J
6
Jarenlang zocht hij als verslaggever in de
Formule 1 met de grootst mogelijke moeite naar
Nederlandse invalshoeken. En toen was daar
Max Verstappen. Jack Plooij kreeg de
Nederlander na zijn historische zege in
Barcelona voor zijn camera.
Wat moest ik doen?
Hem knuffelen?
Een high five
geven?
ie eerste statige klanken van
het Wilhelmus. Als ze op zon-
dagmiddag 15 mei in de finish-
straat van het Circuit de Cata-
lunya doordringen tot Jack
Plooij, worden zijn ogen voch
tig. Even kan hij niet geloven
wat hier gebeurt. Dan balt hij zijn vuist en juicht.
„In dertig jaar tijd heb ik, als volger van de Formule
1, ons volkslied nooit gehoord. Dus toen-ie inge-
start werd, dacht ik: yes, ze hebben de goede."
De Haagse Plooij (55), als verslaggever in dienst
bij Ziggo Sport, leefde lang in de veronderstelling
dat hij het Nederlandse volkslied na een Fi-race
nooit zou gaan horen. Hij versloeg de konings
klasse van de autosport al toen Nederlanders
hooguit achterhoedegevechten uitvochten. Er wa
ren zelfs jaren dat hij met de grootst mogelijke
moeite niet eens een Nederlandse invalshoek voor
zijn reportages kon verzinnen. Maar toen kwam
Max Verstappen.
Wonderkind. Talent van de eeuw. Recordbreker.
Parttime werkt Plooij in Den Haag als tandarts.
Drie dagen in de week plaatst hij implantaten,
naast zijn race-werkzaamheden. Voorheen ging
het in de praktijk waar hij werkt nooit over zijn
passie. „Nu begint iedereen die op m'n stoel komt
meteen over Max."
Verstappen, de Hollandse smaakmaker van de
Formule 1, die na vier races in 2016 tot ieders verba
zing al op zijn 18de overgeheveld wordt naar het
topteam van Red Bull Racing.
De GP van Spanje is op de pinksterzondag zijn
eerste race in de snellere bolide. Met extra enthou
siasme reist Plooij naar Catalonië, maar zonder
verwachtingen, „je denkt: dat jonkie stapt net in
een nieuwe auto. Hij kent die wagen niet, moet
eerst eens een paar races rijden. Dat hij daar zou
gaan winnen, was vooraf totaal niet logisch."
Maar dan ketsen in de eerste ronde de twee favo-
riete Mercedes-coureurs Le
wis Hamilton en Nico Rosberg samen
van het Spaanse circuit af. „Ja, toen zag
ik wel meteen kansen", herinnert Plooij
zich nog goed. „Toen Max aan kop be
landde, waren die Ferrari's achter hem
ook niet ontevreden met de vrijgekomen
punten door de crash. Die keken wel uit om
extra risico te nemen met Max."
Onmogelijk
En zo gebeurt, na 66 rondes en 307 kilometer,
het onmogelijke. Voor het eerst stuurt een
Nederlandse coureur een Formule i-auto als
eerste langs de geblokte vlag. Als jongste GP-
winnaar ooit (18 jaar en 228 dagen). „Ik heb
staan juichen en schreeuwen. Iedereen stond
te juichen, collega's uit binnen- én buiten
land. Echt een kippenvelmoment."
Zijn collega Olav Mol houdt het als live
commentator op Ziggo Sport niet droog. „Jo-
hee, johoo!" begint hij aan zijn inmiddels le
gendarische woorden. „Jo fucking hell, wat bizar.
On-ge-lo-fe-lijk."
Plooij: „Dat Olav live op zender zo uit z'n panty
was gegaan, dat hoorde ik pas uren later. Ik liet me
ook even gaan in alle euforie. Maar tegelijkertijd
moest ook de knop om. Er moest ook gewoon kei
hard gewerkt worden. Reacties halen."
Nooit heeft de Haagse pit-reporter een Neder
landse winnaar voor zijn camera gehad. „De tra
nen stonden nog in m'n ogen en dan moet je die
gast interviewen. Wat moest ik doen? Een high
five geven? Hem huggen? Ik dacht: cool blijven.
Niet euforisch zijn, maar realistisch. Ik begon met
de woorden: 'Niet normaal wat jij doet, vriend'. Ik
denk dat ik daarmee de goede sfeer heb gekozen. Ik
heb 'm niet eens gefeliciteerd, daar had ik achteraf
wel spijt van."
Voor zijn microfoon treft hij dezelfde Max Ver
stappen die hij al zo vaak gesproken heeft. Die
doodnormale tiener die is losgelaten in een bizar
miljoenencircus. „Hij stond heel koel voor m'n
neus, zoals ik 'm ken. Sprak niet in superlatieven.
Jack Plooij van
'Ja, óngeluifelik', zei hij alleen maar, in dat Lim
burgs van hem. Maar z'n ogen sprankelden natuur
lijk. Die jongen dacht ook: dikke neus naar ieder
een die kritiek op me heeft gehad.'
Kippenvel
Een staande ovatie volgt van de internationale me
dia. En weer krijgt Plooij kippenvel, maar hij moet
door. Reacties halen, bij oud-kampioenen als David
Coulthard en Damon Hill. „Het rare is, wij bleven
zelf nog vrij nuchter. Maar die Britten die kakten er
al meteen dikke volzinnen uit over Verstappen. Dat
dit nog maar het begin was. Dat vond ik heel bijzon
der om te horen van mijn oude helden, over 'onze'
Max."
Plooij struint verder de paddock af en is getuige
van de omhelzing van Verstappen met vader Jos,
zelf coureur in de jaren 90. „Die was zo emotio
neel, joh. Door het dolle heen. En dat kan ik me
ook wel voorstellen als je tien jaar van je eigen le
ven opoffert om zo'n mannetje dag in dag uit klaar
te stomen voor de Formule 1. En dan is het zover.
Potverdikkie zeg.
Op dat moment heeft Plooij nog geen idee dat in
Nederland een Max-mania is uitgebroken. Dat bij
de play-offwedstrijd tussen FC Utrecht en PEC
Zwolle gejuicht wordt als Verstappen over de
streep rijdt.
„Dat kon ik me eerst nauwelijks voorstellen. Tot
ik later besefte dat er 1,3 miljoen mensen naar de
race hadden gekeken. Dat zijn 25 Amsterdam Are
na's vol. Bizar als je daarover nadenkt."
Pas ver na achten, als al het extra materiaal ge
monteerd en verzonden is, verlaat Plooij het
Spaanse circuit. De dag daarna vliegt hij terug naar
Amsterdam en daar is alles anders. „Opeens kent
iedereen je naam. Mag je als ooggetuige aanschui
ven bij Humberto Tan. En Olav Mol bij Jeroen
Pauw. En dat allemaal omdat Max in onze sport te
recht is gekomen. Onrealistisch allemaal, nog
steeds."
zaterdag 31 december 2016
NL
m aa wa
die
Arjan Schouten
Rotterdam
deed
Ziggo Sport zag Max
Verstappen winnen.
'Ik heb staan juichen
en schreeuwen.
Echt een kippenvel
moment.'
FOTO KOENVERHEIJDEN
—Jack Plooij, verslaggever