Kérstgevoel
12
Hij leeft en
denkt zoals hij
beweegt.
Stuiterend, met
veel lichaamstaal
en emoties.
Aeham Ahmad,
de'Pianist van
Yarmouk', geniet
weer van het
leven. In Duitsland.
Maar Syrië is
nooit ver weg.
Niet mijn
naam, maar de
boodschap die
ik uitdraag, is
belangrijk
Filmpjes op YouTube,
met zijn pianospel te
midden van het puin
in Syrië, worden nog
steeds druk bekeken.
Het is 2014. Aeham
Ahmad speelt alsof
zijn leven ervan afhangt. De mu
ziek draagt ver, tot diep in de ka
potgeschoten huizen van zijn Yar
mouk, het Palestijnse vluchtelin
genkamp van Damascus. Als het
maar even kan, rijdt hij zijn piano
naar buiten om in het stof op
straat kinderen blij te maken. Om
te laten horen dat muziek altijd
blijft bestaan, ook in oorlogsge
weld.
„Ik? Dapper? Ik ben maar een
klein mannetje uit Yarmouk", zegt
Aeham Ahmad (27) twee jaar later,
in de veilige omgeving van zijn
nieuwe thuis, het Duitse Wiesba
den. „Ik ben wel gek. Ik wil gevaar
niet zien. Natuurlijk weet ik dat
mijn muziek de oorlog niet zal
stoppen. Maar ik kon niet anders,
wilde ermee protesteren tegen de
vernietiging van alles dat het leven
mooi maakt."
Maar dan horen leden van Isla
mitische Staat in Yarmouk van Ae
ham Ahmads muzikale optredens.
Zijn piano - 'een heidens instru
ment' - gaat in vlammen op en hij
moet vrezen voor zijn leven. „Mijn
piano was mijn vriend. Ik huilde
toen het gebeurde. De pijn van toen
Canada
Canada
Rocky Roundup
The Wild Western
voel ik nog. Het was een aanslag op
mijn identiteit. Op mijn leven als Pa
lestijn, als Syriër, als musicus, als
voorvechter van het vrije lied." Ae
ham begrijpt het ook niet. „Ik ben een
vrome moslim. Ik bid vijf keer per dag,
hoe kun je muziek verbieden? Daar
kan ik met mijn verstand niet bij. In
de islam is de zangerige oproep tot het
gebed ook muziek. Al eeuwenlang.
Zo'n verbod is waanzin."
Vlucht
Als hij met de dood wordt bedreigd,
slaat hij op de vlucht. In de nazomer
van 2015 neemt hij afscheid van zijn
vrouw, zijn kinderen. Twee kleine
jongens. Zijn ouders zullen op hen
passen. Aeham: „Ik kon en wilde ze
niet meenemen. Ik had het geld niet
- mensensmokkelaars vroegen me
5.000 euro per persoon - en ik wilde
ze niet in gevaar brengen. Ik had
beelden gezien van verdronken kin
deren, drijvend in de Middellandse
Zee. Toen dacht ik: ik maak 90 pro
cent kans om onderweg te sterven,
maar dan sterfik wel alleen."
Hij vertrekt via Turkije naar Europa
en belandt na een helse tocht door de
Balkan in Duitsland. „Waarom
Duitsland? Omdat andere vluchtelin
gen daar ook naartoe wilden - 'bij
Angela Merkel zijn we welkom' - en
ik als een schaap de kudde volgde."
Merkel is goed voor hem. De gast
vrijheid geeft hem nieuwe energie.
Aeham wil op eigen benen staan. Het
lukt. Duitsland ontdekt de 'Pianist
uit Yarmouk', vraagt hem op te tre
den, te vertellen over hoe hij tegen de
stroom in zijn leven herpakt. Hij reist
door heel het land, onder de vleugels
van Michael Stein, zijn manager van
Palast Promotion uit Wiesbaden. Hij
is volgeboekt tot ver in 2017.
