II
Ouderenbonden Goes schrijven NS brief
vol teleurstellingen over spoorboekje
Si
Cf
X>e [ekkeréte
oiiehofienf
Rinus, vierde generatie Verhage die De Onderneming draait, stopt ermee
II
IB L I E KI
7
Het begin van het
nieuwe jaar
betekent het einde
voor molen De
Onderneming in
Wissen kerke. Met
de pensionering
van Rinus en Riet
Verhage komen
zijn wieken stil te
staan.
Ze hebben sinds hun trouwen -
ruim veertig jaar geleden - geen za
terdag vrij gehad. Na morgen kun
nen Rinus (67) en Riet (70) Verhage
dat niet meer zeggen. Dan begint
het molenaarsechtpaar uit Wissen
kerke aan een leven vol vrije dagen.
Aan plannen geen gebrek. Erop
uit met de fiets, een strandwande
ling maken, op de koffie gaan bij
kennissen... Heel gewone dingen,
maar daar was de afgelopen 35 jaar
vaak geen tijd voor. „Als molenaar
ben je afhankelijk van de wind",
legt Rinus uit. „Je kunt niet zeggen:
op maandag en dinsdag maal ik. Als
het net die dagen windstil is, kom
je in de problemen."
Er zijn hulpmiddelen die het ma
len ook bij weinig wind mogelijk
maken, maar daar heeft Rinus nooit
van willen weten. „Ik werk liever
een uur langer op de ouderwetse
manier dan op de motor", zegt hij
resoluut.
En dan te bedenken dat Rinus tot
35 jaar geleden totaal geen interesse
had in de korenmolen op het ter
rein aan de Ooststraat. „Ik ben de
vierde generatie Verhage die De
Onderneming in zijn bezit heeft.
Mijn overgrootvader is hier begon
nen als molenaarsknecht. In 1902
werd de molen echt van hem." Tus-
sen 1950 en 1980 stond De Onder
neming stil.
Rinus groeide op met een molen
die niet gebruikt werd. Zijn vader
begon een pluimveebedrijf op het
terrein en vroeg zelfs een sloopver
gunning aan voor De Onderne
ming, maar daar stak de gemeente
een stokje voor. „Ze vonden het
toch wel jammer dat zo'n markant
bouwwerk zou verdwijnen", weet
Rinus. Vrijwillig molenaar Tonny
Mulder deed zijn intrede. In de ja
ren die volgden bracht hij de molen
weer in bedrijf. Rinus hielp hem zo
af en toe, maar vond dat hij de mo
len ook zelf moest kunnen bedie
nen. „Ik ben molenaar geworden
tegen wil en dank", grapt hij.
Onder de bezielende leiding van
Rinus en uitsluitend op wind
kracht maalde De Onderneming de
afgelopen jaren biologisch volko-
Zo'n uitzicht als hier
krijgen we
waarschijnlijk nooit
meer
renmeel, gebroken tarwe en bloem.
Voor bakkers in de omgeving, maar
ook voor particulieren. In het ach
terkeukentje van het woonhuis,
ook wel bekend als het kleinste
winkeltje van Noord-Beveland,
verkocht Riet het meel. De molen
bedienen heeft ze eigenlijk altijd
overgelaten aan Rinus. „Ik heb wel
eens geprobeerd de molen te van
gen (stil te zetten, red.) toen er on
verwacht een onweersbui kwam
opzetten", vertelt Riet lachend.
„Eerst struikelde ik over de ketting
en vervolgens lukte het me niet om
met het vangtouw de molen stil te
zetten. Ik heb tegen Rinus gezegd:
dat doe ik nooit meer!"
Dat het straks voor beiden 'nooit
meer' is, voelt als een goed besluit.
„Het is mooi geweest", zegt Rinus.
„We zijn nu nog gezond en daar
willen we van genieten." Een ver
huizing naar een 'rollatorproof
huis staat op de rol, maar dan moet
er wel een koper gevonden worden
voor De Onderneming. Voorlopig
Ik heb wel eens
geprobeerd de molen
te 'vangen' toen er
onweer kwam
blijven Rinus en Riet dus nog op
hun stekje wonen. En dat is geen
straf. „Zo'n uitzicht als hier krijgen
we waarschijnlijk nooit meer."
Dat schrijft het Bondenberaad
Groot Goes in een brief aan de
klantenservice van de spoorwe
gen. Volgens de ouderenorganisa-
ties is er 'een aantal problemen'
waarmee vooral oudere en be
perkte treinreizigers vanuit Zee
land te maken hebben.
Het schort met name aan de, in
de ogen van de bonden, 'ongerie
felijke' overstap op station Roosen
daal. Die moet worden gemaakt
tijdens treinreizen naar Noord-
Brabant en de oostelijke provin-
Als men dan ook nog
van het toilet gebruik
moet maken, is de
boot helemaal aan
cies. Ouderen en mensen met een
beperking hebben daar welgeteld
drie minuten de tijd voor. 'Veel te
kort', stellen de organisaties. Ou
deren en mensen met een beper
king missen daardoor niet zelden
de aansluitende trein. 'Gevolg is
dat de reistijd feitelijk nog langer is
geworden dan voorheen en dat er
deels in de open lucht of in een be
paald niet fraaie en kille ruimte op
de trein moet worden gewacht',
schrijven zij. 'In de avonduren he
lemaal een crime, omdat dan de ki
osk ook nog gesloten is. Heeft men
dan ook nog de pech dat men van
het toilet gebruik moet maken dan
is de boot helemaal aan. Je moet
dan wel over een euro muntstuk,
die steeds schaarser worden, be
schikken of goed kunnen omgaan
met de mobiele telefoon', klagen
de bonden in de brief aan NS.
Wat betreft de reis richting de
Randstad constateren de bonden
dat die sinds de nieuwe dienstre
geling 4 tot 6 minuten langer
duurt en twintig tot dertig minu
ten langer in vergelijking met vijf
jaar geleden.
Tegen beter weten in zouden de
Goese ouderenorganisaties graag
zien dat NS 'daar waar mogelijk de
verbindingen met de Randstad zo
danig aanpast dat de toestand van
vóór 11 december hersteld wordt,
met geriefelijker mogelijkheden
tijdens de soms noodgedwongen
overstappen.
Kijk voor het laatste
nieuws ook op pzc.nl
vrijdag 30 december 2016
fie
En toen stonden de wieken echt stil
Ellen Jobse
Wissenkerke
Rinus en Riet Verhage voor hun
molen, fotomarcelledavidse
-Rinus Verhage, molenaar
-Riet Verhage, molenaarsvrouw
De ouderenbonden in Goes zijn
niet blij met de nieuwe dienstre
geling van de NS. Ze willen dat
die wordt teruggedraaid.
Luc Oggel
Goes
-Uit brief aan de NS
MEESTERBAKKERS
