E
Ariane Schluter is
een van Neder
lands grootste
actrices, maar kan
gewoon anoniem
over straat. 'Ik
vind het fijn geen
BN'er te zijn.'
Ze beschikt over een cv als een
telefoonboek en beheerst
het vak tot in alle uithoeken.
Momenteel regeert Ariane
Schluter (50) op het toneel
in Marguerite Duras' liefdesode La Mu-
sica van Theater Utrecht, maar ze kroop
even makkelijk in de huid van Noord
Zuid tv-detective Dana van Randwijck.
En op het witte doek switchte ze soepel
van volksvrouw Lenie in tragikomedie
De marathon naar zwaarder drama rond
verpleegster Lucia de B.
Ook geniet ze van een goed gevulde
prijzenkast: Schluter mocht twee Gouden
Kalveren en twee Theo d'Ors in ont
vangst nemen en ze heeft de prestigieuze
Theo Mann-Bouwmeester Ring in haar
bezit. Ze wil niks kwijt over het door
geven van dat kleinood, behalve dat ze
het sieraad niet zoals sommige voorgang
sters vijftien jaar in huis houdt.
Toch rinkelt niet bij iedereen direct een
bel bij het horen van de naam Ariane
Schluter. Ze ziet dat geenszins als dis
kwalificatie, maar eerder als logisch ge
volg van haar benadering van het vak.
Haar analyse: „Bij het spelen vind ik
mijn personage altijd belangrijker dan
mezelf. Daarom schuif ik mijn ego com
pleet aan de kant: niet ik sta in het mid
delpunt, maar mijn karakter. Bovendien
vind ik het fijn geen BN'er te zijn, houd
daarom deelname aan tv-spelletjes en
quizzen bewust af. Zo combineer ik het
beste van twee werelden: ik doe mee aan
mooie projecten en werk met de beste
acteurs, maar kan wel lekker anoniem
over straat."
Twee jaar terug nam ze een drastisch
besluit. Ze vertrok bij haar vaste werk
gever Het Nationale Toneel om zich te
storten op een freelance-bestaan. Hoewel
haar partner zijn brood als art director
(bij films en tv-series) verdient, vond ze
die keuze voor onzekerheid een heftige
stap. Zeker als moeder van een 15-jarige
zoon en een 19-jarige dochter.
„Om weer vrij in mijn hoofd te zijn. Het
Nationale Toneel is een fijne plek met
goede collega's, een soort familie. Maar
ik voelde me na acht jaar opgesloten en
verstikt omdat ik constant en ver van
tevoren wist wat ik zou gaan doen. Dan
keek ik in december in mijn agenda en
zag: op 22 mei sta je met die en die in
dat stuk. En op 3 september het jaar
daarna speel je zus en zo. Beklemmend.
Dat wilde ik niet meer. Hoewel vastig
heid zekerheid biedt, besloot ik toch die
band door te snijden. Ongelooflijk eng.
Maar ik heb tot nu toe geen seconde spijt
magazine 9
leven
willen
nog tien
had'
Tekst: Annemart van Rhee
Foto's: Jacqueline de Haas
Waarom koos je voor het onzekere?