Subramani tovert zijn auto door het
krankzinnige verkeer van de binnenstad,
dat bij de tempel zijn kookpunt bereikt
rend wordt bekeken door een
standbeeld van Mahatma Gandhi.
Het is fijn om ongestoord door de
stad te kunnen slenteren, een boek
te lezen in het park, de tempel te
bezoeken en de zon te zien onder
gaan. Hoe begrijpelijk het ook
is dat mensen die niets bezitten
je aanklampen, op een bepaald
moment heb je behoefte aan rust.
Vreemd genoeg zijn het echter
vaak de ontmoetingen die de reis
bijzonder maken. Mensen willen
met me op de foto, mensen willen
alles van me weten, mensen willen
dat ik hen fotografeer.
een bevoorrecht mens bent, dan zetten de Straatleven
bedelaars je met beide benen op de grond. In Chennai
Tijdens de week in Tamil Nadu lukt het herinneren oude
maar niet om eraan te wennen, en dat is panden aan
misschien maar goed ook. Wel is er een de koloniale tijd.
manier om ermee om te gaan, onder meer
door net als de beter gesitueerde Indiërs,
dagelijks met respect wat weg te geven.
Ochtend in Kumbakonam. De ventilator aan
het plafond slaat loom de klamme lucht door
de kamer. Buiten de muren van het Paradise
Hotel is het leven al op gang gekomen, maar
hier heerst nog een zekere rust. Ontbijten
op de veranda, plannen maken voor de dag,
afscheid nemen en weer verder.
Dwars door het platteland. Er worden rijst
velden bewerkt, noten geoogst, katoen en
thee verbouwd. Subramani stuurt langs piep
kleine hutjes waarin hele families wonen.
Langs de weg lopen vrouwen in uitbundig
gekleurde sari's langs de weg. Hoe is het toch
mogelijk om die mooie kleding zo schoon te
houden in hutjes van takken en leem?
Bij de eerste wandeling door Pondicherry,
of Puducherry zoals het tegenwoordig meestal
wordt genoemd, is meteen duidelijk dat dit
een ander soort India is. In deze voormalige
Franse kolonie - de Fransen waren geliefder
dan de Britten - is het minder chaotisch, rus
tiger, schoner en trager.
Bomen bieden schaduw in straten met
koloniale huizen. Sommige prachtig gerestau
reerd, andere hopeloos in verval. Aan zee
drink ik ijskoffie bij een stalletje waar ik voor
het eerst door niemand wordt aangesproken.
Drinken en uitkijken over de Golf van Benga
len. Aan het eind van de dag wordt de boule
vard afgesloten voor het verkeer en ontstaat
een wandeldomein voor de Indiase familie.
Het is een ontspannen tafereel dat goedkeu-
vanouds. Subramani - 'I know Indian driving'
- tovert zijn auto door het krankzinnige
verkeer van de binnenstad, dat bij de Kapa-
leeshwarar-tempel zijn kookpunt bereikt.
Onverstoorbaar voert hij zijn passagier
vervolgens langs de andere highlights,
zoals Fort Saint George, de kathedraal en
de reusachtige koloniale panden aan zee.
Zo zalvend als Puducherry was, zo fijn is
het gek genoeg ook om weer terug te zijn in
'gewoon' India. Het is alsof mijn zintuigen
stiekem hebben terugverlangd naar de on
ophoudelijke prikkels van geuren, geluiden,
kleuren, aanraking, hard, zacht, mooi en
lelijk. Alsof het volstrekt normaal is om het
ene moment een handvol roepies te geven
aan een oud vrouwtje zonder onderbenen,
en het volgende moment een Thai Cold
Coffee te drinken in de ultra hippe Brew
Room vol moderne jongeren.
Ik haat India, ik houd van India. Ik moet
in elk geval terug.
Bidden
Ook holy
men zijn
afhankelijk
van giften.
Een dag later in Chennai tolt het weer als
50 zaterdag 14 januari 2016
WG
