KRONIEK MIJN MA rREAGEREN?
'Zij vond dat mijn
moeder openheid
moest geven over
mijn echte vader'
Wekelijks schrijft Hugo
Borst over zijn moeder,
die aan alzheimer lijdt.
Zijn achternicht ging
bij haar langs en had iets
dat leek op een gesprek.
'Echt schitterend.'
emand die mijn moeder regel
matig bezoekt is Odette. Haar
oma was ma's oudere zus Gré.
Tante Gré stierf, zoals bijna al
ma's broers en zussen, aan de
gevolgen van dementie. Dat was
in 2002.
Mijn achternicht Odette is een
vitale veertiger die verrassend
veel op mijn moeder lijkt. Als
klein meisje logeerde ze weieens
bij ons. Ze bestelde 's ochtends
altijd een boterham met hakke-
lak. Odette: „Hagelslag. Daar
moest je moeder hard om lachen."
Er was meer dan hakkelak en
uiterlijke overeenkomsten dat
mijn moeder en Odette bond.
Veel meer. Odette was een on
gelukje. Bijna was de ongewenste
Odette direct na haar geboorte ter
adoptie afgestaan door haar bio
logische moeder. Het pleeggezin
was al uitgekozen door de non
netjes die waren verbonden aan
het Sint Franciscus Ziekenhuis
in Rotterdam waar Odette ter
wereld kwam. Odettes oma en
mijn moeder voorkwamen dat
ternauwernood. Ze moesten hun
handtekening zetten dat ze baby
Odette een paar keer per week
zouden opzoeken.
Odette is altijd erg gesteld ge
weest op ma. „Je moeder is vaker
voor mij opgekomen. Ik ben lang
in de waan gelaten dat mijn
pleegvader mijn biologische
vader was. Jouw moeder vond
dat mijn moeder daar openheid
over moest geven. Ze was daar
heel fel in. Er ontstonden woor
denwisselingen tussen jouw
moeder en mijn moeder. Ik heb
dit pas later gehoord. Het heeft
jammer genoeg niks geholpen,
want ik weet nog altijd niet wie
nou mijn biologische vader is.
Maar ik waardeer enorm dat
jouw moeder zo haar best heeft
gedaan om voor mij de waarheid
te achterhalen."
Ik heb regelmatig contact met
Odette. Net hingen we aan de
telefoon. Odette vertelde dat
ze vandaag bij ma was.
„Ikvertelde datje morgen
weer langskomt. Zegt je moeder:
'Waarom niet nu? Wie brengt mij
dan naar huis?' Even later begint
ze over je te vertellen. Datje net
je vader bent. Je moeder zei: 'Die
hield ook zo van voetbal en als
Hugo het ergens niet mee eens is
dan maakt hij een vuist.' Dus ik
zeg tegen je moeder: 'Nou, dat
heeft hij van u hoor.' Ze moest
lachen en toen zei ze over je:
'Ach, dat arme kind moet het
maar doen met de helft van zijn
moeder en vader. Hij is mijn
kind, daar doe je alles voor.' De
mensen aan tafel die het hoorden
stonden perplex. Je moeder was
helder en maakte duidelijke, hele
zinnen. Echt schitterend."
Odettes verslag ontroert me. Zo
helder heb ik ma de laatste tijd
niet meegemaakt.
Voordat Odette zelf kinderen
kreeg, werkte ze in de ouderen
zorg. Dat voelde als een roeping,
maar na haar eerste zwanger
schap stopte ze. Ze wilde boven
alles een goede moeder zijn. Nu
haar dochters uitvliegen, gaat
Odette het liefst als vrijwilliger
aan de slag in het verpleeghuis
waar ma zit, als opmaat naar
een baan. Als vrijwilliger kun
je met positieve referenties ook
je papieren halen om in de ver
pleeghuiszorg aan de slag te
gaan. Maar Laurens Zorginstel
ling doet moeilijk. Ontzettend
lullig voor een uitstekende kracht
als Odette. Typerend voor de
logheid van een grote zorgorga
nisatie. Volgende week meer
daarover.
Jan Slagter schreef
in het AD dat Ma
genomineerd moet
worden voor de NS
Publieksprijs. Vindt
u dat ook? Ga naar
nspublieksprijs.nl
en stem op Ma.
magazine 27
magazine@persgroep.nl
Bezoek van Odette
