rj
Aangekondigde
zelfmoord
ékd
66
7
'De AEX vind ik nu interessant'
WAARVAN AKTE
0
CECILIA
hun prijs op een spaarrekening te
zetten, ook al is de rente nu zelfs la
ger dan 0,5 procent. Dit deel van het
geld kan gebruikt worden voor de ex
tra uitgaven en als aanvulling op het
inkomen. Voor het deel dat voor de
langere termijn is bestemd, adviseer
ik goed gespreide beleggingen. Dat
biedt op langere termijn de beste
kans op behoud en opbouw van het
vermogen. Want, nogmaals: hele
maal stoppen met werken, dat zou ik
zelfs als miljonair niet te gauw doen.
En verder zeg ik: maak je droom
waar. Wilde je altijd een bedrijfje be
ginnen? Doe het! Wil je de mensheid
helpen? Geef aan een goed doel. Dat
geeft extra voldoening.
En ja, een testament speelt ook
opeens een rol. Misschien vervelend
om over na te moeten denken, maar
wel belangrijk."
Los de hypotheek af
„Beleggen moet je alleen doen als
je er verstand van hebt", meent
Bea Post. „Dat is voor de leek zo in
gewikkeld. Goed, je kunt een advi
seur in de arm nemen, maar hoe
weet je dat je die honderd procent
kunt vertrouwen? Mijn advies is: stop
het in steentjes. Dus heb je een koop
huis? Betaal in één keer de hypotheek
af en blijf gewoon werken. Dan houd
je elke maand meer over. Wilde je al
tijd een Mercedes? Ga naar de dealer
en kies de mooiste uit. De rest van je
geld zet je lekker weg.
Een stel dat loterijmiljonair werd,
kon nu eindelijk scheiden. Dat klinkt
cru, maar dat maakte ze gelukkig. Ik
heb ook iemand van 97 jaar gehad die
een miljoen won. Die wist niet wat
hij ermee moest, maar zijn kinderen
waren blij... Dat had wat triests.
Wat ik ook adviseer: stel niks uit.
Doe wat je altijd al wilde doen.
Droomde je van een cruise? Doen!
Ben je slecht ter been? Huur een
privé-verpleegster in. 'Je kunt het nu
betalen', zeg ik dan. Ik heb ook gezien
dat het niet werkt om als miljonair te
stoppen met werken. Blijf liever iets
doen. Het sociale contact is fijn en
daarnaast teer je dan ook niet zo snel
in op je vermogen."
De notaris
Aan de rand van het dorp koopt hij een
landhuis om zijn droom waar te ma
ken: een conferentieoord met zalen
centrum en restaurant. Hij steekt er al zijn geld
en energie in. Het resultaat is een sieraad voor
het dorp. Laat de klanten maar komen! Maar ze
komen niet. Intussen groeit de stapel onbe
taalde rekeningen. De leveranciers beginnen te
morren, de eerste deurwaarders melden zich.
Een tijdje kan hij ze op afstand houden, maar
nu dreigt een faillissement.
Dan duikt een oude kennis op, een zaken
man die mogelijkheden in het pand ziet en
zijn zakenvriend graag uit de brand wil helpen.
Hij biedt een mooie som. Het gaat de eigenaar
aan het hart, maar veel keus heeft hij niet. De
zaak wordt beklonken,
ons kantoor regelt de
verkoop. Maar die
komt maar niet rond.
De koper snoept
steeds iets af van de
verkoopprijs. Dan
weer 30.000 euro, dan
weer 50.000 euro. Vol
gens hem gaat het om
verrekeningen van in
vesteringen die hij eerder in het pand heeft ge
daan: een verbouwinkje, de aanleg van een
sprinklerinstallatie, een nieuwe keuken.
