Weer een Tunesiër?
Mijn dochter groeit op
met terreur als realiteit
EUWS 11
De man die in juli met een vrachtwa
gen de boulevard van Nice opdraaide
en daar 84 mensen doodreed? Moha-
med Bouhlel (31) uit Tunesië, die al ja
ren in Nice woonde.
De man die in juni 2015 met een
bootje het strand van Sousse, Tunesië
opvoer, zijn kalasjnikov pakte en 38
westerse hotelgasten dood schoot?
Seifeddine Rezgui (23), een home
grown terrorist.
De man die nu wordt gezocht door
het voltallige Duitse politie- en veilig
heidsapparaat als hoofdverdachte van
de aanslag op de kerstmarkt in Berlijn?
Juist, een Tunesiër.
Islamitische Staat was er in alle drie
de gevallen als de kippen bij om de
terroristen te eren als strijders voor het
kalifaat.
Het is nog niet zeker of die Anis A.
ook daadwerkelijk de chauffeur was
van de truck die maandag dood en
verderf zaaide tussen de houten kerst
stallen en de glühwein. Maar een ver
rassing dat er bij wéér een terreuraan
slag wéér een Tunesiër is betrokken is
het niet.
Het land kampt al jaren met een ji
hadistenprobleem. Uit geen enkel
land reisden zo veel strijders af naar
Syrië om zich daar aan te sluiten bij
extremistische groepen. Zeker 6.000
zouden het er zijn. Ter vergelijking: IS
zou over zo'n 28.000 buitenlandse
strijders beschikken, waarvan 2.100 uit
Turkije, 2.500 uit Saudi-Arabië en 500
uit België. Vanuit Nederland vertrok
ken 270 jihadisten (mannen en vrou
wen) naar Syrië.
Het is een zwarte vlek op het blazoen
van het land waar in 2010 nog zo vol
verwachting de Arabische Lente be
gon. Die bevolkingsprotesten sloegen
vanuit Tunesië over naar Egypte, Libië
en Syrië. Maar waar dat in die landen
tot grootschalig geweld en burgeroor
logen leidde, leverde de revolutie Tu
nesië wel meer democratie en vrijheid
op.
Maar de economie zit er nog steeds
in het slop. Talloze opgeleide, werk
loze jongeren bevinden zich in uit
zichtloze situaties. Sommigen van hen
kozen de jihad als toekomstdroom.
Het land heeft ook een dubbele hou
ding ten opzichte van de radicale is-
W Jihadisme
belangrijkste
exportproduct
van Tunesië
lam. Na de revolutie mochten jihadis
ten terugkeren uit ballingschap of kre
gen ze amnestie voor hun celstraf.
Maar na 2012, toen radicale islamisten
aanslagen begonnen te plegen in het
land, trad de regering juist weer hard
tegen hen op.
Inmiddels is de jihad verworden tot
het bekendste exportproduct van het
land, een specialisme dat ook Neder
land had kunnen treffen. Want het is
nog steeds een onbeantwoorde vraag
wat de 'Groupe Schiphol' voor plan
nen had op 13 november, de dag van de
aanslagen in Parijs. Twee leden van dat
terreurnetwerk, onder wie de Tune
siër Sofiane A., kwamen die dag per
bus aan in Amsterdam. Op een later
gevonden laptop werden de twee de
Groupe Schiphol genoemd. Terwijl in
Parijs die avond de hel losbrak, sloe
gen Sofiane en zijn maat niet toe op
Schiphol, maar stapten ze om onbe
kende reden weer op de bus terug naar
Brussel.
Een app-bericht
van mijn dochter
Zita (19) uit Berlijn
Een vriendin van
haar bevond zich
op slechts enkele
meters van de
kerstmarkt toen
maandagavond
de aanslag
plaatshad. „Moet
je horen", schrijft
Zita.
Ik luister naar het audiobericht
dat haar vriendin Lea (18) rond
stuurde in hun app-vriendin-
nengroep. „Ineens begon ieder
een te schreeuwen", vertelt Lea.
