Het zou wat zijn, een herenigd Cyprus
7
Bemoedigende gesprekken over beëindiging van tweedeling
Zijn vriendin werd bij een overval verkracht terwijl hij
bewusteloos in de kamer lag. Pas nu, acht jaar later, zijn
er verdachten opgepakt. Dirk Kerseboom: „Ik wil die
sadisten laten zien dat ze me niet kapot hebben gekregen."
Ze hadden
alles mogen
meenemen,
maar
waarom
moesten
ze haar ver
nederen?
Misschien omdat de wereld wel een
beetje goed nieuws kan gebruiken,
is veel hoop gevestigd op Genève,
waar gisteren 'bemoedigende' stap
pen werden gezet richting een al
eerder geprobeerde hereniging.
Antonio Guterres, de nieuwe se
cretaris-generaal van de Verenigde
Naties zit erbij, in de eerste week
van zijn nieuwe functie. Uit Brussel
en Berlijn klinken bemoedigende
geluiden en de Britse premier May
laat weten dat ze elk moment haar
agenda wil schoonvegen om te hel
pen met Cyprus, dat tot i960 een
Britse kolonie was.
Thuis in Amstelveen volgt de op
Limassol geboren componist Yan-
nis Kyriakides (47) de ontwikkelin
gen. „Ik hoop dat het gebeurt. De
laatste keer dat we er bijna waren,
in 2004, was ik erg teleurgesteld dat
een referendum over hereniging
negatief uitpakte. Terugkijkend
was het wel begrijpelijk. Er was te
veel onzekerheid." Maar nu zou het
zomaar kunnen dat de Grieks-Cy
priotische leider Nicos Anastasia-
des en zijn Turk-Cypriotische
evenknie, Mustafa Akinci eruit
gaan komen. Ingewikkelde onder-
W Onderhandelingen
over eigendom,
bestuur en veiligheid
verlopen soepel
handelingen over de teruggave van
eigendommen, over bestuur (waar
schijnlijk een wisselend president
schap), over de economie en over
veiligheid verlopen voorspoediger
dan gedacht. Wat is er veranderd?
„Het lot van Cyprus wordt altijd
bepaald door krachten van buiten
het eiland", zegt Kyriakides. Tur
kije, Griekenland, de EU en Groot-
Brittannië hebben er belangen.
Daarnaast is het land een spring
plank naar Syrië waar Poetin zijn
schaakstukken verzet. En volgens
hem zit een groot deel van de be
volking er nu anders in, want de
bankencrisis is keihard aangeko
men op het kleine belastingpara
dijs. „Opeens werd duidelijk dat de
financiële sector een nogal wankele
basis onder onze economie was."
Ook in het noorden voelen zijn
Turks-Cypriotische vrienden zich
onzeker. „Ze zien meer islam hun
cultuur binnensluipen. Er komen
veel migranten van het Turkse vas
teland en die zijn overwegend con
servatief in politiek en religie.
Turkse Cyprioten voelen dat hun
eigen, Cypriotische, cultuur daar
door onder druk staat."
De gedeelde liefde voor hun ei
land kan christenen en moslims bij
elkaar brengen, denkt Kyriakides.
De deur vloog open en
Dirk keek recht in de
loop van een pistool.
„Hij had 'm vast alsof hij
een of andere gangster
was. Maar het was maar een tiener."
Die kan ik makkelijk hebben, dacht
Dirk Kerseboom nog. „Maar met z'n
andere arm had hij Agnes vast. En ik
wist niet wat hij haar zou aandoen als
ik probeerde hem te overmeesteren."
Veel tijd om daarover na te denken
had Dirk niet. „Ik kreeg een harde
duw en tien seconden later lag ik be
wusteloos op de grond."
Het was een doodgewone dinsdag
middag in mei 2009. Dirk en Agnes
waren net op de computer de foto's
van hun weekendje weg aan het be
kijken toen er iemand bij de poort
stond. „Hij had zo'n clipbord bij zich.
Alsof hij wat vragen kwam stellen."
