Niet ideaal voor Jongste
Dochter, maar er zijn wel
ergere dingen dan een
kamer zonder ramen
COLUMN
magazine 15
Monica Beek is journalist
en heeft twee dochters.
REAGEREN?
monica@persgroep.nl
Omdat Man en ik de zolder hebben ver
deeld - hij een kamer, ik een kamer -
ben ik nu de bezitter van een slaap
kamer helemaal voor mezelf alleen.
Er zitten zonder twijfel meer nare
kanten aan een break-up dan goede,
maar na zestien jaar weer een
kamer voor mezelf behoort zeker
tot de pluscategorie. En laat ik
die plusjes dan maar vieren.
Met die eigen kamer is ook
de boedelscheiding begonnen.
Het is nu nog de enige verdeel
kwestie, maar wel een essentiële:
wie krijgt de boxspring en wie het
IKE A-logeerbed? Ik kom er goed
van af: Man gunt me de boxspring.
Ter compensatie kopen we voor hem
een betere matras.
We hadden de meisjes ieder een eigen kamer
beloofd. Maar met vier slaapkamers - waar
van één televisiekamer - komen we nu een
ruimte tekort voor ieder een eigen plek. Dus
moet de kleedkamer eraan geloven, een tus-
senkamer zonder direct daglicht van 2 bij 2.
Niet ideaal voor Jongste Dochter, maar er
zijn wel ergere dingen dan een kamer zonder
ramen.
Moeten we wel eerst alle kleren verhuizen,
daarom heb ik voor mijn eigen stukje zolder
twee IKEA-ladekasten gekocht op Marktplaats
(die dingen zijn populairder dan je denkt, daar
moetje echt nog moeite voor doen) en onder
het schuine dak een roede geïnstalleerd voor
de hangkleding. De boxspring staat nu in de
hoek, die hoeft toch niet meer
aan twee kanten instapbaar te
zijn. Wat mooi ruimte overlaat
voor een lekkere leesstoel en
een tafeltje. De dikke balken -
waar aan de schroefgaten te
zien ooit een schommel heeft
gehangen - heb ik maanden
geleden al wit laten verven,
ze steken nog mooi af tegen
het grijsblauw op de schuine
wanden. Op de ladekasten
zet ik mijn eigen foto's. Aan
de muur hang ik eindelijk de
afscheidspagina's die ik op
vorige werkplekken kreeg -
na jaren in een hoekje te heb
ben gelegen. En een Afrikaans
stoeltje, ooit meegenomen
uit Ghana, mag uit de berging
weer terug in het zicht.
Als de meisjes op bed liggen,
ga ik met een kopje thee naar
mijn eigen kamertje. De regen
tikt gezellig tegen het kantel
raam. Beetje lezen, beetje
rommelen, beetje appen. Op
de grond nog keurig gerang
schikte poppenhuisstoeltjes
van Jongste Dochter en op
het bed zwerft een Frozen-
pyjama. Een studentenkamer,
zo voelt het, maar dan met
een heel volwassen leven
eraan vast.
