BUITEN
Witte
bloemen
mnmsmsMim
11
^SUandbïlOraniezon
Oranjezon heeft alle
ingrediënten voor een
wandeling. Bos, duinen,
strand en dieren. Wie zich
stilletjes door het bos
beweegt, loopt kans om
oog in oog met
damherten of reeën te
komen staan.
Natuurgebied Oranjezon is
mijn favoriete wandelplek op
Walcheren. Het biedt een af
wisselende tocht door bos, duinen en
strand. En wie zich rustig houdt, kan
zomaar oog in oog staan met reeën
en damherten. Die zijn in 1944 bij de
inundatie van Walcheren vrijgelaten
uit het hertenpark van de buiten
plaats Zeeduin in Oostkapelle. Nu
leeft er een stabiele, wilde populatie
in Oranjezon, leert de website van
Het Zeeuwse Landschap. Ik heb ze
hier nog maar een keer gezien, omdat
i In geval van
nood kan
Oranjezon
binnen 24 uur
schoon
drinkwater
aan heel
Walcheren
leveren
ik vaak een loopgenoot meeneem en
de wandeling gebruik om bij te pra
ten. Maar vandaag ga ik alleen. In het
weekend en op feestdagen weten veel
mensen Oranjezon te vinden, maar
op deze rustige morgen is het par
keerterrein aan de Koningin Emma-
weg bij Vrouwenpolder bijna leeg.
Vanaf de parkeerplaats loop je recht
door langs camping Oranjezon het
natuurgebied in. Aan het eind van de
weg geven houten bordjes aan waar
de twee paden heen leiden. De optie
'strand' kies ik in de zomer: zo kom je
via het bos vrij snel bij de zee. Dit
keer ga ik rechtdoor richting het hek.
Oranjezon is vrij toegankelijk voor
leden van Het Zeeuwse Landschap,
anders betaal je een euro. Soms
wordt dit gecontroleerd. Achter het
hek staat links een wit gebouw met
'pompstation' erop. Een gedeelte van
Oranjezon was namelijk van 1889 tot
1995 waterwingebied van de ge
meente Middelburg. In geval van
nood kan Oranjezon nog binnen
vierentwintig uur schoon drinkwa
ter aan heel Walcheren leveren. Na
het hek loop je langs verschillende
kanalen -vroeger onderdeel van het
waterwingebied. Ik volg deze keer de
rode paaltjes: een wandeling van on
geveer vier kilometer. De weg voert
eerst door het bos, daarna ga je het
duingebied in. Na een paar kilometer
moeten wandelaars weer een hek
door. Een bord vertelt dat hier Konik-
paarden lopen. Inderdaad zie ik in de
verte een groepje grazen. Het is ver
standig om de paarden met rust te la
ten: dit zijn schrikachtige, wilde die
ren. En van een afstandje zijn ze ook
mooi.
Af en toe zie ik al een stukje zee en
ik hoor constant het rustgevende ge
ruis van de golven. De zeereep komt
in zicht. Ik sla linksaf en wijk van de
rode paaltjesroute af naar het strand.
De laatste duinen over. Wat is dit
strand enorm uitgestrekt! Hier zou je
ook uren kunnen wandelen. Maar na
even te hebben gevoeld hoe koud het
water is, ga ik weer richting de dui
nen. Verder met de rodepaaltjes
route. Na een paar honderd meter
slaat de route rechtsaf over een klein
zandpad het stille duingebied in.
Verrassing: vijf damherten steken het
pad over. Wauw! Wie mijn voorbeeld
volgt: doe zachtjes. Maar ook als je
geen damherten of reeën ziet, is het
een heerlijke wandeling om even tot
jezelf te komen en te genieten van dit
afwisselende landschapsgebied.
NATUURJOURNAAL
at nu voor een normale
winter doorgaat was
nog maar enkele de
cennia geleden een heel slap
kwakkelwintertje. Afgelopen
weekend viel er bij ons in de buurt
een beetje poedersneeuw. Het was
maar een minieme hoeveelheid,
maar net genoeg om te zorgen
voor witte daken en een wit film
pje op de weg. Het lijkt wel of je
van dit soort dingen meer gaat ge
nieten naarmate ze zeldzamer
worden. Nu de klimaatopwarming
in hoog tempo doorzet, worden
ijs- en sneeuwdagen steeds meer
een feest voor het oog.
De laatste week van het jaar kende
ook een dag met heel veel rijp in
de ochtenduren. Als fotograaf
weet je niet wat je eerst moet
doen. De verleiding is groot om als
een razende op zoek te gaan naar
iets bijzonders, voor het ultieme
foto-moment. Helemaal fout na
tuurlijk. De schoonheid is onder
handbereik en het gaat niet om
zoeken maar om kijken.
Die ochtend lagen de onderwer
pen voor het oprapen. Elke boom
was getooid in feestkleed en sim
pele grassprietjes waren omgeto
verd in kunstzinnige miniatuurt
jes. Aan het prikkeldraad hingen
wat haren van runderen en ook
die waren veranderd in ware
kunstwerken. Je komt ogen en
oren te kort op zo'n ochtend. Dat
begon al met de ruiten van de auto
die versierd waren met grillige ijs
bloemen, zoals je ze in de tijd van
enkel glas iedere winterochtend
op de ruiten vond. Maar de echte
bloemen spanden de kroon. Kaar-
denbollen en klissen waren be
dekt met een ragfijn ijslaagje en de
ineengekrompen bloeiwijzen van
de wilde peen waren voor een
ogenblik weer prachtig om te zien.
Maar de berenklauwen spanden
de kroon. De bloeiwijzen staan
nog fier rechtop en ze waren deze
ochtend witter dan ze ooit in de
zomer geweest zijn.
woensdag 4 januari 2017
GO
4 Het kanaal door natuurgebied Oranjezon
Dwars door de lage duintjes
Hertjes verrassen
Joanne Karkdijk
Vrouwenpolder
Een wekelijkse
wandeling door
Zeeland. Vandaag:
Natuurgebied
Oranjezon in
Vrouwenpolder
Een tweewekelijkse rubriek
over natuur in Zeeland
Chiel Jacobusse
De bloeiwijzen van de
berenklauw, fotochiel jacobusse
