24
ANGELA
KIJKT TV
Op zijn album Een klein beetje geluk maakt
Ali B (35) de balans op. Zijn loopbaan gaat
ongekend goed, maar hij verloor zijn vader en vreest
tekort te schieten als opvoeder. Een monoloog van
een straatschoffie dat zich bewees als rapper.
Er valt een heleboel aan te merken op de
publieke omroep, maar één ding moet ik
ze nageven: drama doen ze goed.
Met als onbetwist hoogtepunt tot nu toe De
Zaak Menten van afgelopen woensdag.
Fascinerend verhaal van Accent-journalist
Hans Knoop die in 1976 kunstverzamelaar Pie-
ter Menten stukje bij beetje ontmaskerde als
oorlogsmisdadiger. Ik moet tot mijn schande
bekennen: ik kende dit deel van de geschiede
nis niet. Toen het zich afspeelde was ik een
baby en ook op mijn opleiding journalistiek
werd er niet over gerept. Maar vanaf nu hoort
deze serie voor alle (aankomende) journalis
ten verplichte kost te zijn. En voor iedereen
die geen journalist is trouwens ook.
Daarbij is de aankleding schitterend. Ik zat als
kijker meteen midden in de jaren 70, door
kapsels, kleding en kleine details als de glaas
jes sigaretten die overal op tafel staan. Dat her
ken ik van foto's van vroeger.
Extra show
Freek Vonk
Metallica
binnen op 1
ie tranen bij De Wereld
nR Draait Door. Toen ik het
J lied Terwijl jullie nog bij me
zijn zong, kon ik ze ge
woon niet inhouden. Dat
nummer toont me op m'n
kwetsbaarst, gaat over
mijn zorgen als vader. Ik werd op televisie over
vallen door schuldgevoel: ben ik niet te druk met
mijn ambities te vervullen, mis ik niet te veel van
het opgroeien van mijn kinderen?
Ik bedoel: alles gaat zo goed. The Voice, Ali B op
Volle Toeren en mijn cabaret. Maar soms kijk ik
naar die twee jongens en mis ik ze bij wijze van
spreken al terwijl ze nog bij me zijn. Recent heb ik
bedacht er echt beter op te letten.
Ik was op vakantie eigenlijk te
moe om met die twee mannetjes
in zee te spelen. Kon echt niet,
vond ik.
Ik zei tegen mezelf: 'Als je al je
ambities waarmaakt en dat gevoel
vermenigvuldigt met een miljoen,
dan nog kun je dit soort momen
ten later niet terugkopen.' Ik heb
nu vaste dagen dat ik bij ze ben,
m'n oudste zoon naar voetbal
breng. Dat soort tripjes is zo waar
devol. Die moet ik koesteren.
Maar wat daar bij DWDD ook
meespeelde, was de emotie over
het overlijden van mijn vader, een
paar dagen eerder. Ik had nog niet echt goed ge
huild om dat verlies. Had juist de emoties opge
kropt, omdat ik de verantwoordelijkheid had ge
nomen zijn afscheid zo goed mogelijk te regelen.
De band met mijn vader is jaren slecht geweest.
Hij vertrok bij ons thuis toen ik anderhalf was. We
spraken elkaar eens in het jaar, zonder dat daar
Ik kan veel meer
winnen in mijn
loopbaan dan
ik ooit op een
speelautomaat kan
veel warmte bij kwam. Het lukte hem gewoon
niet er voor mij en mijn broertje te zijn. Daar ben
ik heel lang boos en teleurgesteld over geweest,
maar dat drukte ik weg.
Aan zijn sterfbed merkte ik dat ik behalve ver
driet en medelijden, ook nog steeds die teleurstel
ling en woede voelde. Precies de gevoelens die ik
als jongetje had. Het is toch ook niet te begrijpen
waarom hij er niet was? Ik bedoel: welk excuus
kan nou goed genoeg zijn om je kinderen niet
meer te zien? Ook al heb je geen geld of zit je aan
de andere kant van de oceaan, je kinderen zijn
toch gewoon de hoogste prioriteit die er is. Hoe
kan het nou dat het hem niet is gelukt dat in te
zien?
