i*
EUWS 11
Donald Trump is vanaf vandaag de machtigste man
van de wereld. Hij zet de wereld op zijn kop, hoor je wel
eens. De in Amerika veel verkochte horror-schrijver
Thomas Olde Heuvelt laat zijn fantasie erop los.
De grote C
Klassiek gesneden jurken, stevige mantels, wollen
pantalons. Melania heeft een voorkeur voor solide
garderobestukken van door en door gevestigde mo
denamen: Dior, Gucci, Louis Vuitton, Valentino en
Chanel. Ze heeft een tic voor de tassen met de grote
C. Héél hip is het dus allemaal niet, met af en toe een
uitzondering. Met de witte jurk met pofmouwen van
Servisch-Engelse ontwerper Roksanda oogstte ze in
juli applaus.
Decolleté
Eva Jinek benadrukte het ooit eens: if you have it,
flaunt it. Nou, Melania has it (cup D) en laat het bij ge
paste gelegenheden ook gaarne zien. Ze houdt overi
gens vol dat alles aan haar puur Sloveense natuur is.
Het gebruikelijke verhaal van goede genen, gezond
eten en blablabla. Feit is dat ze 46 is en volledig rim
pelloos.
ie dag stond de wereld op
z'n kop.
We wisten niet waarom
het gebeurde. Sommigen
van ons vroegen zich af of
het aan ons lag. Of we tot
de verkeerde goden had
den gebeden of de ver
keerde dingen hadden ge
zegd. Maar dat was niet zo; de wereld stond al
leen op z'n kop.
Wetenschappers die het geluk hadden het
voorval te overleven, zeiden dat de zwaarte
kracht niet zozeer was verdwenen, maar zich als
het ware had omgekeerd, alsof onze planeet in
een kwinkslag al haar massa had verloren en
door een kolossaal object werd omringd. Gelovi
gen die de pech hadden het wonder te overle
ven, zeiden dat het geven en nemen was en God
nu eindelijk nam, na zoveel jaren gegeven te
hebben. Maar er was geen kolossaal object, en
door God genomen worden is een discutabel
gegeven.
Het gebeurde als een donderslag bij heldere
hemel, juist na de inauguratie van de oude man
op tv. Er was een moment, een magisch mo
ment, waarop je ons allemaal halverwege onze
woonkamers in de lucht kon zien zweven, on
dersteboven in de houding van onze laatste be
zigheid, koffiedrinkers koffiedrinkend uit om
gekeerde kopjes koffie, verliefden zich vast
klampend aan eikaars vallende lichaam, oude
mannen graaiend naar afglijdende toupetjes,
kinderen kraaiend en katten krijsend, allen om
ringd door de asteroïden van onze bezittingen;
0, het was een moment van volmaakte waanzin,
bevroren in de tijd. Toen begon het gekraak en
gerinkel, het gebulder en geschreeuw. Een pan
demonium was het. We kwakten tegen pla
fonds en werden verpletterd onder het puin van
ons oude leven. Schedels kraakten. Nekken bra
ken. Baby's stuiterden. De meesten van ons
stierven ter plekke of staken stuiptrekkend uit
gaten in gipsplaten plafonds. Wij die overleef
den lagen verbijsterd op inzakkende zolderin
gen, het laatste beeld dat de tv ons had ingege
ven voor altijd geëtst op ons netvlies: de oude
blonde man met twee geheven vingers, die zei:
'So help me God.'
Maar buiten was het altijd nog erger. Voor ie
mand ook maar besefte dat de hemel niet langer
boven, maar onder ons was, viel men pardoes
van het aardoppervlak. Binnen de kortste keren
was het luchtruim bezaaid met tuimelende po
litici en buitelende critici, wapperende handels
verdragen en klapperende lawsuits, spartelende
immigranten en wentelende minderheden,
boze blanke mannen en nooit gebouwde mu
ren, loeiende sirenes en gloeiende kernkoppen
in kleuren die de hemel in vuur en vlam zetten.
