O
O
O
'Het maken van marsepeinen
figuren is een tijdrovend karwei'
Binnenkijken
MARGOT
15
BEOORDELING
Voorgerecht
Hoofdgerecht
Nagerecht
Bediening
Ambiance
Prijs kwaliteit
Ik mag 's avonds graag een rondje om gaan.
Vooral nu het donker is. De stad is dan op zijn
mooist; lekker rustig en alles ziet er vredig uit
in het licht van de lantarenpalen. Ik kijk graag bij
mensen naar binnen. Hoe hun huis is ingericht
en wat ze zoal aan het doen zijn.
Zo kwam ik laatst langs een huis waar al een
kerstboom in vol ornaat stond te pronken. In een
straat verderop zat een vrouw, heel ouderwets,
onder de schemerlamp te borduren. In het huis
daarnaast zat een man naast een enorm aquarium
waar een bijzonder licht uitkwam. In een andere
huiskamer zaten de bewoners ieder op een eigen
computer te kijken met geen enkele schemer
lamp aan. Voer voor mijn eigen gedachten want
mijn fantasie gaat graag aan de haal met wat ik
zoal zie. Daar bedenk ik graag kleine verhaaltjes
bij; wie zijn die mensen allemaal en wat doen ze
in het dagelijkse leven.
Natuurlijk kijk ik met extra aandacht naar bin
nen als er ergens wordt gegeten. Vaak gezellig aan
tafel onder de schemerlamp of voor de televisie
met een bord op schoot. Dat doe ik zelf ook wel
eens. Met een soepje of een omelet champignons
bijvoorbeeld. Dat is ideaal, snel klaar en vooral:
het kruimelt niet.
Klop twee eieren los met een scheut melk, zout
en peper. Snij vijf biologische champignons en
een één ui fijn. Bak even aan in wat olijfolie en
giet het eimengsel erbij. Laat het droog worden
en draai het omelet even kort om. Knip er verse
peterselie overheen. Lekker met wat salade. Ben
benieuwd wat mensen trouwens allemaal den
ken als ze bij mij naar binnen kijken...
Natuurlijk kijk ik met extra aandacht naar binnen als er
ergens wordt gegeten. Vaak gezellig
schemerlamp
I aan tafel onder de
MIDDELBURG Ze liggen weer
overal bij de betere bakkers; mar
sepeinen varkens. Die traditie
stamt nog uit de tijd dat novem
ber de slachtmaand was. Des
tijds een periode van overvloed
na het harde werken op het land
en een periode waarin flink ge
schranst kon worden als buffer
voor de lange, koude winter. Dat
inspireerde Duitse suikerbak
kers in Amsterdam rond 1850 om
van gemalen amandelen en sui
ker marsepeinen varkentjes te
maken. Dat sprak de mensen
destijds erg aan.
Trots
Banketbakker Peter Bliek maakt
elk jaar zelf zijn marsepeinen
varkens. Dan liggen er varken
tjes met biggetjes op de toon
banken. „De marsepein maak ik
zelf van 1 deel suiker en 3 delen
fijn gemalen amandelen en wat
eiwit voor de stevigheid", vertelt
hij trots. „Alleen de beste aman
delen komen hiervoor in aan
merking en die maal ik zelf. De
varkens die ik van de marsepein
maak wegen zo'n 7,5 kilo per
stuk. Dit jaar gaan er meer dan
tien marsepeinen varkens door
heen." Vooral een ouder publiek
houdt erg van deze traditie, zo
weet hij. „Die kregen dit mee
van vroeger. Zij letten ook meer
op kwaliteit en kopen de marse
pein daarom bij de echte bak
ker." Dat zijn drukke tijden voor
Bliek en zijn team. „We werken
nu ook de zondagen door om al
les af te krijgen, want het maken
van marsepein en de marsepei
nen figuurtjes is een tijdrovend
en een arbeidsintensief werkje.
Maar het is wel erg leuk om te
doen al dat gepriegel. Je kunt er
in ieder geval je creativiteit goed
in kwijt."
rauwe witlof. Je leest het en je wéét dat het
klopt. Het forse taartje is gemaakt van knappe
rig gesuikerd bladerdeeg, waarin gesmolten
roquefort een pittig binnenmeertje vormt.
Met intens smakende rode stoofperen en
rauwe witlof erbovenop, die alleen een beetje
citroensap hebben meegekregen. Zoet, zout,
bitter, zuur en knapperig, elke hap is leuk.
Bij mijn dessert zitten ook weer peertjes,
maar dan kweeperen, zacht-zoet en aroma
tisch en een prima partner voor een chocola-
desabayon. Met heerlijk vanille-ijs, huisge-
maakt zoals bijna alles hier. Op aanraden van
serveerster Michelle neemt vriendin de short
cake, 'machtig maar oh zo lekker': een dikke
plak gemarmerde melkchocolade bovenop,
karamel en een lekker zompige koekjesbodem
en een bolletje ijs. De chocola is zo dik dat we
er bijna niet met een vorkje doorheenkomen,
dus deze twixtaart schuiven we dan wel zo
naar binnen. Losse stippen citrusstroopje zijn
zuur en geven ons een zuunig mondje.
Dat zuunige gezicht blijft als de rekening ar
riveert, ook al liggen er zes Zeeuwse Knop-
bonbons bij. Dat leuke glaasje Tempranillo dat
zo goed samengaat met carpaccio blijkt ineens
acht euro. Drie euro dertig voor ijsthee vinden
we extreem, hoe artistiek en mondgeblazen
het glas eromheen ook mag zijn. En muntthee
voor vier euro, met honing in een plasticje...
We vinden Zee&Land zeker sympathiek,
met haar missie van duurzaamheid. Maar de
drankjes trekken wel iets te veel 'duur' uit het
woordje duurzaamheid. De massa's Zeeuwse
Trots die over je uit worden gestort zijn echter
gratis en welgemeend. We hebben prima ge
tafeld en zijn nu alweer benieuwd naar de len-
tekaart, als ook die Big Green Egg weer aan
mag.
Margot Verhaagen schrijft
op deze plaats elke week
overeten en drinken
in Zeeland.
zaterdag 26 november 2016
(Prijs/kwaliteit telt dubbel)
Banketbakker Peter Bliek met zijn marsepeinen varkentjes.
FOTO RUBEN OREEL