De oorspronkelijke verkoopprijs is reëel,
maar gaandeweg wordt de overnamesom
steeds lager en minder realistisch. Is dit wel
zuivere koffie? Ik vermoed een opzetje, mis
schien faillissementsfraude. Hoe minder de
nieuwe eigenaar betaalt voor het pand, hoe
minder er straks overblijft voor de schuldeisers
van de verkoper.
Het is mijn plicht als notaris om bij vermoe
den van onregelmatigheden actie te onderne
men. Ik ga vervelende vragen stellen: waar zijn
de bewijzen van die investeringen, de facturen,
de schuldbekentenissen? In het hypotheekre-
gister van het Kadaster is er niets van terug te
vinden. Antwoorden komen er niet en naar
mate mijn vragen indringender worden, krijg
ik moeilijker contact met de partijen. Intussen
naakt het faillissement van de verkoper.
Dan krijg ik een telefoontje van de koper: de
verkoper is, vertelt hij, zo ten einde raad door
mijn 'tegenwerking' dat hij dreigt zichzelf 'in
het trapgat te verhangen' als ik niet snel stop
met 'moeilijk doen'. Ik heb er een slapeloze
nacht van. Ik wil er niet verantwoordelijk voor
worden gehouden dat iemand zichzelf iets
aandoet. Maar ik houd er ook niet van om on
der druk gezet te worden. En dan: mijn ambts
eed verbiedt me mee te werken aan transacties
met een luchtje.
Na mijn weigering stappen koper en verko
per boos naar een notaris elders in het land.
Die ziet er kennelijk geen been in, want een
tijdje later hoor ik dat het conferentieoord een
nieuwe eigenaar heeft. De oude eigenaar is nu
bedrijfsleider. Hoe de vork precies in de steel
zit, kom ik nooit te weten. Maar ik denk er het
mijne van. Johan Nebbeiing
De verkoper
dreigt zich te
verhangen in
het trapgat
woensdag 21 december 2016
□□□DL
in
3
I I
1 1 t
Cecilia (58) uit Zee
land sloeg haar slag
in de VriendenLoterij.
„Vijf jaar geleden won
ik bij de VriendenLote
rij Hollands Next Miljo-
naire op televisie een
miljoen. „Met aftrek
van kansspelbelasting
bleef er iets meer dan
710.000 euro over. Ik
heb alle financiële ad
viezen afgeslagen en
alleen naar mijn twee
broers geluisterd. Die
waren al goed met
geld en kon ik vertrou
wen. Ik ben wel met
een gestopt met mijn
werk, het inpaken van
magenetronmaaltij-
den. En ik kocht een
cockerspaniël en twee
Newfoundlanders.
Mijn broers vroegen
hoeveel ik per maand
nodig had om lekker
van te leven. Ik dacht
2.000 euro. Een deel
van mijn geld is vast
gezet en met de rest
is ING voor mij actief
op de aandelenmarkt.
Ik heb gekozen voor
een neutraal beleg
gingsprofiel: niet te
defensief, maar ook
niet te veel risico. Op
eens interesseer ik me
voor de AEX-index.
Eens per kwartaal
krijg ik van mijn geld
som 6.000 euro over
gemaakt. Dan kan ik
weer drie maanden
vooruit.
Ik heb een nieuw huis
met tuin gekocht en
een nieuwe auto. Ik
kreeg eerst geen hy
potheek omdat ik
geen vaste baan meer
had. Toen heb ik de
koop voorgefinan
cierd. Daarna was de
hypotheek binnen een
week rond. Ik heb voor
één ton hypotheek ge
nomen, dan zit ik qua
lasten niet zo zwaar.
Mijn broers hebben
berekend dat ik tot
mijn 83ste niet meer
hoef te werken,
daarna zien we wel."
Een waargebeurd
voorval uit een
notarispraktijk
Bovenstaand verhaal is echt gebeurd.
Vanwege beroepsgeheim zijn de namen
van de betrokkenen niet vermeld.
Reageren? johan.nebbeling@persgroep.nl
