E Ariane Schluter is een van Neder lands grootste actrices, maar kan gewoon anoniem over straat. 'Ik vind het fijn geen BN'er te zijn.' Ze beschikt over een cv als een telefoonboek en beheerst het vak tot in alle uithoeken. Momenteel regeert Ariane Schluter (50) op het toneel in Marguerite Duras' liefdesode La Mu- sica van Theater Utrecht, maar ze kroop even makkelijk in de huid van Noord Zuid tv-detective Dana van Randwijck. En op het witte doek switchte ze soepel van volksvrouw Lenie in tragikomedie De marathon naar zwaarder drama rond verpleegster Lucia de B. Ook geniet ze van een goed gevulde prijzenkast: Schluter mocht twee Gouden Kalveren en twee Theo d'Ors in ont vangst nemen en ze heeft de prestigieuze Theo Mann-Bouwmeester Ring in haar bezit. Ze wil niks kwijt over het door geven van dat kleinood, behalve dat ze het sieraad niet zoals sommige voorgang sters vijftien jaar in huis houdt. Toch rinkelt niet bij iedereen direct een bel bij het horen van de naam Ariane Schluter. Ze ziet dat geenszins als dis kwalificatie, maar eerder als logisch ge volg van haar benadering van het vak. Haar analyse: „Bij het spelen vind ik mijn personage altijd belangrijker dan mezelf. Daarom schuif ik mijn ego com pleet aan de kant: niet ik sta in het mid delpunt, maar mijn karakter. Bovendien vind ik het fijn geen BN'er te zijn, houd daarom deelname aan tv-spelletjes en quizzen bewust af. Zo combineer ik het beste van twee werelden: ik doe mee aan mooie projecten en werk met de beste acteurs, maar kan wel lekker anoniem over straat." Twee jaar terug nam ze een drastisch besluit. Ze vertrok bij haar vaste werk gever Het Nationale Toneel om zich te storten op een freelance-bestaan. Hoewel haar partner zijn brood als art director (bij films en tv-series) verdient, vond ze die keuze voor onzekerheid een heftige stap. Zeker als moeder van een 15-jarige zoon en een 19-jarige dochter. „Om weer vrij in mijn hoofd te zijn. Het Nationale Toneel is een fijne plek met goede collega's, een soort familie. Maar ik voelde me na acht jaar opgesloten en verstikt omdat ik constant en ver van tevoren wist wat ik zou gaan doen. Dan keek ik in december in mijn agenda en zag: op 22 mei sta je met die en die in dat stuk. En op 3 september het jaar daarna speel je zus en zo. Beklemmend. Dat wilde ik niet meer. Hoewel vastig heid zekerheid biedt, besloot ik toch die band door te snijden. Ongelooflijk eng. Maar ik heb tot nu toe geen seconde spijt magazine 9 leven willen nog tien had' Tekst: Annemart van Rhee Foto's: Jacqueline de Haas Waarom koos je voor het onzekere?

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2016 | | pagina 73