13
den en ondergronds liggen veel meer kabels en lei
dingen dan pakweg twintig jaar geleden. Om alles
dan op een duurzame manier in te richten, kiezen
we vaak voor minder bomen, maar met goede, ruim
ingerichte groeiplaatsen waar bomen kunnen
groeien zonder schade aan te richten aan de infra
structuur."
Soms komt er hulp uit onverwachte hoek. Zo zijn
er gemeenten waar juist door bezuinigingen bomen
worden aangeplant. Het gaat dan om vervanging
van plantsoenen - die veel onderhoud vergen - door
grasvelden met hier en daar een boom.
Gemeenten doen wel hun best om te herplanten,
zegt Frans Jonkers van de groenminnende Stichting
De Tuin van Zeeland, maar het duurt nu eenmaal ja
ren voor zo'n nieuw, klein boompje weer een beetje
volume heeft. „Er komt altijd minder terug dan er
weggaat." Hij zou graag zien dat gemeenten net iets
meer moeite doen om bomen te behouden. Ook de
manier waarop gemeenten de burger laten weten
dat er bomen gerooid gaan worden (en dat daarte
gen bezwaar kan worden aangetekend) kan volgens
hem beter. „Dat werd hier op Walcheren vroeger in
de huis-aan-huisbladen bekendgemaakt. Nu moet
je op de website zoeken tussen de bekendmakingen
van omgevingsvergunningen. Alsof burgers dat zo
maar uit zichzelf gaan doen."
En hoe zit het met het buitengebied? Daarover kan
Rian de Feijter van Waterschap Scheldestromen
boeiende dingen vertellen. Van de bomen en strui
ken aan de wegen en dijken die onder het Water
schap vallen, is zo'n negentig procent aangeplant in
de tien jaar na de Tweede Wereldoorlog. Tijdens de
Tweede Wereldoorlog zijn veel bomen gekapt voor
brandstof. Veel groen sneuvelde bij de inundatie in
oktober 1944, toen delen van Zeeland onder water
gezet werden om de vijand te hinderen. Ook bij de
Watersnoodramp van 1953 gingen veel bomen ver
loren door het zoute zeewater.
Deze na-oorlogse bomen zijn nu massaal aan het
vergrijzen. Samen met de babyboomers die hen za
gen opgroeien. „Er zijn destijds heel veel populieren
geplant", verklaart Rian de Feijter. „Dat zijn snel
groeiende bomen en dat was belangrijk omdat huis
houdens toen nog heel veel hout gebruikten. Ou
dere mensen heb ik vaak horen zeggen dat er voor
de oorlog nog helemaal niet zo veel populieren ston-
Oudere mensen heb ik vaak
horen zeggen dat er voor de
oorlog nog helemaal niet zo veel
populieren stonden in Zeeland
den in Zeeland."
Het waterschap heeft onlangs het Beheerplan Be
plantingen voor 2016-2020 vastgesteld. Op dit mo
ment worden in het kader van dat plan bomen ge
rooid in heel Zeeland. Ze moeten weg omdat ze oud
en verzwakt zijn en bij storm een gevaar voor de
omgeving vormen. Maar liefst 1.250 bomen en 4.000
struiken kapt het schap dit rooi- en plantseizoen
(november 2016/april 2017). „Maar daar komen er
net zoveel voor terug", bezweert Rian de Feijter. En
wel zó, dat we over zestig jaar niet opnieuw met een
grijze golf aan oude bomen zitten. Zo worden waar
populieren verdwijnen, niet altijd populieren terug-
geplant. Duurzame eiken en esdoorn, of resistente
iepsoorten nemen hier en daar hun plaats over. Een
gevarieerde aanplant betekent ook variatie in le
vensduur.
De rijen populieren worden inmiddels zodanig
ervaren als typisch Zeeuws, dat hun aantal zeker
niet teruggebracht zal worden tot het peil van vóór
de oorlog, verzekert De Feijter. „Wij voelen ons ver
antwoordelijkvoor het Zeeuwse landschap. Wat we
nu doen heeft invloed op het toekomstige aanzien
van Zeeland. Daar zijn we ons terdege van bewust."
Zeeland zal dus een provincie blijven waarin de po
pulier dominant is (zo'n zeventig procent) en de res
terende dertig procent gelijkelijk verdeeld is over es
doorn, linde, iep en eik, met zo nu en dan een soli
taire notenboom.
zaterdag 17 december 2016
DIK EN
DAPPER - TOT
EN MET 20-12
2016...!
Bomenkap in Koe
wacht een jaar gele
den. FOTO CAMILE SCHEL-
STRAETE
Bomen in de Molen
straat in Vlissingen
zijn voorzien van tek
sten. FOTO LEX DE MEESTER
Jaap van Velzen en
Mirella Ingelse-van
der Muil bevestigen
een tekst op de boom.
FOTO LEX DE MEESTER
- Rian de Feijter, Waterschap Scheldestromen
