fflNPAKKEN
DIE VAN MIJ
'WERELDVREEMD IS
AUKE WEL, MAAR
SAAI VIND IK HEM NIET'
'HIJ SCHARRELT
HET LIEFST OP
Z'N ERF, IK GA
EEN MAAND
NAAR CHINA
VOLGENDE WEEK
magazine 63
In geen enkele maand gaat er zoveel glimmend
papier, plakband en lint doorheen als in deze
feestmaand. Inpakken maar!
Uw foto op deze pagina? Komende weken publiceren we beelden
van #sint, #boom en #kerstbal. Zet uw foto op onze Facebookpagina,
tag op Instagram of mail naar fotomagazine@persgroep.nl.
Tekst: Pam van der Veen
Sonja (59): „Ik leerde Auke (67) 25 jaar geleden kennen als dé bio
logische slager in de streek. Wie een mooie ossenhaas of rosbief
zocht, kwam van heinde en verre naar Auke. Als ik een feestje gaf,
bracht hij het vlees voor de barbecue persoonlijk langs en dronk
een biertje mee. Op een dag, nu drie jaar geleden, stond hij op de
stoep. Slager was hij toen niet meer, wel werd hij mijn scharrel.
Auke is een echte boer: om 6 uur 's ochtends op voor de beesten,
om 12 uur de dampende piepers op tafel, alles op een vaste tijd. Hij
en ik hebben weinig gemeen, de kabbelende manier waarop hij zijn
dagen doorbrengt, staat lijnrecht tegenover de rollercoaster van
avonturen waarin ik me het liefst bevind. Aan mijn reisLust komt
geen einde, ik wil de hele wereld nog zien, maar Auke had vóór mij
zelfs nog nooit gevlogen. Hij scharrelt het liefst op z'n eigen erf, ik
ga voor een maand naar China en Tibet. Ik wil op zondag naar een
bluesconcert in de stad, hij vindt The Stones op mijn iPad al te veel
herrie. Geef Auke z'n rust, op een stoeltje in de tuin met een kopje
thee, kroelend met onze kune-
kune-varkentjes. Dan is hij
gelukkig. Of lekker bij de hout
kachel, hond aan z'n voeten,
glaasje Berenburg erbij. Doe
maar gewoon, dan doe je al gek
genoeg. Met vrienden uit eten in
een restaurant? 'Son, waarom
zóu ik?', vraagt hij. Hij gaat wel
mee, maar niet van harte en
vooral om mij een plezier te doen.
Impulsief is hij nooit, ik ben degene die voorstelt naar de paarden
race te gaan, Indonesisch te eten, tijgers te aaien. Die op een door
deweekse dag een fles wijn opentrekt, een kaasplankje maakt en
muziek opzet. Auke is van de oude stempel, dat soort dingen is hij
totaal niet gewend. Hij zegt het nooit, maar ik denk dat hij liever een
wat huiselijker dame had gehad dan zo'n vrouw van de wereld.
Voor zijn relatie met mij was hij nooit verder geweest dan Frankrijk,
stieren ophalen met een bevriende boer. Nu moest hij opeens naar
Rome, vliegend, met Ryanair nog wel. 'Nemen ze wel genoeg kero
sine mee?' vroeg hij ongerust. Toen we er eenmaal waren, hadden
we samen een heerlijke tijd, al liep hij in Rome wel net zo rond als
hier in het dorp. Ik moest hem aan zijn vestje wegtrekken voor de
scooters.
Laatst nam ik hem mee naar Bergen. 'Nooit geweten dat de Noord
zeekust zo weids was!' zei hij. Een beetje wereLdvreemd is hij wel,
ja. Maar saai vind ik hem niet. Auke is een echt en puur mens, we
delen onze liefde voor dieren en elkaar en kunnen samen onbedaar
lijk lachen. Jammer dat hij niet zomaar een hotelletje wil pakken,
naar het museum of een jazzfestival wil, maar dat doe ik dan wel
met vriendinnen of mijn dochter. Hij probeert het wel echt, volgend
jaar gaat hij mee naar Spitsbergen. Maar ik weet: stiekem ziet hij
het noorderlicht toch het liefst vanuit zijn eigen boerderij."
Ook over die van jou vertellen?
magazine@persgroep.nl
BART HOOGVELD
@DELICIOUSSWEETNESS
@MARLOWANDEVE
@HOLTSCHOPKE
@JOZALIEN
DANIELLA VAN BERGEN
