COLUMN MONICA
0
'Mama, wel je poppetje
goed vasthouden, hè.
En je mag niet op
je telefoon kijken!'
Monica had niet gedacht dat
een verzameling uit haar jeugd
ooit nog eens van pas zou komen.
Monica Beek is journalist
en heeft twee dochters.
magazine 15
REAGEREN?
monica@persgroep.nl
Beeldjes
il
Een van mijn favoriete bezigheden als
kind was het opnieuw arrangeren van
mijn beeldjesverzameling. Ik had er
een plank voor gereserveerd en elke
verjaardag, sinterklaas en kerst
stond het op mijn verlanglijstje: beeldjes. Zon
der samenhang of thema: gewoon, beeldjes.
Ik had porseleinen meisjes, engeltjes, dieren,
huisjes, potjes, handhoog tot pietepeuterig
klein. De verzameling - misschien vijftig stuks
- is me blijkbaar zo dierbaar dat ik hem al
bijna dertig jaar met me meesleep. Niet uit
gestald - zo diep is de liefde nu ook weer
niet - maar opgeborgen in een schoenen
doos, van berging naar berging. Tot
Jongste Dochter tijdens een opruim-
sessie een keer de deksel optilt en
kijkt alsof ze een schat heeft gevonden.
De rijkdom wordt mee naar de keuken
gedragen en daar gekeurd en uitgestald.
Jongste Dochter heeft qua uiterlijk mis
schien niet zoveel van mij meegekregen,
minstens één karaktereigenschap claim ik
wel: ze kan goed alleen spelen. Ik zie zo mijn
moeder nog mijn slaapkamer binnenkomen
en zeggen: 'Oh, ben je hier. Wat kun jij toch fijn
in je eentje spelen.' Ik was een legohuis aan
het bouwen en gloeide van trots.
Wie nu door de keuken via de televisiekamer
de trap op loopt, komt minstens vijf arrange
menten van Jongste Dochter tegen. Barbies,
poppenstoeltjes, maar ook kleurkrijtjes,
steentjes, sier-eieren, veren. Met alles
wat haar qua vorm aanstaat, bouwt ze
huiselijke tafereeltjes. Gestapelde mandjes
van draadstaai als basis, washandjes als
tapijt, een sjaal als dak.
Als ze vraagt of ik met haar
wil spelen, heeft ze het liefst
dat ik op mijn knieën voor een
van haar zelfgemaakte huisjes
kom zitten, een poppetje in
mijn hand houd en netjes haar
verhaallijn volg - eigen in
breng wordt slechts minimaal
gewaardeerd. 'Mama, nu moet
jij zeggen: zullen we naar de
winkel gaan? Wel je poppetje
goed vasthouden, hè. En je
mag niet op je telefoon kijken!'
Waarna ik verschrikt een pro
actieve houding aanneem en
het legomannetje deinend -
klaar voor actie - in de lucht
houd.
Tegenwoordig krijgen in haar
huisjes mijn beeldjes ook
een plek. Ze had me daar op
keukenvloer zo verrukt aan
gekeken na de vraag of ze
alsjeblieft, alsjeblieft mocht
spelen met al dat moois, dat
ik alleen nog maar ja kon zeg
gen. Ook al zijn breekbare por-
celeinen beeldjes misschien
niet het beste speelgoed voor
een 5-jarige. Het engeltje is
dan ook al een stukje vleugel
kwijt, een van de honden mist
een oor, de uil is doormidden
en de potjes hebben geen dek
sels meer. Maar als ik haar
met mijn favoriete kikker in de
ene hand en het gehavende
hondje in de andere hand
hoor zeggen: 'Ik vind jou ook
heel lief', kan ik me geen
betere bestemming voor
mijn verzameling wensen.
