Cruijff op 1
SJOERD MOSSOU
Nederland
viert zijn
eerste kerst
zonder
Johan Cruijff,
onze grootste
voetballer ooit.
Het kan toeval
zijn, maar
prompt is de
verdeeldheid in
voetballand
groter dan ooit.
28
VOETBAL KERST ZONDER CRUIJFF
Vos nu
alweer
de beste
in veldrit
Vorm
verlengt
contract
bij Spurs
Cruijff was ook
geen groot
luisteraar, maar
met hem
verloren we wel
een stuurman
Column
Of we even onze persoonlijke favorie
ten wilden doorgeven voor het Jaar
lijkse Sportgala, vroeg collega Pim
Bijl. Niet-genomineerden mochten we ook
kiezen. Graag zelfs. Pim ging daar dan een
stuk over maken voor in de krant, compleet
met leuke lijstjes erbij, onder het motto: de
keuze van het AD. Om heel eerlijk te zijn:
ik ben niet zo goed in Sportgala's.
Om en nabij Falko Zandstra ben ik gestopt
met schaatsen kijken, want er wint toch al
tijd een Nederlander, en van alle sporten
die ik ooit live in een stadion zag, was
schaatsen veruit de langste zit, met al die
oeverloze, zaaddodende rondjes linksom.
Turnen? Je kunt me alles wijs maken.
Handbal? Ik ken alleen Tess Wester, u snapt
wel waarom, en vooruit: het vriendinnetje
van Rafael van der Vaart. Formule 1? Van
mijn eigen auto weet ik de accu niet eens te
vinden, laat staan de V-snaar.
Behalve voetbal kijk ik alleen regelmatig
naar wielrennen, maar ook op dat vlak ben
ik beslist geen kenner. De Olympische Spe
len: geweldig om een paar keer mee te ma
ken, fascinerend evenement, maar ook een
nogal blije jamboree.
om op te stemmen dit jaar, wat het lastig
maakte om een beetje recalcitrant te doen.
We deden godbetert niet eens mee op het
EK. Niemand brak glorieus door.
Heel flauw van me misschien, maar sinds
een vergeten clubje turnmeisjes tot Sport
ploeg van het Jaar
werd gekozen in
2002, en Feyenoord
met zijn UEFA Cup
niet, kijk ik een tikje
cynisch naar die he
le verkiezing. Dat
eeuwige cliché dat
andere sporters wél
hard trainen, en dat
voetballers conserva
tieve, luie en arro
gante zakkenvullers
zijn: ik word er tege
lijk doodmoe en la
cherig van.
Die infantiele ja
loezie jegens voetbal
altijd onder veel andere sporters; alleen dat
was al een reden om PSV dit jaar alsnog in
mijn Sportploegen Top drie te wurmen.
Een nogal vergezochte poging tot provoca
tie. Kinderachtig ook, ik weet het, maar ik
wist even niets beters.
Tot woensdagavond. Die ode aan Johan
Cruijff bij het Sportgala, met zoveel smaak
gebracht door de NOS, door de artiesten op
het podium, en door Frank Rijkaard met
zijn schitterende bosloop-anekdote.
Het was een haast on-Nederlands eerbe
toon, met een perfecte balans tussen beeld,
lyriek en muziek. Dat jongetje links op het
podium ook, in precies de goede trui, een
balletje hooghoudend zoals Jopie ui: Beton
dorp vroeger.
Stom van me, achteraf, met mijn domme
lijstjes. Natuurlijk was Johan Cruijff de
Sportman van 2016, en ook de Coach van
het Jaar, en als we dan tot bezig zijn: ook de
Sportploeg en de Sportvrouw, allem tal tege
lijk. Wie anders, in vredesnaam.
Sinds 2002
kijk ik een
tikje cynisch
naar die hele
verkiezing bij
het Sportgala
Intuïtie. Alles op intuïtie.
Het is aannemelijk te den
ken dat Johan Cruijff de
eerste mens op aarde was
die eerst met zijn voeten
dacht, en pas daarna, een
nanoseconde later, met
zijn hersenen.
Volgens bewonderaar en
oud-ploeggenoot Jan Mulder
werkte het zenuwstelsel bij
Cruijff precies andersom ten op
zichte van dat van ons, aardse ster
velingen. Althans, zo schreef Mul
der in zijn prachtige afscheidsver-
haal: de voeten stuurden bij
'Cruijffie' de hersenen aan, niet
andersom.
