Ik eet vers van het land
Groenteboer zijn is hobby
m
Klavecimbel van Hans Warren naar ZB
u
3
VAKER TRADTIONEEL
Klanten
vragen steeds
vaker naar
winterkost. Ze
gaan ook meer
zelf koken
if"vi-#
i- 'Z* W
Jacqueline Berkel uit Middelburg eet
voornamelijk biologische groenten.
„Wat ik eet, komt op dat moment van het
land: boerenkool, andijvie, spruitjes, biet
jes, pastinaak, paksoi, groene en witte kool.
Dat komt er vlot uit hè? Ik noem maar
even op wat in de koelkast ligt. Ik krijg we
kelijks een pakket van een bedrijf dat in bi
ologische groenten handelt. Je kunt zelf
kiezen wat je wilt. Wat ik lekker vind?
Spruiten of een lekkere stamppot. De
meesten bij ons thuis lusten alle groenten.
Als peuter waren mijn twee zoons niet zo
dol op spruiten. Nu wel. De één lust geen
witlof en de ander geen spinazie. Maar
daar hou ik reke
ning mee. Vaak
heb ik twee
soorten groen
ten, dus dan
kunnen ze kie
zen. In de win
ter maak ik vaak
stamppotten, al
kook ik de groenten
ook vaak gewoon puur.
Voordat ze de pan in gaan, moet ik ze wel
eerst zelf snijden. Dat is anders dan bij
groenten uit de supermarkt. Het kost meer
tijd, maar dat heb ik er graag voor over."
In het Middelburgse winkelcentrum Dau-
wendaele is hij al 32 jaar een bekend gezicht,
groenteboer Peter Smits van Versmarkt 't
Westland. „De top drie van wintergroenten?
Boerenkool, zuurkool en peen- en uien.
Stamppot veldsla en stamppot andijvie
wordt ook veel gegeten. Vroeger had je geen
andijvie in de winter. Nu is die er het hele
jaar door. Natuurlijk verkoop ik nog steeds
veel ongesneden groenten. Maar die kun je
overal kopen. Ik ben me gaan specialiseren in
de kant-en-klare-stamppotten. Die verkoop
ik nu meer dan de groenten die je zelf moet
snijden. We maken de stamppotten hele
maal zelf. Mensen hoeven ze alleen nog maar
op te warmen.
Het is dé
trend en dat
had ik twin- -
tig jaar gele
den echt
niet gedacht. y
Vroeger ston
den we met
zijn vijven in de
zaak, nu sta ik in mijn
eentje. Sommigen vragen wel eens of ik het
niet erg vind om zes dagen in de week in de
winkel te staan. En dan zeg ik: ik ben niet aan
het werk, het is mijn hobby."
Het klavecimbel komt herhaalde
lijk voor in het Geheim Dagboek
van Warren (1921-2001). Hij kocht
het in 1975 voor 3.500 gulden en gaf
het een plek in zijn woning aan het
Pykeswegje bij Goes.
„De klank is buitengewoon", no
teerde Warren op 27 augustus 1975
in zijn dagboek. „Een droom van
wel dertig, vijfendertig jaar is hier
mee verwezenlijkt."
En dag later kwam Rob Som
broek, Warrens vaste pianostem
mer uit 's-Heer Hendrikskinderen,
langs om het klavecimbel na te zien.
„Ook hij is opgetogen over de kwa
liteit van het instrument."
Sinds het overlijden van de
schrijver stond het klavecimbel bij
Sombroek. „Ik heb zijn muzikale
inboedel destijds overgenomen",
zegt hij. „De piano was ik zo kwijt,
maar het klavecimbel heeft hier
vijftien jaar gestaan. Daar is niet zo
veel vraag naar, al is het wel een bij
zonder instrument. Het gaat om
een Engels klavecimbel. Daar zijn er
niet zo veel van. Ze komen meestal
uit Duitsland."
ZB-directeur Perry Moree zag
voldoende aanleiding om het in
strument over te nemen. „Normaal
gesproken verzamelen we geen ar
tefacten. In dit geval hebben dat
toch gedaan, met het oog op onze
Een droom van wel
dertig, vijfendertig
jaar is hiermee
verwezenlijkt
Zeeuwse schrijverscollectie én
onze muziekcollectie. We laten het
instrument restaureren. Het zou
leuk zijn als we er af en toe iemand
op kunnen laten spelen."
Mario Molegraaf, partner en erf
genaam van Hans Warren, is aange
naam verrast door de aankoop. „Op
Hans' begrafenis is voor het laatst
op het klavecimbel gespeeld, door
Kees van Eersel. Het is een gevoelig
maar mooi instrument", weet Mo
legraaf, die in 2018 hoopt zijn War
ren-biografie te publiceren.
Het klavecimbel wordt toege
voegd aan de collectie-Hans War
ren, die Molegraaf in 2004 aan de
bibliotheek schonk. Dat geldt ook
voor drie brieven en twee brief
kaarten van Warren uit de periode
1943-1944.
Deze zijn afkomstig uit de nala
tenschap van Fred Wilmink, die in
december 2003 op 89-jarige leeftijd
overleed. Wilmink woonde in de
jaren veertig in Zeeland. Met War
ren deelde hij een grote liefde voor
de natuur en dan vooral voor vogels.
Samen werkten ze aan 'Avifauna
van Zuid-Beveland', verschenen in
1948.
Al eerder, in 1947, verliet Wil
mink Zeeland en verhuisde naar
Zutphen. In zijn dagboek schrijft
Warren dat ze 'zeven jaar vrij druk
contact' hebben gehad. Hij om
schrijft de acht jaar oudere Wil
mink, met wie hij vaak 'op excursie'
is geweest, als een 'gedegen weten
schapsman'.
Wilminks nabestaanden hebben
de brieven en briefkaarten aange
boden aan de ZB. De schenking is
in dank aanvaard, zegt Moree. „Tij
dens de oorlogsjaren trokken War
ren en Wilmink veel met elkaar op.
De brieven bevatten ook een paar
verwijzingen naar de bezetting en
er zit een mooie vogeltekening bij."
dinsdag 6 december 2016
zelfs weer varkenspoten
Middelburgse groen
teboer Peter Smits
maakt de stamppotten
in zijn winkel eigenhan
dig. FOTO'S DIRK JAN GJELTEMA
-Wilfred van Elzakker,
Agrimarkt
'r
3.
v' -
A
De Hans Warren-collectie is uit
gebreid met het klavecimbel van
de schrijver en dichter. ZB Plan
bureau en Bibliotheek van Zee
land heeft het instrument aan
gekocht en laat het opknappen.
Rolf Bosboom
Middelburg
- Hans Warren
