'Ooit
ben ik in de
detailhandel
gegaan.
Allemaal
narigheid'
9
Einde aan de twijfel
Bocht foul
Ingeschat
Transformatie
Erdogan uil
Poelin van
Turkije zijn
Wilbert Paulissen
Annemiek
van Vleuten
MarkRutte
Erdogan
vrijdag 23 december 2016
Als op 28 september 2016 de resultaten van het strafrechtelijk onderzoek naar MH17 wor
den gepresenteerd, staat de wereldpers op scherp: komt er eindelijk duidelijkheid over tal
van speculaties die al maanden de ronde doen? Niet hoofdofficier Fred Westerbeke, die
vooral spreekt over de (on)mogelijkheid om daders te berechten, maar iemand anders maakt
een einde aan alle twijfel. Het is Wilbert Paulissen, hoofd van de Nationale Recherche. Hij
vertegenwoordigt de honderden onderzoekers die in alle stilte hun werk hebben gedaan. Na
bestudering van honderden wrakstukken, miljarden internetpagina's, 3500 tapgesprekken en
200 getuigenverklaringen, schetst Paulissen een glashelder beeld: MH17 is neergehaald
door een Bukraket, afgeschoten uit rebellengebied. Er is voor Paulissen 'geen enkele twijfel'
over de lanceerlocatie en proeven met een raket kwamen 'exact overeen' met de schade
aan het toestel. Geen twijfel, geen speculatie: hard technisch onderzoek wint het van twijfel
zaaien, internet-nepnieuws en politiek. Met zijn optreden schept Paulissen duidelijkheid:
precies wat het MH17-dossier nodig had.
Ze kon het strand al ruiken. Ze
was bijna beneden: in de afdaling
was ze weggereden van haar
laatste concurrente. Eén bocht
nog, daarna zou over de boulevard
van de Copacabana naar de finish
rijden. Ze was de beste van alle
maal. Het kon niet meer mis: Anne
miek van Vleuten ging olympisch
kampioene worden.
Maar het ging wél mis...
De olympische wegrit van Van
Vleuten eindigde niet met een gou
den medaille op de Copacabana,
maar in de goot van de laatste
bocht van de afdaling. Eén inschat
tingsfout en haar fiets sloeg onder
haar vandaan. Ze smakte tegen
het asfalt en bleef bewegingloos
liggen tegen een betonnen rand.
Van Vleuten overleefde de klap. Ze
was gebroken - letterlijk en figuur
lijk. Maar ze liet haar wonden helen
en won minder dan een maand na
haar val de Ronde van België.
FOTO KOEN VERHEI JDEN
Het gezicht van Mark Rutte heeft
een transformatie ondergaan. De
goedlachse premier is het afgelopen
jaar steeds serieuzer gaan kijken. En
dat heeft een reden: Rutte moet meer
als staatsman overkomen. Over drie
maanden zijn er nieuwe verkiezingen
en iedereen - zelfs GroenLinkser
Jesse Klaver die nu maar vier zetels
heeft in de Tweede Kamer - roept dat
ze hem uit het Torentje gaan verjagen.
Rutte probeert zijn uitdagers de wind
uit de zeilen te nemen door zichzelf
neer te zetten als 'de man die je om
een boodschap kunt sturen'.
Al in de zomer is Rutte begonnen met
zijn verkiezingscampagne. Sindsdien
gaat hij vrijwel elk weekend ergens in
het land met kiezers een kopje koffie
drinken. Tegelijkertijd ging hij een
steeds serieuzere toon aanslaan over
het Oekraïne-verdrag en waarom we
daar, ondanks de nee-stem bij het re
ferendum in april, toch mee moesten
instemmen in het landsbelang. Ge
vraagd naar zijn steeds serieuzere uit
straling: „Daar ben ik helemaal niet
mee bezig, joh. Ik word betaald om
problemen op te lossen."
Als conservatieve moslimpo
liticus in een seculiere repu
bliek ondervindt Recep
Tayyip Erdogan vaak tegen
wind. Zijn wilskracht en vast
beradenheid worden er alleen
maar sterker door. Net als zijn
aanzien onder veel Turkse
kiezers. Die houden van een
en sterke leider, blijkt uit de
verkiezingsuitslagen. De door
Erdogan opgerichte partij
voor Gerechtigheid en Ont
wikkeling (AKP) werd een
jaar na de oprichting in 2011
de grootste partij in het parle
ment. Sindsdien won hij alle
verkiezingen en zijn partij
heeft nu 49,5 procent van de
stemmen. De door zijn aan
hangers verijdelde coup ge
bruikt hij nu om de parlemen
taire democratie te verande
ren in een presidentieel sys
teem. Zodat Erdogans wens
in vervulling kan gaan: in 2019
bij de presidentsverkiezingen
worden gekozen tot een
Turkse Poetin.
