KRONIEK MIJN MA rREAGEREN?
Ik wacht op de
collectezak en
stop daar het
kwartje in dat
mijn oom mij gaf
Ongevraagd
begint hij na het
gebed ma's vlees
te snijden
Wekelijks schrijft
Hugo Borst over zijn
moeder, die aan
alzheimer lijdt. Een
nieuwe bewoner van
het verpleeghuis
bidt voor het eten.
Ma trekt haar wenk
brauwen op. Ze doen
het nog goed, die
wenkbrauwen.
De bewoners zitten
aan tafel, de borden zijn opge
schept.
Ma kijkt me aan. Met die op
getrokken wenkbrauwen dus.
De nieuwste bewoner is gelo
vig. Voor en na het eten bidt de
man. Normaal doet hij dat in
zichzelf, nu hardop. Het is een
lange versie die ik niet ken. Ma,
die naast hem zit, kijkt me aan
en trekt een lip scheef. Ze neemt
er aanstoot aan.
Ik ben terug in 1972, het zou ook
een jaar eerder of later kunnen
zijn. Elke maaltijd openen we
thuis met een kort gebed en ein
digen we met een dankwoord.
Here, zegen deze spijze, amen.
Here, dank u voor deze spijze,
amen.
Op een avond zeg ik mijn ou
ders dat ik niet meer bid. Ik vind
het rare zinnen, ik voel er niks
bij.
Bij mijn oom en tante zou
ik dat niet hebben gedurfd. Ik
Oom Jans licht astmatische stem
hypnotiseert. De verhalen gaan
meestal aan me voorbij. De sta
tige taal raakt me niet. Ik lees lie
ver iets van Annie M.G. Schmidt.
Abeltje vind ik het mooist.
Als ik in het weekend bij oom
en tante logeer, ga ik mee naar de
kerk. Ik kijk verwonderd om me
heen. Ik verveel me, zing half
mee en wacht op het hoogtepunt,
het zwarte collectezakje dat
rondgaat. Daar stop ik het
kwartje in dat oom me daar
speciaal voor heeft gegeven.
Thuis gaan we niet naar de
kerk. We doen alleen dat haast-
gebed voor en na het eten. Ik
vind het onzin.
Pa en ma verzetten zich niet.
Ik kan me niet herinneren dat
ze moeilijk deden.
Ik kan het ma niet meer vra
gen, maar vonden ze dat ik rond
mijn 10de recht van spreken had?
Of kwam het omdat ze zelf
amper geloofden? Pa's ouders
waren gereformeerd, ma's ouders
katholiek. Het rare is: mijn ou
ders hadden zich min of meer
ontworsteld aan het geloof, mijn
vader nog het meest. Waarom
logeer daar vaak. Zij maken werk
van het geloof. De gebeden duren
langer.
Onze Vader die in de hemelen
zijt Uw naam worde geheiligd
Uw koninkrijk kome Uw wil ge
schiede, gelijk in de hemel, alzo
op de aarde geef ons heden ons
dagelijks brood en vergeef ons
onze schulden, gelijk ook wij ver
geven onzen schuldenaren En
leid ons niet in verzoeking, maar
verlos ons van de boze Want Uw
is het koninkrijk, en de kracht, en
de heerlijkheid in der eeuwigheid.
Amen.
Tijdens het bidden kijk ik er
altijd rond. Oom, tante, neef en
nicht, allemaal hebben ze de
ogen stevig dicht. Na het eten
wordt er uit de Bijbel gelezen.
dan toch nog een gebed aan tafel
met je kinderen? Was het bidden
voor en na het eten misschien uit
respect voor hun ouders die altijd
hadden gebeden en dat nog
deden? Zo van: jullie kleinkinde
ren bidden, hoor.
Het hoefde niet meer. Ik denk
dat het zo is gegaan: mijn ouders
waren liberaal. Hun kind wilde
niet bidden, nou, dat is zijn goed
recht.
Het wordt me niet helemaal dui
delijk of ma haar wenkbrauwen
optrekt omdat de nieuwste bewo
ner bidt, of omdat hij nogal luid
spreekt. Het grappige is: onge
vraagd begint hij na het gebed
ma's vlees te snijden.
Ma vindt dat prima. Ze glim
lacht even beleefd naar hem.
magazine 27
magazine@persgroep.nl
Even
stil
