10
J plekken van
Ondernemer Ko
Mechielsen zag hoe
een brand het bedrijf van
zijn collega verwoestte.
En dus besloot hij te
helpen. „Ik wilde een
luisterend oor bieden, ik
wilde iets doen."
Hij ziet de brand ruim vijf
maanden na dato zo weer
voor zich. Ko Mechielsen
rijdt zaterdagochtend 23
juli - 'de drukste zaterdag
van het jaar' - vol adrenaline naar
zijn Kampeercentrum Mechielsen in
Vlissingen. „Het was de eerste dag
van de vakantie in Zuid-Nederland,
dan komen veel mensen hun kam-
peerspullen vervangen of vernieu
wen."
Als hij wegrijdt, ziet hij al dikke,
zwarte rookwolken opstijgen. „Ik
dacht meteen: dat lijkt wel aan de
Gildeweg. En ik wist ook dat het niet
bij mij was, want dan was ik via het
alarmsysteem al gewaarschuwd. Ik
mocht de straat niet in van de brand
weer, maar achter mijn bedrijf is een
plek waar een paar auto's kunnen
parkeren. Via een omweg kon ik bij
mijn zaak komen om te kijken of al
les in orde was. Toen ik vervolgens
naar de hoek van de weg liep, zag ik
dat er brand woedde in het bedrijf
van Karei."
Dat de grote meute klanten het
kampeercentrum die zaterdag niet
kan bezoeken, wordt Ko snel duide
lijk, maar daar staat hij nauwelijks bij
stil. „Ik dacht eigenlijk alleen aan
Karei. Als je iemand die ellende niet
gunt, dan is het Karei wel."
Want Karei Hofman, eigenaar van
een autobedrijf, is net als Ko een self
made man. Begonnen met een kleine
garage, overgenomen van zijn vader,
in de binnenstad van Vlissingen. Hij
bouwde het met zijn blote
handen op tot hij directeur
werd van een mooi bedrijf op
bedrijventerrein Baskens-
burg.
Bloed
Als zo'n met bloed, zweet en u
tranen opgebouwde onderne
ming ten prooi valt aan de
vlammen, dan wil je wel hel
pen, wil Ko maar zeggen. „Ik
zei direct: 'Als ik je ergens mee
kan helpen, zeg je het maar.
Mijn kantoor is jouw kantoor,
mijn terrein is jouw terrein'."
Auto's uit de showroom en
materieel en inventarisspullen
die even ergens moeten worden op
geslagen, kunnen altijd naar Kam
peercentrum Mechielsen. En daar
staat ook altijd een kop koffie - meer
dan ooit een bakkie troost - klaar. „Ik
wilde een luisterend oor bieden. Als
kleine ondernemers wil je elkaar hel
pen, omdat je weet wat je ervoor
moet doen."
Als je iemand die ellende niel
gunt, dan is het karei wel
Karei kreeg niet alleen van Ko een
hart onder de riem. De bedrijfslei
ders van Albert Heijn en Praxis
wensten hem sterkte met een hand
of een mailtje en een
- bankmanager kwam
een grote bos bloe
men brengen. „Het
heeft me geholpen en
gesterkt om er weer
tegenaan te gaan.
Maar mensen als Ko
en collega-garage
houders zorgden er
voor dat ik vanaf dag
één daadwerkelijk
verder kon. Drie, vier
collega's boden di
rect hulp aan. Ie
mand belde om te
vragen of ik een bu
reau en ander meu
bilair kon gebrui
ken. Leveranciers leverden me zo
snel mogelijk spullen die verloren
waren gegaan, soms voor niks. Ik heb
echt van alle kanten steun gehad. En
dat doet je natuurlijk wel wat."
En nog steeds helpen collega's Ka-
rel om door te gaan. Vijf maanden na
de brand kampt de garagehouder
nog dagelijks met de gevolgen van de
brand. Beslommeringen rondom de
sloop van de uitgebrande werkplaats
en een boel uitzoekwerk met de ver
zekeringen kosten zo veel tijd, dat pas
begin dit jaar met de herbouw van de
garage kan worden begonnen. Maar
ondanks dat, was Karei na de alles
verwoestende brand snel weer in
bedrijf.
Hij wilde meteen aan het werk.
Om de sores te vergeten, maar vooral
om zijn klanten, van wie er een paar
een auto in de brand verloren, te hel
pen. Hij veranderde zijn showroom
in een werkplaats, maar moet daar
door spullen stallen bij andere on
dernemers. Is nooit een probleem. En
hij kan in de showroom auto's repa
reren, maar moet wel regelmatig bij
collega-garagehouders op het bedrij
venterrein gereedschap lenen. En als
hij een zwaarder voertuig onderhan
den heeft, kan hij in een naburige ga
rage een speciale brug gebruiken.
Karei schrikt 's nachts nog weieens
wakker als de brand in een droom te
rugkomt. Dat de oorzaak nooit is ge
vonden, maakt het moeilijk om het
achter zich te laten. Maar de mense
lijkheid en de hulp die hij ook nu nog
krijgt, maken het hem makkelijker
om door te gaan: om zijn bedrijf weer
- mooier dan ooit - op te bouwen. Ko
bewondert die houding: „Hij stak ge
lijk zijn handen weer uit de mou
wen."
Oorzaak
Hij begrijpt wel dat Karei de brand
nog niet achter zich kan laten. „Het
feit dat die oorzaak niet bekend is, is
frustrerend. Het idee dat het weer
kan gebeuren, omdat je niet weet
waardoor de brand ontstond."
Brandstichting en insluiping zijn
uitgesloten en een vaker voorko
mende oorzaak als kortsluiting kan
niet worden aangetoond. „Er stonden
niet alleen auto's van mezelf en ma
terieel in de werkplaats, maar ook
een aantal voertuigen van klanten.
Iemand die al vier decennia brand
schades onderzocht, vertelde me dat
het vuur ook in een auto kan zijn
ontstaan. Mensen laten een telefoon
of tablet in de oplader zitten en zo'n
apparaat kan zomaar spontaan ont
branden."
De les die Karei heeft geleerd, is:
weet wat je in huis hebt. „Zorg voor
een inventarislijst met alle spullen
die aanwezig zijn. En maak foto's van
alles wat er staat en hangt in je be
drijf. Ik gun het niemand, maar als
dit noodlot je treft, helpen zulke
maatregelen enorm. Het scheelt je
een hoop hoofdbrekens."
vrijdag 6 januari 2017
Vorig jaar werd gekenmerkt door aanslagen, een coup en het overlijden van grote
artiesten. Maar er was ook hoop: mensen werden gered en uit de brand geholpen.
Vandaag: Ko Mechielsen, die zijn collega hielp toen diens bedrijf in vlammen opging.
'Mijn kantoor is zijn kantoor
en mijn terrein is zijn terrein'
René Hoonhorst
Vlissingen
hoop
Toen het bedrijf van
Karei Hofman (I) door
brand was verwoest,
hielp Ko Mechielsen
hem. FOTO FRANS BOSSCHA
