23
Als bergbeklimster kwam ze in de
entertainmentindustrie. Nu werkt Laura
Prinssen dagelijks op grote hoogte.
Nee, bang is Laura Prins
sen eigenlijk niet als
ze op tientallen me
ters hoog in de lucht
bungelt om de Waal
brug te inspecteren. „Maar je moet
wel een gezond respect voor hoog
te hebben. Als je dat niet hebt,
word je laks." Een gesprek met een
vrouw die in de touwen hangt om
glazen te wassen en bruggen te in
specteren.
„Door touwen kom ik op het
werk. Dat is zo ongeveer wat ik
doe", vertelt de 45-jarige Nijmeeg
se. Onlangs hing Prinssen in een
klimgordel aan de onderkant van
de Waalbrug. Samen met twee col
lega's maakte ze foto's van een rail
onder de brug. Aan die rail kan een
inspectiewagentje hangen. Daar
gaan inspecteurs in zitten om de
onderkant van de brug te bekijken.
Deze week gingen er opnieuw col
lega's van Prinssen aan het werk.
Ze zekeren zichzelf met touwen
aan de brug.
De controle van de rail gaat voor
af aan een grote renovatie van de
brug in 2018. Dan vervangt de ge
meente de busbaan door een breed
fietspad in twee richtingen.
Prinssen is een van de weinige
vrouwen in Nederland met als be
roep 'industrieel klimmer'. In 2004
begon ze met het vak. Inmiddels
geeft ze ook instructie en is ze su
pervisor: zij is bij projecten verant
woordelijk voor de veiligheid van
de mensen met wie ze werkt. Prins
sen heeft duizenden uren aan prak
tijkervaring. De routine zit er dus
in maar het werk blijft spannend.
„Een keer was ik aan het klimmen
en schoof ik mijn spullen aan een
balk door. Toen zag ik ineens dat de
balk ophield. Dan schrik je wel
even. En voor de eerste keer op 130
meter hoogte over een rand stap
pen, is ook best wel even slikken",
aldus Prinssen.
Ook reddingen staan op haar cv:
„Dat is heel belangrijk, want als wij
bijvoorbeeld de bladen van wind
molens inspecteren, kan de brand
weer daar in principe niet bij. Dan
moeten wij onszelf kunnen red
den."
Een keer maakte ze zo'n redding
mee. Dat was in een trainingssitua
tie. „Niet ernstig. Een jongen stond
op vier meter hoogte en kreeg
kramp in zijn benen. Hij kon niet
meer staan. Ik ben toen naar hem
toe geklommen en heb hem naar
beneden geholpen." Prinssen bena
drukt hoe 'extreem veilig' haar
werk is. Ze voert het uit volgens het
internationale veiligheidssysteem
Irata. „Bij elk nieuw niveau dat je
daarin bereikt, krijg je meer verant
woordelijkheid. Het systeem is heel
hiërarchisch. Zo gaat er niemand
een brug op zonder dat ik de tou
wen heb gecontroleerd." En de klim
mers zekeren zichzelf altijd aan
twee onafhankelijke ankerpunten.
„Wat er ook gebeurt: je blijft dus al
tijd hangen."
Het systeem loont, zegt Prinssen.
„In de twintig jaar dat het bestaat,
zijn er wereldwijd slechts vijf dode
lijke ongevallen gebeurd." Het
grootste gevaar ontstaat volgens
Prinssen doordat anderen niet goed
opletten. „We beschilderden een
keer de belettering van een kraan
schip. De benedenvloer was afge
zet, omdat wij boven aan het klim
men waren. Daar liep toch zomaar
iemand overheen. 'Gooi 'ns wat
verf naar beneden'", riep ik. Ze grin
nikt er nog om. „Hij was zo weg."
Prinssen heeft van haar hobby
haar werk gemaakt. Als bergbeklim
ster ging ze aan de slag in de enter
tainmentsector. „Ik hing bijvoor-
Voor het eerst op 130
meter hoogte over
een rand stappen, is
best even slikken
beeld licht- en geluidsinstallaties
op bij festivals en veiligheidsyste
men voor circusartiesten." Dat
deed ze in haar eentje. Minder vei
lig dus. „Ooit stond ik in de Amster
dam ArenA 40 meter hoog op een
balk. Ik geloof dat ik reclamedoe
ken moest ophangen. Toen dacht
ik: als ik nu val, dan hang ik naast
die balk. Kan ik er niet meer zelf op
komen en is er niemand om mij te
redden als ik bewusteloos raak. Dat
was voor mij reden om te leren hoe
ik dit werk veilig kan doen en een
collega kan redden als dat moet."
Prinssen ging als zelfstandige aan
de slag en is verbonden aan het be
drijf Orange Access in Arnhem.
Daar leerde ze de kneepjes van het
vak. „Je maakt echt vanalles mee",
vertelt ze over haar werk. Ze klom
al eens op het dak van attractie Hol-
landRama in het Openluchtmu
seum. En er zat een keer spreeuw
op haar hoofd tijdens een inspec
tie. „Die was per ongeluk meege
gaan toen we een windmolen con
troleerden. Ik ben hem maar gaan
voeren."
Tijd om van het uitzicht te genie
ten is er soms ook. „Ik ben natuur
lijk supervisor", zegt ze grinni
kend. „Ik werkte ook al eens wat pa
pieren bij toen ik toezicht hield bij
een windmolen."
Op termijn denkt Prinssen voor
al te gaan werken in de projectplan
ning. „Want het werk is fysiek wel
zwaar. Ik kan het denk ik nog wel
een jaar of tien doen. Maar niet tot
mijn 65ste."
maandag 9 januari 2017
Klimmers in actie on
der de Waalbrug in Nij
megen.
FOTO GERARD VERSCHOOTEN
FOTO RON MOES
Carolien Gerards
Nijmegen