„Voordat ik een fout maak,
maak ik die fout niet", zei Cruijff
- een oneliner die minder Cruijfïï-
aans is dan hij misschien lijkt. Hij
was niet zozeer een rationele voet
baldenker, maar een instinctieve.
Wie op zijn gevoel durft te ver
trouwen, komt veel minder in een
spagaat van vertwijfeling.
Zie hier ook de identiteitscrisis
van het Nederlandse voetbal, nog
eens uitvergroot in de laatste
maanden, zonder Cruijff, de
grondlegger en hoeder van onze
nationale voetbalidentiteit. Die on
navolgbare kakofonie van menin
gen over 'de toekomst van het Ne
derlandse voetbal'. Al die argu
menten en tegenargumenten. Al
die scepsis en al dat cynisme. Die
verlammende discussie, over elke
komma, waarbij heel veel wordt
geroepen en weinig wordt geluis
terd.
Cruijff was ook geen groot luis
teraar. Maar met hem raakten we
een stuurman kwijt die zei: volg
mij maar. Vertrouw op mij, ik heb
al lang gezien welke kant we op
moeten. Eentje die, zelfs als al
lang gebleken was dat zijn route
nergens toe leidde, nog steeds
geen twijfels kende. En warempel:
opnieuw sprongen zijn trouwe
volgelingen op het schip, de scepti
ci achterlatend op de kade.
Was er met Cruijff minder ge
doe en discussie dan zonder hem?
Nee, zeker niet. Zijn hang naar in
tuïtie leidde ook tot hevige contro
verse, vooral als zijn intuïtie hem
in de steek liet, of als het hevig
vloekte met de ratio van anderen.
De Fluwelen Revolutie bij Ajax:
een heviger stammenstrijd zal in
ons voetbal nooit meer worden
uitgevochten. Zijn slachtoffers en
gezworen vijanden zullen het niet
hardop zeggen, maar ergens zal
het ze misschien best bevallen,
een kerst zonder Cruijff. In de zin
van: wel zo rustig. De macht die
hij had, of die hem werd toege
dicht: het had óók vaak een ver
lammende werking. Het bracht
soms complete organisaties
-Ajax, de KNVB, soms ook Barce
lona - in een totale kramp.
Maar Cruijff was wél een baken.
Hij ging voorop, zelfs als hij dat
niet eens zozeer van plan was.
Dan tilden zijn apostelen hem op
het schild als ze dat goed konden
gebruiken. Als het om vrienden
ging, kwam zijn intuïtie nog wel
eens in conflict met de loyaliteit
die hij voelde, en die binnen zijn
netwerk boven alles ging. „Bij Jo
han gaat loyaliteit boven kwali
teit", zei Piet Keizer daar ooit over
- vanaf dat moment definitief
geen vriend van Cruijff meer.
Wereldsterren
In Voetbal International vertelde
Cruijffs beste vriend, Rolf
Grootenboer, hoe hij en de kleine
'Jopie' ballenjongens waren bij de
Europa Cup-finale van 1962 in Am
sterdam, tussen Benfica en Real
Madrid. Na afloop sloop de kleine
zaterdag 24 december 2016
Met Cruijff
verloren we
onze intuïtie
@sjoerdmossou
Er waren geen fatsoenlijke voetballers
VELDRIJDEN
Marianne Vos
lijkt weer hele
maal de oude.
De Brabantse,
zevenvoudig we
reldkampioene
veldrijden, zege
vierde gisteren
in de Superpres
tige van het Bel
gische Diegem.
Het was pas
haar tweede
veldrit na een af
wezigheid van
bijna twee jaar.
Bij de mannen
versloeg Ma-
thieu van der
Poel zijn rivaal
Wout van Aert
opnieuw.
VOETBAL
Michel Vorm
staat ook vol
gend voetbalsei
zoen onder con
tract bij Totten-
ham Hotspur. De
33-jarige Neder
landse keeper
verlengde giste
ren zijn contract
tot medio 2018.
Vorm is reserve
doelman bij de
Spurs, achter de
Fransman Hugo
Lloris. De vijftien-
voudig internatio
nal speelde in
anderhalfjaar
26 duels voor de
Londense club.
■E
o
a
Sjoerd Mossou
Rotterdam
