M
Klachten over lange wachttijden bij examens voor inburgering
Clubscheidsrechter stopt omdat hij weigert een thuisf luiter te zijn
7
Nanne Nauta (57) was clubscheids
rechter bij Sporting '70 in Utrecht. Tot vorig
weekeinde. Hij schrijft zelf hoe zijn loopbaan
eindigde in huilbuien „Ik ben doodgezwegen
en doodgekeken."
Maar ja, het genoemde lustrum
lonkte en ik dacht, misschien valt het
wel mee.
Dat viel het dus niet.
Ondanks het feit dat ik dit seizoen
alle wedstrijden goed heb gefloten,
ging het twee weken geleden dus he
lemaal fout. Niet mijn fluiten op zich.
Ik floot een goede wedstrijd. Onpar
tijdig. Het was ook nog een categorie
A- wedstrijd. Voor de niet-kenners:
dat zijn wedstrijden waarvoor nor
maal een KNVB-scheids wordt aan
gesteld. Maar net als veel clubs kam
pen zij met een tekort.
Boos
De wedstrijd was spannend, het
stond 2-2, en zo'n vijf minuten voor
tijd gaf ik een strafschop aan de te
genstanders van Sporting. Ge
woon een honderdprocentover-
treding in het strafschopgebied,
dus wat kan je gebeuren?
De penalty werd benut en
daarna brak de hel los. De dames
(het was een vrouwenwedstrijd)
waren boos, vonden dat ik geen
respect verdiende en na het eindsig
naal gaf zowel de coach als de team
begeleider me te kennen mij nooit
meer te willen hebben als scheids
rechter.
Misschien nog wel naarder was dat
na de wedstrijd geen enkele speelster
met me wilde praten of zelfs maar
oogcontact wilde hebben. Ik werd
kortom doodgezwegen en doodgeke
ken. Niet gewenst zijn, is altijd al
naar, maar als je al eens dood geweest
bent, nog net iets meer.
Ik heb een groot deel van het week
end huilbuiend op de bank doorge
bracht. Dat kan natuurlijk niet de be
doeling zijn: je vrije tijd geven voor
mensen die je niet willen zien en
daar zo veel narigheid van hebben.
Ik stop dus met fluiten bij Sporting.
Wellicht een paar maanden te laat. Ik
vind het vervelend voor de mensen
van het bestuur en de anderen die
goed bezig zijn. Het is een probleem
waar misschien alle clubs en de
KNVB mee worstelen.
Alle clubscheidsen, denk ik, lopen
uiteindelijk tegen dit dilemma aan:
verketterd worden door de thuisclub
of mishandeld door de tegenstander.
In elk geval: je stopt.
Op 26 november 2011 had
de titel van dit stukje
kunnen zijn: 'Scheids
rechter blaast laatste
adem uit in fluit'. Op die
dag zeeg ik ineen op het voetbalveld
met een hartstilstand. Ik had keurig
twee seconden ervoor de wedstrijd
stilgelegd, omdat ik me niet lekker
voelde worden.
Het voetbalveld is een goede plek
om een hartstilstand te krijgen. Er
zijn altijd wel mensen die je kunnen
reanimeren en 112 bellen. Ik werd,
kortom, gereanimeerd en overge
bracht naar het ziekenhuis.
Voor mijn omgeving bleef het nog
even spannend; ik werd pas na ruim
drie dagen wakker uit een coma.
Ondertussen was vastgesteld dat
de kransslagaders volledig verstopt
waren. Een bypassoperatie volgde.
Drie maanden later stond ik weer
een voetbalwedstrijd te fluiten.
Vijfjaar verder viel 26 november
exact op 'dezelfde' zaterdag. Dit feit,
deze dag, had ik al anderhalfjaar in
het vizier. Ik had met mezelf de af
spraak gemaakt dat ik in elk geval tot
en met deze dag zou blijven fluiten.
Ook die dag floot ik dus een wed
strijd en wel mijn laatste, weet ik nu,
als clubscheidsrechter voor Sporting
'70. En daar wil ik nog wel iets over
kwijt. Omdat het feit dat ik stop me
aan het hart gaat.