Toen ik daar in het ziekenhuis in mijn eentje
aan zijn bed zat, heb ik tegen dat kleine jongetje in
mij gezegd: 'Oké, je hebt gelijk, dat
kon toen inderdaad niet. Maar voor
je eigen toekomst moet je er nu
het beste van maken.' Toen kon
den die kleine Ali en ik hem sa
men vergeven. Ik houd van je, heb
ik gezegd. Toen ik mijn vader om
helsde, voelde ik dat het goed was.
Daarvoor hoefde mijn vader niet
eens zijn excuus aan te bieden.
Wat hielp is dat we veel gepraat
hebben die dagen. Ik had nooit
naar zijn jeugd gevraagd. Nu
hoorde ik hoe hij zijn moeder ver
loor, hoe hij tegen zijn zin zijn ge
liefde Marokko moest verlaten en
hoe doodongelukkig hij hier in
Nederland als jongetje is geweest. Wat hij mee
maakte was veel erger dan wat mij als jongen
overkwam, besefte ik. Hij is dan misschien later
een pitbull geworden, maar ik voelde compassie
over hoe hij tegelijk ook een verwaarloosde hond
was.
Ik heb over die dagen in het ziekenhuis het
De casting is buitengewoon. Die kop van
Aus Greidanus als Menten, angstaanjagend
gewoon. Carine Crutzen als zijn vrouw Meta
doet daar niet voor onder. Die kille, grimmige
blik in de scène waarin ze op straat de vrouw
van journalist Knoop probeert te intimideren,
was geweldig. Wat een topserie, nu al.
Over Petticoat, dat donderdag begon, ben ik
voorzichtiger. Het keek lekker weg, die eerste
aflevering over het winkelmeisje Patty uit
Winschoten die droomt van een carrière als
zangeres. Maar dat thema kennen we nu wel
uit Moeder, ik wil bij de revue. En de twee extati
sche zang- en danspartijen in de winkel en
rond de toerbus van The Petticoats vond ik er
niet lekker in vallen. Al maakt de verrukkelijke
Abbey Hoes veel goed.
En dan vanavond aflevering 4 van Als De Dij
ken Breken. In die serie begin ik inmiddels wel
iets te missen. Er moet na zo'n watersnood
ramp toch sprake zijn van een volksopstand in
Nederland. De pers belegert in zo'n geval de
toren waar de premier in huist. In die crisis
ruimte moet het een gekkenhuis zijn met
allerhande deskundigen die in- en uitlopen.
Maar dat ontbreekt geheel.
Daarentegen blijven de beelden van een on
dergelopen land fascinerend. Het Rotterdamse
CS dat onder water stond, deed me als in
woonster van die stad echt wat, ook al klopte
de skyline niet. Maar vooruit, da's geen drama.
Quote van de dag
Ik had gewoon die
scheurjurk moeten
aantrekken. Met een
paar sneakers
eronder
zaterdag 26 november 2016
Menten
BIOLOGIE
Freek Vonk
heeft opnieuw
een extra show
toegevoegd aan
zijn kerstvakan
tiereeks in de
Heineken Music
Hall. Zes voor
stellingen zijn
uitverkocht.
Daarom komt er
op 30 decem
ber een achtste
show bij.
MUZIEK
Teveel -
winnaar-
om ooit
nog teruf
te vallen
Stefan Raatgever
44
—Ali B
Metallica is op
de eerste plaats
binnengekomen
in de Album Top
100. Hun elfde
album, Hardwi
red... to Self-De
struct, stootte
Leonard Co
hens You Want
it Darker van de
troon. Dat
album staat nu
op drie, achter
de 37ste editie
van Kinderen
voor Kinderen.
Reageren? angela@persgroep .nl
—Trijntje Oosterhuis op
Radio 5 over haar desastreuze
deelname aan het Song
festival. Ze verruilde de jurk
voor een broekpak.
