouse, Pluto en Tinker-
bell breken surrealistisch de sta
tigheid van de woonkamer met
zijn klassieke meubelen. „O ja,
ik herinner me mijn eerste con
cert nog goed. Ik was 11, speelde
in de Doelen in Rotterdam. Mo
zart en Chopin."
Wonderkind
Hij heette een wonderkind. Va
der en moeder Soerjadi namen
hun zoon ooit mee naar een
concert met muziek van Franz
Liszt, de componist die hij voor
altijd in het hart zou sluiten.
„Toen ik luisterde, was het alsof
de tijd stil stond. Die pianist, die
vleugel. Pure magie. Dit is wat
ik wil."
Zijn privépianolerares kon hem
al snel niet meer bijbenen - op
het conservatorium slaagde hij
met het hoogst haalbare cijfer.
„Spelen gaat bij mij automa
tisch. Het voelt alsof ik heel
mijn leven niet anders heb ge
daan." Hij werd de meester van
de 'floating fingers', het subtiel
Spelen gaat bij mij
automatisch, alsof
ik nooit iets anders
heb gedaan
beroeren van de pianotoetsen,
waarbij zijn vingers over het
ivoor lijken te zweven.
Wibi Soerjadi werd een we
reldnaam (hij speelde verschei
dene keren in de Carnegie Hall
in New York), en geldt als een
der grootste vaderlandse pianis
ten. Vermaard om zijn techni
sche virtuositeit en intense in
terpretaties. Maar Wibi is ook
een pianist die, net zo goed bui
ten de concertzaal, spot met het
archetypische beeld van de klas
sieke musicus. „Je moet door
muziek heen kunnen kijken. Ik
ben geen slaaf van de heersende
wetten in de klassieke muziek.
Klassiek zou verheven moeten
zijn, bijna sacraal. Als een diri
gent of solist opkomt, richt die
geen woord tot de zaal. Geen
'goedenavond', geen uitleg. Ik
heb dat altijd als afstandelijk er
varen. Ik wil mensen deelgenoot
maken van muziek, hun het ge
voel geven dat ze iets bijzonders
meemaken. Op een ontspannen
wijze zonder die zogenaamd
verplichte muzikale etiquette."
Wibi noemt zichzelf iemand
van 'grote contrasten'. „Als ik
eenmaal speel ben ik zó gecon
centreerd, dan ga ik onvoor
waardelijk op in mijn spel." Dat
hij in het verleden nog wel eens
werd versleten voor de polder
variant op Michael Jackson deert
hem tot op de dag van vandaag
niet. Tastbare replica's van Win
nie de Poeh, Kuifje en Bobbie,
Kermit de Kikker - zijn passie
voor strips, tekenfilms en car
toons is in huize Soerjadi alom.
Zijn onlangs verschenen
sprookjesboek Once upon a time
bevat zelfgecomponeerde pia
nostukken, bedoeld voor de be
ginnende alsmede de gevor
derde pianospeler.
„Ik houd wel van een beetje
excentriek, wat men er ook van
vindt. Buiten het podium ben ik
volstrekt mezelf. Op school las
ik Dante Alighieri en Goethe.
Nou, dat vonden mijn mede
leerlingen maar moeilijke kost.
Maar ik verslond ook de Donald
Duck, nog steeds trouwens. Ik
heb de speelsheid in mezelf al
tijd gekoesterd."
Quote van de dag
Wij staan hier als
Amerikanen die
ons schamen
maandag 6 februari 2017
Radar
Ze had eetrijpe avocado's gekocht bij
Reageren? vincent@persgroep.nl
FILM
Paul Verhoeven
heeft een Goya,
de belangrijkste
filmprijs van
Spanje, gewon
nen met zijn film
Elle. De prijs is
voor beste Eu
ropese film.
Verhoeven sig
neerde gisteren
zijn biografie in
een Utrechtse
boekhandel.
MUZIEK
Black Sabbath
gaf zaterdag
een laatste
optreden. De
heavy metal-
band maakte er
een nostalgisch
feest van. Ze
speelden vijftien
nummers, waar
van er slechts
een uitkwam na
1972. Aan het
einde maakte
de band een
laatste buiging
voor een uitzin
nig publiek.
K
■0
'Ik koester de
speelsheid
in mezelf'
Arno Gelder
Pianovirtuoos Wibi Soerjadi en zijn hond Pepper in het huis op
landgoed Wulperhorst, fotoshodycareman
44
—Wibi Soerjadi
Voor Wibi Soerjadi's con
certagenda zie senf.nl
—Bruce Springsteen
haalde deze week op het
podium in het Australische
Melbourne uit naar pre
sident Donald Trump.