Media-anchors onder portieken van televisie
stations rollebolden tot ze tot stilstand kwamen
op krakende afdakjes, staarden met holle ogen
over de rand in peilloze diepten en dachten:
Hebben wij dit gecreëerd? Zelfs het klimaat ver
dween, en met het klimaat het klimaatverdrag,
en men zou nooit weten welk van de twee nu
eigenlijk eerder was geweest. Een mol die zijn
neus uit de grond stak werd gegrepen door de
zwaartekracht en een opspringende walvis zou
nooit meer terug in zee landen. Moe van haar
last schudde Moedertje Aarde al wat zij niet lan
ger kon dulden van zich af. In een opwaartse
stuwing viel het de dampkring in. Gevechts
vliegtuigen, spionagesatellieten en ruimtestati
ons verdwenen in het vacuüm en zelfs Vadertje
Maan werd van ons weggeduwd. We zagen hem
kleiner en kleiner worden, tot hij verdrietig zijn
eigen baan om de zon trok. Hij zei niet eens
vaarwel.
En de oude man zelf? Die was alleen toen het
gebeurde.
Hij stond voor een spiegel in het Oval Office
en deed eigenlijk niets. Hij las geen boek en hij
keek geen tv. Hij stuurde zelfs geen tweet. Was
de wereld op dat moment vergaan, dan had hij
het niet gemerkt. Het enige wat hij probeerde
was zijn stropdas vast te knopen, maar zijn han
den trilden te hevig.
De oude man wilde sterven. Meer dan ieder
een was hij als de dood voor wat de toekomst in
petto had. De grap was te ver doorgevoerd; het
was zijn vloek geworden. Zo had hij het alle
maal niet bedoeld.
Hij voelde zich gedwongen naar buiten te
gaan. Daarbuiten rezen hun eeuwige gejuich en
geschreeuw en accolades en venijn als het nade
rende gedreun van zich verzamelende krachten.
Hij wist wat hij had beloofd op zijn eerste dag te
doen; welke verdragen hij zou doorscheuren en
welke executive orders hij zou tekenen. Maar nu
het moment was aangebroken kon hij het niet
opbrengen.
Met grote open ogen staarde hij naar zijn spie
gelbeeld.
Hij fluisterde zijn smeekbede.
Make. America. Great. Again.
Auteur Thomas Olde Heuvelt (Nijmegen, 1983) studeerde Amerikanistiek.
Hij schrijft thrillers, magisch realisme en horrorverhalen. Zijn roman
HEX (Luitingh Sijthoff, 2016) verschijnt momenteel in negentien landen
en werd door Stephen King 'briljant en volstrekt origineel'genoemd.
Inauguratie is geïnspireerd op het korte verhaal The Day the World
Turned Upside Down, waarmee Olde Heuvelt in 2015 de prestigieuze
Amerikaanse Hugo Award won.
Maagdelijk
Of Melania een van die vele hooggeplaatste Claire
Underwood-fans is, vertelt de geschiedenis niet.
Maar ze hult zich sinds campagnetijd wel opval
lend vaak in hetzelfde chique kleurenpalet als
de fictieve presidentsvrouw/hoofdrolspeel
ster uit Netflix-serie House of Cards. Ze
draagt veel wit, bijvoorbeeld op die
beroemde verkiezingsavond in
november (een jumpsuit van
Ralph Lauren). En zwart. En ijs-
blauw, camel, beige. Wit zou
trouwens ook een voor de hand
liggende tint voor de inauguratie
zijn.
Strak
Hillary had stevige heupen, Michelle een aanwezig
achterste, en Eleanor Roosevelt een ferm postuur:
dingetjes waar de ontwerpers toch even rekening
mee moesten houden. Maar Melania, ex-model met
ultiem zandlopersilhouet? Die komt met alles weg.
Logisch dus dat ze zich vroeger op gala's zonder gêne
in niks verhullende zijden gevalletjes hulde. Als (aan
komende) First Lady houdt ze het graag bij strak, héél
strak. Bijna alles wat ze aan heeft, zit zo'n beetje op
haar lijf gelijmd.
respectvol - maar kloeke voeten heeft de dame wel:
maat 42.
vrijdag 20 januari 2017
e
Maagdelijk wit
