'MENSEN
ZIJN
GENEIGD
ALLEEN HET
MOOIE VAN
HET LEVEN
TE TONEN'
paspoort Helena Margaretha Kroon
aan,' riep ze. Zo lief. Weet je: het was zo'n
onderneming geweest, met dat huis, en
het was heel even zo mooi geweest. Ik
wilde gewoon niet dat dat na een paar
maanden alweer voorbij was. Maar dat
is de shit: het wordt natuurlijk alleen
maar minder, ook al dacht ik dat ik het
kon stopzetten. Ik vocht tegen iets waar
ik niet tegen kon vechten.
„Ik heb haar nog een dag een soort
van ontvoerd: toch weer mee naar het
tuinhuis, maar het ging echt niet meer.
Ze was totaal in de war, wilde weg, riep
alleen maar: 'Wanneer gaan we?' En als
ik even wegliep, raakte ze in paniek.
Toen wist ik dat het klaar was. En dat ik
op zoek moest naar een verzorgingshuis,
waar ik haar nou juist vandaan had
willen houden."
De zoektocht gaat langs een lange rij
tehuizen - 'naar sommige zou ik m'n
hond nog niet sturen' - en eindigt in
een particulier, kleinschalig tehuis in de
buurt. Daar eindigt ook de documentaire
die Van Royen maakte, Het doet zo zeer
een beklemmend en ontroerend beeld
van haar moeder, en van het monster
dat dementie heet. En hoe ze zelf met
dat verval is omgegaan. „Ik bedacht: als
ik hier toch doorheen moet, kan ik er
maar beter ook iets moois van maken. Ik
wilde ook de schoonheid kunnen inzien
van het proces. Ik hoop dat mensen die
hetzelfde meemaken, niet alleen maar
het verdriet zien. Want het is, naast al
het verdriet, ook prachtig om zoveel te
kunnen betekenen voor iemand die zo
veel voor jou betekend heeft. En soms
is het gelukkig ook keihard lachen."
Openhartig is Van Royen altijd al, of het
nu haar psychose betreft, de zelfmoord
van haar vader of haar echtscheiding. Ze
deinst niet terug voor een blootreportage
in Playboy en publiceert twee jaar gele
den zelfs een boek met tweehonderd
weinig verhullende foto's van zichzelf.
In Het doet zo zeer betrekt ze ook haar
dementerende moeder in die extreme
openheid. Ze heeft er niet over getwijfeld,
zegt ze. „Ik ben van oorsprong een jour
nalist, ik zag een verhaal. En mijn moe
der had geen last van die camera: vaak
had ze het amper in de gaten. Ik kon zelf
bepalen welke beelden de film haalden,
ik wilde het waardig houden - dat was
ook de enige voorwaarde die de rest van
de familie had. En dat is gelukt. Het is
natuurlijk een gek gevoel dat we straks
in een volle bioscoopzaal naar haar zitten
magazine li
Geboren: 9 maart 1965, Amsterdam.
Opleiding School voor Journalistiek in Utrecht.
Loopbaan: Debuteert in 2000 met de roman
De gelukkige huisvrouwdie in elf landen
verschijnt, wordt verfilmd en bewerkt tot
toneelstuk. Publiceert sindsdien nog twaalf
boeken, waaronder Godin van de jacht, Stout
(met Marlies Dekkers), De Mannentester en
Selfmade, met tweehonderd foto's die ze van
zichzelf heeft gemaakt.
Privé: Gescheiden van tv-presentator
Ton van Royen, met wie ze een zoon en
een dochter heeft. Woont samen met Bart
Meeldijk, drummer van de band Rigby.
Terugblik
Het doet zo zeer, de film die Heieen
van Royen maakte over haar moeder,
gaat volgende week in première.
