27
Geen sporter kende zo'n bizar 2016 als Robin Haase. Zijn vriend Koen Everink werd
vermoord, zijn coach Mark de J. opgepakt als verdachte. Maar de tennisser vocht terug.
HET JAAR VAN ROBIN HAASE
Ik raakte soms
compleet
de weg kwijt,
kon de rust
niet meer
vinden
Kom bij Robin Haase niet aan met
het cliché dat je van elke tegenslag
sterker wordt. Alsof je iets hebt
aan chronische knieklachten. Als
of je wijzer wordt van een moord
zaak midden in je tennisseizoen.
Het leven van de beste Nederland
se tennisser kwam dit jaar op zijn kop te staan.
They say: what doesn't kill you makes you stronger. I
say: things that try to kill you make you angry and
sad. Strength comes from the good things, your family,
your friends, the satisfaction of hard work. Those are
the things that will keep you whole, those are the
things to hold onto when you're broken.
Op zijn telefoon heeft hij de quote uit de dramase
rie Sons of Anarchy zo gevonden. Want nee, met
de beste wil van de wereld kan Haase (29) niets
positiefs halen uit de periode van begin maart tot
eind mei, waarin zijn vriend Koen Everink werd
vermoord en vervolgens zijn coach Mark de J.
werd opgepakt als verdachte in de zaak. Zijn ten
nis leed er enorm onder, logisch. Privé was het
heel heftig. Uit lunchen met zijn vriendin werd
een beproeving, overal om zich heen voelde Haase
priemende ogen. „Ik zat alleen maar naar de tafel
te kijken. Daarna ben ik voor een week naar Du
bai gevlucht. Gewoon weg uit Nederland."
Een vriend verliezen, een coach in bewaring,
het is al niet te bevatten. Wat het extra heftig
maakte, zegt Haase, is de rol van sommige media.
Dat hij in alle verhalen over de zaak ongewild het
lijdend voorwerp was, als de link tussen slachtof
fer en vermeende dader, vond hij onbegrijpelijk.
„Ineens stond ik in het middelpunt. Overal stond
mijn naam, mijn foto. Dat was ontzettend moei
lijk. Mensen keken me aan en ik dacht: herkennen
ze me? Wat denken ze? Ik kom nog steeds dezelf
de alinea tegen, waarin stond dat het om mijn
coach ging. Ik denk dan: wat doet dat ertoe? Laat
het weg. Het is scoringsdrift en luiheid."
Insinuaties
De onwaarheden en insinuaties die Haase las, de
den pijn. „Ergens stond zelfs dat ik op de bewuste
avond bij Koen thuis was geweest. Hoe kan dat,
waarom mag zoiets? Ik heb het gevoel dat de ge
middelde journalist niet meer beseft wat het met
iemand kan doen als je alles maar opschrijft. En
dan bedoel ik niet met mij, maar met mijn vrien
din, vrienden, familie. Zij worden er ook continu
op aangesproken. Terwijl ze er niets mee te ma
ken hebben. Ik werd ook gequoot door een verslag
gever die ik helemaal niet had gesproken. Men
sen lezen dat en geloven het. Maar we heb
ben het hier niet over een ace die een dub-
belfout had moeten zijn. Dit gaat over mij,
als mens, over hoe ik over kom. Ik voelde
me aangevallen en gekwetst."
Daarna kwam pas het besef: jeetje,
waar ben ik eigenlijk in beland? Hij was
een vriend verloren. Everink reisde de
afgelopen jaren geregeld met hem naar
toernooien. Raapte de ballen bij trainin
gen, regelde de restaurants voor het diner,
dat soort dingen. Haase vond het fijn als hij
erbij was. „Maar toch: op de dag van de moord
deed het me gek genoeg niet zo veel. Het was
zó onwerkelijk. Het besef was er nog niet, ik had
geen tijd gehad om er lang bij stil te staan, want ik
was urenlang bezig met de media. De volgende
dag vloog ik al naar Amerika."