Maar de overvaller wilde alleen we
ten waar het geld was. Agnes werd
overmeesterd en Dirk werd buiten
bewustzijn geslagen. Twee mannen
haalden vervolgens het hele huis
overhoop en probeerden het chalet in
de fik te steken. „Ze wilden geld,
maar wij hadden niets." De geweld
dadige overval werd een brute ver
krachting, waar Agnes pas vijfjaar
over vertelde. „Dat hield ze al die tijd
geheim. Toen ik ruim een uur later
wakker werd was voor mij al meteen
duidelijk dat ze aan Agnes hadden
gezeten, maar de details vertelde ze
me pas de avond voordat ze stierf. Uit
bescherming tegen mezelf. En ze had
gelijk. Als ik dat eerder had geweten
had ik alles op alles gezet op die sa
disten zelf te vinden."
Jarenlang hoorden Dirk en Agnes
niets van de politie. Er werd in 2009
wel iemand aangehouden, maar een
veroordeling zou er nooit komen. Het
bleef stil. Samen knapten ze de ver
nielde woning op het vakantiepark
De Landerije in Schaijk weer op. „Ag
nes wilde er ondanks alles wel blij
ven wonen. 'Dat mogen ze niet ook
nog van me afpakken', zei ze altijd."
Het was een manier van verwerken.
In zeven maanden knapten ze de
chalet weer op. Maar Agnes zou er
nooit helemaal bovenop komen. „Ze
was een zelfverzekerde vrouw. Liep
altijd met opgeheven hoofd. Maar ze
durfde het huis niet meer uit en ver
anderde in een klein, bang meisje."
Borstkanker
Twee jaar later kreeg ze te horen dat
ze kanker had. „Borstkanker, maar na
een operatie dachten we dat het weg
was." Agnes zou nog drie jaar leven.
„Op haar sterfbed vertelde ze me al
les. Wat er allemaal met haar was ge
beurd terwijl ik daar bewusteloos op
de grond lag. Ik voel me aangetast in
m'n mannelijkheid. Onmacht. Ik heb
haar niet kunnen verdedigen, on
danks dat ik jarenlang aan verdedi-
gingssport deed. Ik kreeg geen kans."
Dirk werd die bewuste dag her
haaldelijk op zijn hoofd getrapt. Va
zen werden op hem kapot geslagen
en de bank en salontafel belandde
boven op hem. „Alles om ervoor te
zorgen dat ik niet wakker werd." Fy
siek hield hij er niets aan over, maar
dat er geen schot in de zaak kwam,
knaagde aan Dirk. „Ik wilde weten
waarom ze zo ver zijn gegaan. Ze
hadden alles mogen meenemen,
maar waarom hebben ze Agnes zo
moeten vernederen?"
Dirk Kerseboom pakte zijn leven
weer op. „Ik heb het inmiddels een
plekje kunnen geven." Helemaal ver
werken deed hij het nooit. „Ik schrik
nog steeds enorm als ik brekend glas
hoor en als Lionel Richie zijn Three
times a lady zingt, sta ik meteen klaar
om aan te vallen." De daders hadden
de muziek zo hard mogelijk aangezet
om hun daad voor de buitenwereld
te verbergen. „Dat liedje moet toen
opgestaan hebben", meent Dirk.
De zaak zelf stond nog altijd stil.
Tot hij deze week ineens een tele
foontje kreeg van een rechercheur.
Twee broers van 26 en 28 jaar uit
Eindhoven waren opgepakt in ver
band met de overval in 2009. Of hij
ook ooit een antwoord krijgt op de
'waarom-vraag' betwijfelt hij. „Maar
ik ga naar de zitting. Ik wil ze in de
ogen kijken. Niet om mijn woede te
tonen, maar om te laten zien dat ze
mij er niet onder hebben gekregen."
jgÉjfgl
vrijdag 13 januari 2017
GO
Geen rollen prikkeldraad meer,
geen spookdorpen. Geen door
VN-militairen bewaakte buffer
zone meer tussen noord en zuid.
En sluiting van een slepend
hoofdpijndossier voor de EU. Het
zou wat zijn, de hereniging van de
sinds 1974 door muren en hekken
gescheiden Cyprioten.
Bob van Huët
Rotterdam
'Pas op sterfbed
zei Agnes dat
ze is verkracht'
Merel van Beers
Megen/Schaijk
—Dirk Kerseboom
Dirk Kerseboom wil
de daders van de
brute overval in 2009
tijdens de rechtszaak
in de ogen kijken.
-4 De overvallers
richtten een ravage
aan in het chalet in
Schaijk. foto's ton van de
MEULENHOFEN POLITIE
