oefening
ooit
9
Lauwe reactie op Nobelprijs
Geen hulp aan huis van man
die hun leven in de war stuurde
Beste
Wie denkt dat PW-leider
Geert Wilders een 'potje
gaat omkijken' op oude
jaarsavond, zit ernaast.
„Dat zit niet in mijn na
tuur. Ik wil door. Spijt is een zinloos be
grip"
„Ik zie dat we op een scharnierpunt staan
met onze samenleving. We hebben aanslag
na aanslag gezien, of zie de asieltsunami.
Onze manier van leven ligt meer dan ooit
onder vuur en nu is het moment daar iets
aan te doen. Daarom kijk ik vooruit: er ko
men verkiezingen. Hier, maar ook in Frank
rijk, in Duitsland. We kunnen nu zeggen:
het is genoeg geweest. De democratische
revolutie. Maar u bedoelde ook mij per
soonlijk?"
„Ja. En dat is ook verschrikkelijk. Voor u
ook, hoor. Kijk maar uit als u van de week in
de kroeg iets over 'minder Denen' zegt. Je
kunt vinden wat je wil van mijn uitspraken,
maar mijn veroordeling raakt iedereen. Dat
gaat verder dan wat de PW vindt. Of ik."
„Ja, ik weet wat ze zeggen. Maar dit heeft
me enorm veel geld, tijd en energie gekost.
Ik wilde daar niet staan. Ik heb nu een straf
blad. Neem me niet kwalijk als ik mezelf
dan verdedig. Het is ziekelijk als je denkt
dat ik dit heb zitten uitlokken."
„Nee, geen seconde. Weet u, ik kijk
meer naar het jaar dat komt. Als ik al
terugkijk denk ik vooral: nou, ik leef
nog. Dat meen ik. Kijk naar de do
denlijsten waar ik op sta. Maar ik
heb het wéér een jaar gered. En is
dat volgend jaar anders..nou ja.
dan hoop ik dat ik er niets van
merk als het gebeurt."
„Mijn moeder van 83 jaar
komt altijd, dat is traditie.
Op mijn vrouw na is dat de
liefste vrouw van de hele
wereld. En dan gaat het
heel huiselijk. Soms wil
ze een leuke, oude Ame
rikaanse film zien, soms
kletsen we gewoon wat.
Ze blijft altijd wat dagen
en dat zijn dan ook echt
haar dagen. We blijven veel
binnen, want ze is ook geen 22
meer, maar ik verheug me er nu al
op."
„Nee, ik ben daar niet zo van. En niet omdat
ik vaak op de hak wordt genomen hoor,
haha. Ik was er al nooit zo gek op. Wim Kan,
vond ik wel leuk. Heel vroeger. Nee, liever
lekker eten en een film."
„Nou, ik ben dus niet van de voornemens,
maar 4 jaar geleden ben ik wel gestopt met
roken dus. Nooit meer een sigaret aange
raakt. Ik heb wel meer energie nu."
Bob Dylan
Dennis en Martine
Ligtenberg
Sanne Wevers
donderdag 29 december 2016
Als u dan toch moet terugkijken op 2016,
wat ziet u dan?
Ja, zeker. U bent een veroordeeld man
nu.
Uw partij peilt torenhoog, sommigen
zeggen zelfs mede dóór uw veroorde
ling.
Als u toch zou terugkijken...heeft u
geen spijt van die weinig vleiende
twitterberichten over de rechters en
officieren in uw zaak?
Hoe ziet de oudejaarsavond
in huize-Wilders eruit?
Staat de oudejaarsconference aan?
Geen voornemens voor komend jaar,
stoppen met roken of iets dergelijks?
FOTO JOOST HOVING
6
Inderdaad, de tijden veranderen. Met Bob Dylan won voor het eerst een
muzikant de Nobelprijs voor Literatuur. De excentrieke singer-songwri
ter werd meteen daarop ook de eerste laureaat die op die uitverkiezing
in het geheel niet reageerde. Uiteindelijk kwam bij het comité toch een
briefje binnen van de grote meester. De strekking: Leuke prijs, maar ik kom
niet. Ondertussen woedde de voorspelbare discussie over Dylans literaire
gehalte vrolijk voort. Want was het geen schande dat de Japanse verha-
lentovenaar Haruki Murakami werd gepasseerd ten fa
veure van eenvoudige liedjespenner? Of: als er
dan een muzikant moet winnen, waarom dan
niet Leonard Cohen? De laatste discussie
beëindigde Cohen zelf door op 7 novem
ber Nobelprijsloos te overlijden. Een han
dicap die ook Nederlands hoop op lite
raire Nobel-roem, Harry Mulisch, inmid
dels hinderlijk in de weg staat. Het was
overigens Mulisch zelf die er bij leven de
duidelijkste visie op de kansen van Dylan op
na hield. „Als je die prijs wil devalueren, moet
Dylan hem krijgen." Om er na
een trek aan zijn pijp aan toe
te voegen: „Dan kun je hem
net zo goed aan Freek de
Jonge geven."
