Ik duik onder
en voel hoe de
kou als duizend
naalden in mijn
slapen prikt'
zeven natte lakens moeten dro
gen met hun lichaamswarmte.
Over de drie 'vreselijke kwakkel-
winters' van de laatste jaren. En
over oblevanieje, het Russische
gebruik om buiten in de sneeuw
dagelijks twee emmers koud
water over jezelf uit te storten.
Ook de vermeende gezondheids
baten van het winterzwemmen
komen uitgebreid aan bod. De
korte koortsimpuls die virussen
en ziektekiemen verbrandt. De
aanmaak van antistresshormo
nen. Het wakker schudden van je
immuunsysteem, 'ingeslapen in
onze warme huizen'.
Niet alleen de uitleg is min of
meer hetzelfde als in Amsterdam.
Hetzelfde geldt voor het publiek.
De ene helft van de aanwezigen is
simpelweg nieuwsgierig naar de
kick van het koude water, de an
dere wordt (ook) gemotiveerd
door gezondheidsklachten. „Niet
lang geleden had ik nog hevige
doorbloedingsproblemen", vertelt
Willeke den Hengst (35) uit
Utrecht. „De pijn in mijn benen
was zo erg dat ik niet eens kon
autorijden. Toen ik een jaar gele
den met winterzwemmen begon,
verdwenen die problemen. Ik doe
het nu elke zondag, als een be
lofte aan mijzelf. Een keer ben ik
gewoon in de gracht gesprongen,
maar nu ga ik vooral buiten de
stad; gewoon als ik met de hond
loop. Het is zo'n heerlijk gevoel. Je
hele lichaam gloeit. En nog steeds
ben ik elke keer een beetje trots
op mezelf." Eerder nam Den
Hengst ook deel aan een cursus
van Wim Hof. „Maar daarbij ging
ik over mijn grens heen. Ik zat een
half uur in het koude water en
ben twee weken ziek geweest."
Zeehond
Staartjes benadrukt dan ook het
belang van een korte duik. „Alle
positieve effecten vinden in de
eerste 50 seconden plaats. Ga je
er te lang in, dan kan het levens
gevaarlijk zijn." Samen met zijn
cursisten is hij inmiddels naar de
oevers van de IJssel gerend. Een
voor een werpen ze hun kleding in
het gras en lopen ze vastberaden
de rivier in.
Als ik het water in loop, grijpt
het koude water me direct naar de
keel. Terwijl ik als een verdwaalde
zeehond rondjes om mijn as draai,
probeer ik mijn ademhalen in
diepe teugen te controleren, over
dreven puffend als op een zwan
gerschapscursus. „Tien keer
ademhalen en eruit", roept Staart
jes vanaf de kant. Ik duik even
onder water en voel hoe de kou
als duizend naalden in mijn sla
pen prikt. Tot ik weer aan wal
gekrabbeld ben en mijn lichaam
direct de kachel lijkt aan te zetten.
Warmte. Warmte. Warmte.
magazine 27
WG