Afgelopen augustus gebeurt waar
Aeham zo vurig op hoopt. Op de
luchthaven van Frankfurt rollen de
tranen over zijn gezicht als hij zijn
vrouw Tahani en zijn jongens Ah
mad (4) en Kinan (2) in de armen
sluit. Het gezin is herenigd. „Ik
heb me aan mijn woord gehouden.
Ik had haar en de kinderen beloofd
dat ik hen binnen een jaar weer
zou zien", zegt Aeham met tril
lende stem. „Ik had het moeilijk,
was met mijn hart vaak in Yar
mouk. Mijn vrouw volgde mijn le
ven hier en zei steeds: Ga zo door.
Het komt goed."
Hij laat trots foto's zien. „Kijk!
Met mijn vrouw en kinderen gaat
het prima. Mijn vrouw schildert,
heeft al haar eerste expositie ge
had. Mijn twee jongens gaan naar
de Kindergarten. Ze spreken al een
beetje Duits."
Ondanks alle levensvreugde,
verzameld in zijn gezin, zijn mu
ziek en zijn dankbaarheid over zo
veel veiligheid en gastvrijheid,
leeft hij in twee werelden. „Ik
denk vaak aan Yarmouk. Ik mis
mijn ouders, het muziek maken
met mijn vader. Hij speelt viool.
Hij stuurde me naar de universi
teit om klassieke muziek te stude
ren. Ik mis mijn broers. Een van
hen zit gevangen en ik weet niet
hoe het met hem gaat. Assad heeft
hem opgepakt, omdat hij een ter
rorist zou zijn, een lid van IS. Maar
hij is juist helemaal geen extre
mist. Hij dronk graag wijn en bier.
„Ik mis mijn oude keyboard,
mijn accordeon. Mijn vriend die
het beroemde filmpje heeft ge
maakt voor YouTube. Mijn vriend
met wie ik samen het protestlied
Vergeet mijn naam maakte." Hij
neuriet de melodie, opent lang
zaam de ogen en keert terug op
het kantoor van zijn manager.
Waarom die titel? „Niet mijn
naam, maar de boodschap die ik
uitdraag is belangrijk. De bood
schap van verloren liefde, vrede,
vrijheid en een rechtvaardig le
ven", fluistert Ahmad.
Met één onrechtvaardigheid
heeft hij leren leven. Een specialist
in een ziekenhuis bracht hem het
slechte nieuws. Zijn rechterhand is
verwond en kan niet zodanig ge
nezen dat hij als een concertpianist
over de toetsen glijdt. „Bij een
bombardement werd mijn hand
geraakt door granaatresten. De
schade aan twee vingers is in Yar
mouk niet goed hersteld. Ik kan ze
niet helemaal strekken en de
bloedsomloop is minder. Ik kan
daardoor niet alles spelen. Niet te
lang ook. Chopin, Tsjaikovsky en
Rachmaninoff gaat wel, ander
werk niet. De specialist zei dat hij
me kon opereren zonder de garan
tie dat het helemaal goed zou ko
men. Bovendien kan ik na de ope
ratie twee jaar lang niet spelen.
Daar zou ik gek van worden. Twee
dagen zonder piano is al te veel."
zaterdag 17 december 2016
De man die de oorlog
met muziek bevecht
Hans van Zon
Wiesbaden
volgende keer weer!
explorez sans fin
keep exploring
15-daagse groepsrondreis
inclusief vliegreis
Nederlandssprekende reisleiding
Incl. Cruise Inside Passage
Veel excursies inbegrepen
14-daagse autorondreis
inclusief vliegreis
NL routebeschrijving
Inclusief ANWB reisgids
Centraal gelegen hotels
vanaf 2699 p.p.
vanaf 1 635 p.p.
Reiscode: vgca404
Reiscode: vqca817
Busreizen Autoreizen Vliegreizen Verre reizen Steden reizen
www.dejongintra.nl/canada ;a Re™«ar 19,50rmvemgskosten
Bel 0180 - 457 803 of ga naar uw ANVR reisadviseur en€2,50Calamiteitenfonds
Aeham Ahmad met zijn
vrouw en zoontjes in
Wiesbaden.
FOTO UWE STOTZ/WITA
—Aeham Ahmad
