Hans Avontuur beschrijft elke week een voorval,
anekdote of dilemma uit zijn leven als reisjournalist,
Geïnspireerd door het
uitzicht in het Limburg van
Toon Hermans schreef
Hans een versje.
Het winterkleed
Voor Toon
Zittend op een bankje met uitzicht op het
Limburgse Geuldal, moest ik aan Toon
Hermans denken. Vandaag precies
honderd jaar geleden geboren en een
grootmeester in de kleine dingen. In zijn geest
krabbelde ik een versje in mijn schrijfboek. Ver
verwijderd van de briljante eenvoud van Toon,
maar met bewondering voor de schoonheid om
ons heen.
Daalt zacht
Als dons
Over de heuvels neer
Een vloek
Een zucht
Dit mooie moment
Mag het misschien nog een keer
De zon
Die glinstert
Door dunne wolken
Tot ze de bevroren bodem kust
Slaap zacht
De komende maanden
Het is je verdiende rust
Een bankje
Eenzaam
Aan de bosrand
Kijkt over het Geuldal uit
In het struikgewas
Ruist een vogeltje
Dat alvast het voorjaar fluit
Met verkleumde vingers daal ik af.
Op zoek naar koffie en vlaai. In de warme
schoot van de herberg probeer ik mijn
gedachten te ordenen. Was dit nou
mijn mooiste uitzicht van het afgelopen
L jaar? Nee. Dat was in de bergen van
A Ethiopië. Maar toch... Het Geuldal.
A Zo mooi en kwetsbaar in het och-
tendlicht. Misschien is het wat Toon
Hermans ooit zei: 'Kijk met je hart,
dan zie je meer dan met je ogen.'
REAGEREN?
hans.avontuur@persgroep.nl
44 zaterdag 17 december 2016
WG
