J 6 Jarenlang zocht hij als verslaggever in de Formule 1 met de grootst mogelijke moeite naar Nederlandse invalshoeken. En toen was daar Max Verstappen. Jack Plooij kreeg de Nederlander na zijn historische zege in Barcelona voor zijn camera. Wat moest ik doen? Hem knuffelen? Een high five geven? ie eerste statige klanken van het Wilhelmus. Als ze op zon- dagmiddag 15 mei in de finish- straat van het Circuit de Cata- lunya doordringen tot Jack Plooij, worden zijn ogen voch tig. Even kan hij niet geloven wat hier gebeurt. Dan balt hij zijn vuist en juicht. „In dertig jaar tijd heb ik, als volger van de Formule 1, ons volkslied nooit gehoord. Dus toen-ie inge- start werd, dacht ik: yes, ze hebben de goede." De Haagse Plooij (55), als verslaggever in dienst bij Ziggo Sport, leefde lang in de veronderstelling dat hij het Nederlandse volkslied na een Fi-race nooit zou gaan horen. Hij versloeg de konings klasse van de autosport al toen Nederlanders hooguit achterhoedegevechten uitvochten. Er wa ren zelfs jaren dat hij met de grootst mogelijke moeite niet eens een Nederlandse invalshoek voor zijn reportages kon verzinnen. Maar toen kwam Max Verstappen. Wonderkind. Talent van de eeuw. Recordbreker. Parttime werkt Plooij in Den Haag als tandarts. Drie dagen in de week plaatst hij implantaten, naast zijn race-werkzaamheden. Voorheen ging het in de praktijk waar hij werkt nooit over zijn passie. „Nu begint iedereen die op m'n stoel komt meteen over Max." Verstappen, de Hollandse smaakmaker van de Formule 1, die na vier races in 2016 tot ieders verba zing al op zijn 18de overgeheveld wordt naar het topteam van Red Bull Racing. De GP van Spanje is op de pinksterzondag zijn eerste race in de snellere bolide. Met extra enthou siasme reist Plooij naar Catalonië, maar zonder verwachtingen, „je denkt: dat jonkie stapt net in een nieuwe auto. Hij kent die wagen niet, moet eerst eens een paar races rijden. Dat hij daar zou gaan winnen, was vooraf totaal niet logisch." Maar dan ketsen in de eerste ronde de twee favo- riete Mercedes-coureurs Le wis Hamilton en Nico Rosberg samen van het Spaanse circuit af. „Ja, toen zag ik wel meteen kansen", herinnert Plooij zich nog goed. „Toen Max aan kop be landde, waren die Ferrari's achter hem ook niet ontevreden met de vrijgekomen punten door de crash. Die keken wel uit om extra risico te nemen met Max." Onmogelijk En zo gebeurt, na 66 rondes en 307 kilometer, het onmogelijke. Voor het eerst stuurt een Nederlandse coureur een Formule i-auto als eerste langs de geblokte vlag. Als jongste GP- winnaar ooit (18 jaar en 228 dagen). „Ik heb staan juichen en schreeuwen. Iedereen stond te juichen, collega's uit binnen- én buiten land. Echt een kippenvelmoment." Zijn collega Olav Mol houdt het als live commentator op Ziggo Sport niet droog. „Jo- hee, johoo!" begint hij aan zijn inmiddels le gendarische woorden. „Jo fucking hell, wat bizar. On-ge-lo-fe-lijk." Plooij: „Dat Olav live op zender zo uit z'n panty was gegaan, dat hoorde ik pas uren later. Ik liet me ook even gaan in alle euforie. Maar tegelijkertijd moest ook de knop om. Er moest ook gewoon kei hard gewerkt worden. Reacties halen." Nooit heeft de Haagse pit-reporter een Neder landse winnaar voor zijn camera gehad. „De tra nen stonden nog in m'n ogen en dan moet je die gast interviewen. Wat moest ik doen? Een high five geven? Hem huggen? Ik dacht: cool blijven. Niet euforisch zijn, maar realistisch. Ik begon met de woorden: 'Niet normaal wat jij doet, vriend'. Ik denk dat ik daarmee de goede sfeer heb gekozen. Ik heb 'm niet eens gefeliciteerd, daar had ik achteraf wel spijt van." Voor zijn microfoon treft hij dezelfde Max Ver stappen die hij al zo vaak gesproken heeft. Die doodnormale tiener die is losgelaten in een bizar miljoenencircus. „Hij stond heel koel voor m'n neus, zoals ik 'm ken. Sprak niet in superlatieven. Jack Plooij van 'Ja, óngeluifelik', zei hij alleen maar, in dat Lim burgs van hem. Maar z'n ogen sprankelden natuur lijk. Die jongen dacht ook: dikke neus naar ieder een die kritiek op me heeft gehad.' Kippenvel Een staande ovatie volgt van de internationale me dia. En weer krijgt Plooij kippenvel, maar hij moet door. Reacties halen, bij oud-kampioenen als David Coulthard en Damon Hill. „Het rare is, wij bleven zelf nog vrij nuchter. Maar die Britten die kakten er al meteen dikke volzinnen uit over Verstappen. Dat dit nog maar het begin was. Dat vond ik heel bijzon der om te horen van mijn oude helden, over 'onze' Max." Plooij struint verder de paddock af en is getuige van de omhelzing van Verstappen met vader Jos, zelf coureur in de jaren 90. „Die was zo emotio neel, joh. Door het dolle heen. En dat kan ik me ook wel voorstellen als je tien jaar van je eigen le ven opoffert om zo'n mannetje dag in dag uit klaar te stomen voor de Formule 1. En dan is het zover. Potverdikkie zeg. Op dat moment heeft Plooij nog geen idee dat in Nederland een Max-mania is uitgebroken. Dat bij de play-offwedstrijd tussen FC Utrecht en PEC Zwolle gejuicht wordt als Verstappen over de streep rijdt. „Dat kon ik me eerst nauwelijks voorstellen. Tot ik later besefte dat er 1,3 miljoen mensen naar de race hadden gekeken. Dat zijn 25 Amsterdam Are na's vol. Bizar als je daarover nadenkt." Pas ver na achten, als al het extra materiaal ge monteerd en verzonden is, verlaat Plooij het Spaanse circuit. De dag daarna vliegt hij terug naar Amsterdam en daar is alles anders. „Opeens kent iedereen je naam. Mag je als ooggetuige aanschui ven bij Humberto Tan. En Olav Mol bij Jeroen Pauw. En dat allemaal omdat Max in onze sport te recht is gekomen. Onrealistisch allemaal, nog steeds." zaterdag 31 december 2016 NL m aa wa die Arjan Schouten Rotterdam deed Ziggo Sport zag Max Verstappen winnen. 'Ik heb staan juichen en schreeuwen. Echt een kippenvel moment.' FOTO KOENVERHEIJDEN —Jack Plooij, verslaggever

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2016 | | pagina 54