„Er was angst, overal renden mensen
alle kanten op. Wij verscholen ons in
een winkel. Niemand begreep wat er
aan de hand was. Ik dacht: 'Is het een
hondengevecht?' Want het blaffen
van de honden was nog indringender
dan het geschreeuw van de mensen.
Toen vertelde een vrouw dat ze had
gezien hoe een vrachtwagen op
mensen inreed. Ze huilde."
Lea bleek niet de enige van Zita's
vrienden die in de buurt van de
Breitscheidplatz waren. Anderen
vertellen soortgelijke verhalen. Zita:
„Iedereen begon me te bellen en te
appen. Ik wist niet wat me over
kwam."
'mijn' stad: ik woonde er lang en
mijn dochter groeide er op. Ik ken
haar vrienden en vriendinnen.
Zita doet eindexamen op een
zwart 'Gymnasium' in de multicul
turele wijk Kreuzberg. Ze bracht er
jaren door met kinderen wier ouders
uit alle delen van de wereld naar
Duitsland kwamen: Turken, Arabie
ren, Aziaten, Afrikanen, Oost-Euro
peanen. Van de vijftien meiden met
wie ze laatst haar verjaardag vierde
had er niet één geen dubbele natio
naliteit. Een andere werkelijkheid
kennen deze kinderen niet.
„Het spijt me ook zo voor mijn
moslim-vrienden", zegt ze, als ze
hoort dat IS de aanslag opeist. „Die
worden na elke aanslag op straat uit
gescholden." Zita maakt geen ver
schil tussen 'moslims' en 'niet-mos-
lims'. Ze herkent bij hen dezelfde
vrees als bij zichzelf. Een islamitische
vriendin van haar, Amal (19) - half
'Het spijt
me ook zo
voor mijn
moslim
vrienden',
zegt Zita
Palestijns, half Duits - ligt al maan
den in het ziekenhuis. Hier revali
deert ze van de ernstige verwondin
gen die ze opliep bij de aanslag in
Nice. Amal was met haar klas in de
Zuid-Franse stad en liep met mede
scholieren en haar lerares over de
Promenade des Anglais toen de ter
rorist toesloeg. „Ik hoorde lawaai,
draaide me om en zag die vrachtauto
op me afrijden. Toen werd alles
donker", vertelde ze. Haar wer
velkolom, rechterbeen, haar lin
kerschouder, zes ribben: alle
maal gebroken, op diverse plek
ken zelfs. Een long geklapt.
Amal kwam er nog relatief
'goed' vanaf. Twee vriendinnen
en haar lerares werden gedood.
Inwendig en geestelijk is ze
kapot, maar dat zie je niet. Wat
je wel ziet is dat ze haar linker
arm niet meer kan bewegen: die
is verlamd. Een moslimmeisje
uit de Berlijnse achterstandwijk
Neukölln - getalenteerd, le
venslustig, met al een bescheiden
carrière als model in reclamefilmpjes
- wier leven uit naam van de 'radicale
islam' kapot is gemaakt. Niemand
kan dit uitleggen.
groeit de angst. „Dat de dader niet is
opgepakt vind ik onheilspellend",
zegt Zita. Politici en commentatoren
roepen op het hoofd koel te houden.
Wat kunnen ze anders? Maar hoe doe
je dat, als je weet dat een van je naaste
vriendinnen voor altijd getekend
door het leven zal gaan en als je ziet
hoe enkele maanden later in je eigen
stad opnieuw een vrachtwagen op
mensen inraast? Het zijn vragen die
geen enkele jongere zouden moeten
bezighouden. Maar in een geglobali-
seerde wereld is er de kans dat de ter
reur ook jou opzoekt. Dat is de reali
teit waarin mijn dochter, en zo veel
andere kinderen, volwassen worden.
donderdag 22 december 2016
Nice, Parijs, Berlijn, Sousse. Bij
veel grote, recente terreuraansla
gen zijn Tunesiërs betrokken. Het
land kampt al jaren met een groot
jihadistenprobleem.
Cyril Rosman
Rotterdam
Wierd Duk
Dit is een kwade droom. Berlijn is
Bij mijn dochter en haar vrienden
Berlijn