5
Dennis en Martine Ligtenberg wilden niets liever. Dat Wim O. - de bestuur
der die hun vorige leven verpletterde - zijn taakstraf bij hun thuis zou uit
voeren. Maar dat zit er niet in, tot hun grote verdriet.
Op 9 maart 2014 knalde O. met zijn BMW op een file voor de openstaande
brug op de A29. Hij reed veel
te hard en negeerde drie
waarschuwingsborden. Bij
het ongeval raakte Dennis
Ligtenberg verlamd. Zijn
vrouw Martine was zwaarge
wond en verloor haar onge
boren baby Noah. Ook hun
drie zoontjes liepen ernstige
verwondingen op. Begin dit
jaar stond O. voor de rechter.
Dennis en Martine deden hun
schrijnende verhaal in deze
krant. Ze hadden O. kort na
het ongeluk al vergeven.
„Wim heeft dit ongeluk nooit
gewild. Na de klap hebben
we allebei ervaren dat we in
de armen van God terecht
kwamen", vertelt Dennis.
„Een heel veilig gevoel..."
Toch legde de rechter O. een
taakstraf op van 120 uur. De
rechter steunde het plan van
de officier van justitie om die
straf thuis bij de slachtoffers
te laten uitvoeren. Want Den
nis en zijn gezin kunnen alle
hulp gebruiken. „Als we met de kinderen een dagje uit willen, kan dat niet zon
der een extra paar handen. We zijn begin dit jaar verhuisd naar een aange
paste woning, maar we leven nog steeds tussen de verhuisdozen." Dit najaar
komt het slechte nieuws: Wim O. mag zijn taakstraf niet bij de familie Ligten
berg thuis uitvoeren. De reden: het is geen officiële werkplek van de reclasse
ring. „Een gemiste kans", zegt Dennis.
4
Het kon niet. Het kon simpel
weg niet. Nog nooit had een
Nederlandse een olympische
medaille gewonnen bij het
turnen. Het was al heel wat
dat er een paar Nederlandse
turnsters meededen aan de
Spelen van Rio. Turnen, dat
was iets voor kleine meisjes
uit China, Roemenië, Rusland
of Amerika - niet voor vrou
wen uit Nederland. Neder
landse turnsters op de Spe
len, dat was zoiets als Jamai-
canen in een bobslee: leuk
dat ze erbij zijn, maar vol
strekt kansloos voor de prij
zen.
Het goud op de evenwichts-
balk was eigenlijk al vergeven
voordat er één turnster op
het dunne latje had gestaan.
Simone Biles, de beste turn
ster van de wereld, ging haar
zoveelste gouden plak opha
len. Het kon niet anders of ze
ging winnen. Er was maar één
probleem.
Ze won niet.
Het olympisch goud op de
evenwichtsbalk was niet voor
Biles of een andere Ameri
kaanse, niet voor een Russi
sche, niet voor een Chinese,
niet voor een Roemeense,
maar voor Sanne Wevers uit
Oldenzaal. Ze was al 24 -
stokoud naar turnmaatsta-
ven. Die finale in Rio was met
aan zekerheid grenzende
waarschijnlijkheid haar enige
kans op een olympische me
daille. Het was hét moment
van haar carrière - misschien
wel het enige moment dat er
voor de buitenwereld écht
toe deed. En op dat moment,
op die ene dag in Rio, turnde
Wevers haar beste oefening
ooit. Ze nam alle risico's die
ze kon nemen. Ze speelde
alles of niets - en ze won
alles.
In een jaar vol onwaarschijn
lijke Nederlandse sportpres
taties was de gouden plak
van Sanne Wevers de
alleronwaarschijnlijkste.
