27
Handbalster Maura Visser was
sterspeler van Oranje,
tot ze in 2011 in conflict raakte
met bondscoach Henk Groener.
Nu is Groener weg en mag
Visser (31) naar het EK.
HANDBAL EUROPEES KAMPIOENSCHAP
De Spelen
heb ik niet
gevolgd,
het was
te pijnlijk
Is kind had Maura Vis
ser een droom: handbal
len, alleen maar hand
ballen. En dat op het
hoogste niveau. Het ge
voel toen ze voor het eerst een oran
je shirt aan mocht trekken om voor
Nederland uit te komen, dat was ge
weldig. Maar als je het vaak genoeg
doet, zoals zij, verwatert dat besef na
verloop van tijd, dan wordt het ge
woon. Laatst was het gevoel er bij
Visser (31) echter toch weer.
Het begon met een telefoontje van
de nieuwe bondscoach Helle Thom-
sen, een paar weken geleden. Tot die
tijd was uitkomen voor Nederland
een gedachte waar Visser het liefst
geen aandacht aan besteedde. Het
was een gesloten boek, en ze durfde
niet anders dan te denken dat dit
ook zo zou blijven. Maar Thomsen
zei: „Ik ben niet geïnteresseerd in
wat hiervoor gebeurd is, ik wil we
ten of je beschikbaar bent." Visser
twijfelde geen moment. „Ja."
Ze zit in een hotel op Papendal
met de selectie, ter voorbereiding op
het EK in Zweden dat zondag begint.
Eigenlijk wil ze het niet hebben over
het conflict met de vorige bonds
coach Henk Groener. Niet over het el
kaar schofferen in de kleedkamer na
het WK in Brazilië in 2011 - daar hou
den beiden sowieso al jaren hun
mond over. En niet over de vijfjaar
daarna waarin zij, volgens kenners
de beste speelster van Nederland,
niet geselecteerd werd.
Het is zonde, dat vindt ze wel. Een
paar jaar geleden zei Visser in een in
terview dat de deur wat haar betreft
op een kier stond. Dat was nog voor
dat in eigen land de populariteit van
de sport en de bekendheid van de
vrouwen gigantisch toenam, nadat
Nederland tweede werd op het WK
en vierde op de Olympische Spelen.
Visser had er graag bij geweest. Ze
heeft Groener in het verleden ge
beld, zegt ze. „Ik heb er alles aan ge
daan. Ik heb gedacht: na zoveel jaar
moet het toch wel over zijn? Maar
dat was niet zo. Erg jammer."
Onwennig
Maar goed, nu is ze er weer. De eer
ste dag was onwennig. Wat moet je
zeggen na vijfjaar? „Hoi,
ben ik weer? Ik vond
het apart. Al hadden
die meiden dat gevoel
waarschijnlijk niet."
Aan de ene kant is
alles nog hetzelfde: het
spel van Nederland blijft
dynamisch, aanvallend en zelfs haar
nummer, 15, was nog beschikbaar.
„Extra mooi." Maar aan de andere
kant is er het succes. Er staat een
team dat qua niveau is toegenomen.
En neem de persdag: Visser kreeg
een rooster door met tijdstippen
waarop journalisten zijn ingedeeld.
„Vroeger was dat niet nodig. Zat er
hooguit vier man."
Ook al zat ze in Duitsland en hoor-
de ze er niet bij, aan het succes van
het Nederlands team kon ze niet ont
snappen. Bij haar Duitse club Bietig-
heim speelt ze samen met Martine
Smeets, Tess Wester en Angela Ma-
lestein. „Dan zie je hoeveel aandacht
er in één keer voor het handbal is.
Wat écht een goede zaak is, maar het
was ook zuur. Dan komt er een tele
visieploeg naar Duitsland om drie
Nederlandse speelsters te intervie
wen, terwijl er eigenlijk vier zijn."
Pijn
Van de prestaties in Rio kreeg Visser
weinig mee. Als ze kan gaat de Haag
seterug naar haar geboortestad. Maar
in juli trainde ze alweer in Duits
land. Wel had ze bij haar trainer aan
gegeven dat ze niet in haar beste
doen was die periode. „Ik had zo
graag zeifin Rio gestaan. Normaal
volg ik de Spelen zoveel mogelijk,
PROGRAMMA
maar nu kon ik het niet. Het deed te
veel pijn."
Het EK noemt ze een soort bonus
in haar carrière. Maar haar terugkeer
bij Oranje is geen reden om plots
aan de volgende Spelen in Tokio te
denken. „Zeg nooit nooit, maar dat
zie ik vooralsnog niet gebeuren. Te
gen die tijd ben ik 35 en ik heb kraak-
beenschade in mijn knie. Daar heb
ik nu geen last van, maar het maakt
wel dat ik niet verder wil kijken dan
één seizoen. Ik wil niet na mijn car
rière voor de rest van mijn leven last
van mijn lichaam hebben."
Het is nog maar de vraag of ze nu
weer, zoals in 2011, zal uitblinken als
sterspeelster van het team. Zeifis ze
op voorhand voorzichtig. „Ik breng
ervaring mee en ik hoop dat dit kan
helpen. Ik heb me voorgenomen er
zonder verwachtingen van te genie
ten. Daarna zien we wel."
woensdag 30 november 2016
Eindelijk
mag Visser
weer een
oranje shirtje
dragen
Lisette van der Geest
Papendal
A
Maura Visser
Poule B, Kristianstad (Zwe).
Zondag 4 december:
18.30 uur: Nederland - Duitsland
20.45 uur: Frankrijk - Polen
Dinsdag 6 december:
18.30 uur: Polen - Nederland 20.45
uur: Duitsland - Frankrijk
Donderdag 8 december:
18.30 uur: Frankrijk - Polen
20.45 uur: Nederland - Frankrijk
Overige poules.
A (Stockholm): Zweden, Servië,
Spanje, Slovenië
C (Malmö): Montenegro, Hongarije,
Denemarken, Tsjechië
D (Helsingborg): Noorwegen,
Rusland, Roemenië, Kroatië
Nummers 1 t/m 3 van poules
gaan naar tweede ronde (twee pou
les van zes).
•4 Maura Visser tijdens een interland in 2010. foto vi images
Maura Vis
ser. FOTO KOEN VER-
HEIJDEN