Daar raakte Haase geblesseerd. Hij weet hoe het
werkt, brein en lijf staan continu met elkaar in ver
binding, dus misschien had het een met het ander
te maken. Bij terugkeer op Schiphol werd De J. op
gepakt, buiten het zicht van Haase. „Ik zou zelf
worden verhoord, dat wist ik al. Maar in dat ge
sprek begreep ik pas na 40 minuten dat Mark niet
gewoon was aangehouden, maar echt gearres
teerd. Ik leef in een wereld waar
dit, een moord, nooit voorkomt.
Dus dat gaat allemaal niet zo snel
in je hoofd."
Diep gaan
Op dat moment had hij een pauze
kunnen inlassen. Maar Haase
bleef tennissen. „Ik dacht: ik kan
nu wel twee of vier maanden niet
spelen. Maar dan? Wat moest ik
thuis doen? Daar zou ik alleen me
zelf mee hebben. Ik wist dat ik er
doorheen moest en dacht: dan
maar direct nu diep gaan, dan ben
ik er hopelijk zo snel mo
gelijk weer uit."
Monte Carlo, Boeka
rest, Madrid, Rome, Ni
ce. Haase was er wel, speelde zijn potjes,
maar zijn hoofd en lichaam waren er nog
niet klaar voor. Op Roland Garros had hij
dagenlang darmklachten en zat hij al voor
zijn partij met de persconferentie in zijn
hoofd. „Ik was vaak niet geconcentreerd en
had geen vertrouwen. Normaal als ik kwaad
ben of geïrriteerd verlies ik maximaal twee ga
mes, nu meteen heel de set of wedstrijd. Ik
raakte soms compleet de weg kwijt, kon de rust
niet meer vinden. Ik had geen zin om te tennis
sen, voor het eerst in mijn leven. Na een wedstrijd
huilen? Dat deed ik toen ik 10 was voor het laatst
en nu weer. Het was verschrikkelijk."
Verwerken
De tijd verstreek, de media-aandacht verslapte en
Haase gebruikte de mensen om zich heen om de
zaak al pratend te verwerken. Van zijn life coach
bleek hij handvatten te hebben gekregen die nu
van pas kwamen om de gebeurtenissen te verwer
ken. Beurtelings nam Haase iemand anders mee
op reis. Zijn vader, jeugdtrainer,
huidige coach Raymond Knaap en
ook oud-prof Kristie Boogert. Aan
haar had Haase heel veel, op spor
tief en persoonlijk vlak.
In het Tsjechische Prostejov, op
31 mei, verloor hij voor het laatst
een partij als gevolg van de zaak.
Een uur voor de wedstrijd belde
de politie, dat hielp niet. „Maar
toch kwam daarna de ommekeer.
Vanaf dat moment kon ik tennis
en privé weer scheiden." Dat hij
zondag ineens de finale van het
NK verloor van de grote onbeken
de Botic van de Zandschulp houdt
al lang geen verband meer met de
ze zaak.
Haase is er trots op dat hij zich
uit de nachtmerrie heeft ontworsteld. Dat hij na
een zware periode weer lekker heeft getennist en
daarmee de vrije val op de wereldranglijst kon ke
ren: van 57 naar 98 naar 59. „Wie weet komt er
een terugval en word ik teruggezogen in die slech
te film, je weet het nooit. Maar ik kon er uiteinde
lijk uitstappen. Er zijn ook mensen die dat niet
kunnen, omdat ze er nog steeds middenin zitten.
De families van Koen en Mark. Dat vind ik echt
heel erg."
dinsdag 20 december 2016
I
'Ik huilde na een wedstrij d
weer, net als toen ik 10 was'
Rik Spekenbrink
Rotterdam
Robin Haase: „Ik
kon uit die slechte
film stappen. Er zijn
ook mensen die er
nog middenin zitten."
FOTO'S SANDER CHAMID, ANP
Robin Haase (29)
