WEER EVEN THUIS
ZEELAND 19
Al wat rest van de ouderlijke woning van Theo van Esbroek in Sluiskil zijn
herinneringen. Het huis verdween bij de laatste kanaalverbreding in het water.
Maar wat graag zou
Theo van Esbroek
(67) uit Zuiddorpe
zijn ouderlijk huis in
Sluiskil nogmaals
bezoeken. Maar dat kan niet
meer. Door de verbreding van het
Kanaal van Gent naar Terneuzen in
1968 werd als het ware een hap uit
Sluiskil genomen waardoor het huis
van het gezin Van Esbroek samen
met nog zo'n 200 andere panden in
het water verdween.
Kanaalweg 13 werd bewoond door
vader en moeder Van Esbroek en hun
zoon Theo. Het was een arbeiders
woning met uitzicht op het kanaal en
op de toen nog bestaande verkeers-
en spoorbrug. Enkele huizen verder
was de Hervormde kerk, die ook het
veld moest ruimen. Ook de brug ver
dween en daarmee ook de schakel
tussen Oost- en West-Zeeuws-
Vlaanderen. In de plaats kwam het
pontje. De Kanaalweg bestaat nog
deels. „Zowel het huis zelf als de plek
waar het stond was voor mij bijzon
der", zegt Van Esbroek. „Tot mijn
13de, in 1961, heb ik er gewoond. De
Kanaalweg was in die tijd de door
gaande route van Terneuzen naar
Gent. Aan de achterkant van ons huis
liep de, vaak stinkende, afvalwater
leiding, door ons ook wel
spottend 'de mooie blauwe Donau'
genoemd." Met het kanaal voor de
deur hoefde Theo maar de straat over
te steken om te kunnen zwemmen.
„Als er een binnenschip langskwam,
zwommen sommige jongens daar
naartoe, klommen aan boord en voe
ren een eind mee. En dan maar ho
pen dat ze een schip tegenkwamen
waarmee ze terug konden varen."
Bijzonder
Ook aan het huis zelfheeft Van Es
broek warme herinneringen. „Ik
vond het een bijzonder huis. Na de
voordeur moest je eerst via een trap
trede naar beneden omdat de gang
ongeveer 30 centimeter lager lag dan
de stoep. Deze gang, zo'n negen me
ter lang, liep recht door het huis, van
de voordeur naar de achterdeur. Als
kleuter liep ik er regelmatig te voet
ballen. In het huis was geen badka
mer en het toilet was buiten op een
'ijscokar' naast het kolenhok. We
sliepen op de eerste verdieping, mijn
ouders in de rechter slaapkamer, ik in
de linker. Ik vond mijn kamer mooier
omdat ik uitzicht had op het kanaal
en de brug. De helft van de totale bo-
venverdieping werd ingenomen door
de overloop. Ik herinner me nog dat
mijn vader eind jaren 50 een Lelijke
Eend (Citroen 2 CV) had gekocht. De
auto kon wel een nieuw likje verf ge
bruiken, dus hij haalde de motorkap,
achterklep, deuren en spatborden
van de auto en legde ze op de over
loop waar ze, met de kwast, geverfd
werden. In de tijd voor de auto, had
mijn vader een motor en aangezien
we geen garage of schuurtje hadden,
werd de motor beneden in de zoge
noemde kleine kamer gezet. Als hij
de motor naar binnen duwde, werd
er een houten plankje in de gang ge
legd en zo kon hij dan naar binnen.
Halverwege de gang was links een
deur met daarachter de trap naar bo
ven en eronder was de kelder. Links
van de gang lag aan de achterzijde de
keuken. Rechts van de gang lagen de
voorkamer en de achterkamer, maar
in de voorkamer kwamen we eigen
lijk nooit." Het gezin verhuisde uit
eindelijk naar de Middenstraat, iets
Ik vond mijn slaapkamer de mooiste, want ik had
uitzicht over het kanaal en de brug
verderop in het dorp. Dat was maar
kort. „Mijn vader vond het verschrik
kelijk om te wachten voor het pontje
en zo verhuisden we uiteindelijk
naar de andere
kant van het ka
naal, naar Axel."
Van Esbroek be
zoekt Sluiskil nog
wel regelmatig.
Om te biljarten in
Het Meulengat, of
om bij Dallinga
naar het biljarten te
kijken. „Met biljar
ten maakte ik op 10-
jarige leeftijd kennis
in het patronaat van
de paters Kapucij
nen, maar die paters
zijn daar ook allang
verdwenen. In het
voormalige klooster
zwaait nu 'broeder'
Meerten Dallinga de
scepter."
In Museum Sluiskil, aan de Vogel-
schorstraat, wordt vanaf zaterdag 3
december de expositie Verdronken
Sluiskil gehouden. Vol oude foto's,
plattegronden en andere zaken uit de
tijd over het gedeelte van het dorp
dat in 1968 ten prooi is gevallen aan
de kanaalverbreding.
zaterdag 26 november 2016
Het huis aan het kanaal
Sheila van Doorsselaer
Theo van Esbroek kan enkel nog uitkijken over het water daar waar ooit zijn ouderlijk huis was. foto ronald den dekker
- Theo van Esbroek
Heeft u herinneringen aan uw ouderlijke huis die u wilt delen en
wilt u weer even terug?
U kunt uw verhaal doen in 'Weer even thuis'. U kunt contact op
nemen met Ab van der Sluis: 08801-30203, chefnieuws@pzc.nl.
Het verdwenen huis van het gezin Van Esbroek aan de
Kanaalweg. fotowillyschelstraete
