'IK DACHT: TWEE
OUDERS DIE ER
EEN EIND AAN
MAKEN, DAT KAN
IK NIET AAN'
gehakt, maar dat ging niet. Dat moest ik
voor haar doen. En niemand anders."
„Die hebben zich er niet zo mee bezig
gehouden. Ze willen ook niet in de
publiciteit. Maar laat ik het zo zeggen:
ze hebben zich er gewoon een stuk
minder mee bemoeid, met alles."
„Ja, natuurlijk. Je voelt je alleen."
Voor het eerst tijdens het interview valt
ze even stil. „Je hoort het vaker, hè? Dat
eentje het voortouw neemt in het gezin,
en de rest toekijkt. Het is leuker als je
het kunt delen, natuurlijk."
„Nou ja, nee, nu niet meer. Ik heb me
erbij neergelegd. Ik heb een band met
m'n moeder die zij absoluut niet hebben.
Dat is voor hun een gemis. Als iemand
het niet kan opbrengen, dan kan ik er
ook niet boos om worden. Ze willen niet
dat ik erover praat, dus..."
Even later: „Weetje: een gezin dat
zoiets gruwelijks heeft meegemaakt als
wij vroeger, dat komt niet meer goed.
Van de familie waarin je bent geboren,
moetje ook niet te veel verwachten. Mijn
familie dat zijn m'n kinderen, en Bart. En
Ton, ook al zijn we gescheiden. Daarom
heet ik ook nog Van Royen: ik ben liever
familie van hém. Van de familie waar je
uit komt, moetje het niet hebben."
Zegt de vrouw die een huis in de tuin
laat zetten voor haar moeder. „Ja, goed.
Voor m'n moeder maak ik een uitzonde
ring. En iemand moet het goede voor
beeld geven."
magazine 13
Waar waren je zussen? In de film komen
ze ook niet voor.
Was dat moeilijk?
Neem je het hen kwalijk?