Het gaat me dan om het fenomeen
clubscheidsrechter. In die rol fluit je
als vrijwilliger wedstrijden waarvoor
de KNVB geen scheidsrechter be
schikbaar stelt of kan stellen. Je bent
daarmee per definitie een thuisflui-
ter. En daar ontstaat iets merkwaar
digs. Als je als clubscheids namelijk
Als je je best doet
onpartijdig te fluiten,
keert een deel van de
thuisclub zich tegen je
partijdig fluit, dan krijg je ruzie met
de tegenstanders en loopt met een
zekere regelmaat een wedstrijd uit de
hand. Als je je best doet, zoals ik dat
altijd geprobeerd heb, om onpartijdig
te fluiten, dan krijg je merkwaardig
genoeg te maken met het feit dat een
deel van de thuisclub zich tegen je
gaat keren.
Ik geef toe, het is niet het beste deel
van de club dat zich tegen je keert.
Met het bestuur van Sporting, het
wedstrijdsecretariaat, de andere
scheidsrechters en ook met de
meeste coaches, teambegeleiders
en spelers (v/m) ontstaat geen
probleem.
Maar er is ook een deel dat je ver
kettert. Dat je verwijt dat je niet
partijdig fluit. Het zijn de ouders
langs de kant die je verrot schelden
(die ouders die zelf nooit vlaggen of
fluiten). Het zijn de spelers en speel
sters die je voor van alles en nog wat
uitmaken, en het probleem is dat het
zich opbouwt en aan je gaat vreten.
Niet de eerste keer, niet het eerste
jaar, niet het tweede jaar, maar er
komt een moment dat het cumulatief
zover is gekomen dat je breekt.
Verstandige mensen stoppen
(lang) voordat dat moment aan
breekt. Domme mensen, zoals ik,
blijven fluiten tot ze erbij neervallen.
Eind vorig seizoen had ik al het ge
voel dat het genoeg geweest was.
Een statushouder (asielzoeker met
verblijfsvergunning) die zich de af
gelopen weken wilde inschrijven
voor het examen lezen van zijn in-
burgeringstraject, kan vaak pas in
februari of maart opkomen. Ook
voor andere examens van de ver
plichte inburgeringscursus loopt de
wachttijd op, melden taalscholen
aan deze krant en Reporter 2021 van
KRO/NCRV.
Het kabinet wil dat nieuwkomers
binnen drie jaar ingeburgerd zijn.
Ze moeten verschillende examens
halen waaruit blijkt dat ze de Ne
derlandse taal enigszins machtig
zijn en de Nederlandse samenle
ving kennen. Asielmigranten kun
nen bij het Rijk geld lenen om les
sen te volgen. Wie niet binnen drie
jaar ingeburgerd is, moet die lening
terugbetalen en krijgt een boete die
kan oplopen tot 1.250 euro.
Taalscholen en Vluchtelingen-
Werk zijn niet blij met de vertra
ging. „Terwijl mensen zitten te
wachten op de uitslag van hun exa
men, krijgen ze al een aankondi
ging van een boete thuisgestuurd",
meldt Vluchtelingenwerk, dat ook
taalcursussen geeft.
Het aantal mensen dat inburge-
ringsexamens moet gaan doen,
loopt op. Op 1 oktober hadden zo'n
80.000 mensen die verplichting.
De komende maanden zullen tien
duizenden vluchtelingen die vorig
jaar naar Nederland kwamen zich
bij hen voegen.
De examens worden afgelegd op
een van de locaties van DUO, de
uitvoeringsorganisatie van het mi
nisterie. „Het is nu druk met aan
vragen voor examens. Daarom ko
men er extra examenmogelijkhe
den op avonden en zaterdagen.
Maar we krijgen weinig klachten
over lange wachttijden", zegt een
woordvoerder. Examens kunnen
volgens DUO doorgaans binnen
acht weken gemaakt worden.
Minister Asscher stelt dat 'het be
langrijk is dat nieuwkomers inte
greren in de samenleving'. „Als
mensen door wachttijden aantoon
baar hun termijn van drie jaar niet
halen, wordt voor hen de inburge-
ringstermijn verlengd."
zaterdag 3 december 2016
GO
'Verketterd door mijn eigen club'
■-
- .-"•-r:
-
Nanne Nauta
Utrecht
—Nanne Nauta
Nanne Nauta: uitgefloten, foto angeliek de jonge
Vluchtelingen die vorig jaar in de rij stonden bij een noodopvang
in Rosmalen, foto flip franssen/hh
Statushouders moeten vaak
maandenlang wachten voordat
ze hun inburgeringsexamen kun
nen doen, klagen taalscholen.
Examinator DUO gaat op meer
momenten examens aanbieden.
Cyril Rosman
Rotterdam
Zondagavond 19.00 uur op
NPO Radio 1 in Reporter Radio:
problemen met het inburgerings
examen.
