Driejaar geleden kreeg Ida Sinke het aanbod directeur te worden van Le Petit
Pêcheur, een handelsbedrijf in exotische schelpen. Het bevalt de fractieondersteuner van de VVD
Reimerswaal beter dan de politiek. „Dat is te veel praten, te weinig dóen."
16 ZE
PORTRET IDASINKE
In mijn ideale
wereld is ruimte
voor discussie, met
respecten
tolerantie
Ons bedrijf is sterk
in innovaties, maar
wij zijn niet de
enigen die van
alles proberen
Onder de tafel wacht een
breisel met ingestoken
pennen tot Ida Sinke
tijd heeft. Tijd maakt,
beter gezegd. Achter het
huis aan de Grintweg in Yerseke is
een paardenstal annex pension met
buitenbak en een stapmolen. Elke
dag om 6.30 uur, vóór de directeur
van Le Petit Pêcheur naar haar werk
gaat, staat ze stront te scheppen. Tus
sen de middag: honden uitlaten,
paarden van wei verwisselen of hooi
geven. 18 uur: voederen, anderhalf
uur paardrijden. 10 uur: stal uitmes
ten. „Ik schep vier keer op een dag
stront."
„Ik heb er wel over gedacht om in de
paarden te gaan. Maar als het je werk
wordt, is het geen hobby meer. Een
keer per jaar doe ik nog een wedstrijd,
puur voor de lol. Een tijd lang hebben
we echt gefokt. Nu heb ik pension-
paarden om zelf nog wat paarden te
kunnen houden. Paarden kosten best
wel wat. Maar het zijn zulke mooie
beesten! Paarden leven altijd in het
hier en nu. En ze hebben geen verbor
gen agenda."
„Politiek betekent vaak gekonkel,
compromissen. Dat vind ik inderdaad
moeilijk. Het past niet bij mijn karak
ter. Zelfben ik erg rechttoe, rechtaan.
Ik kan slecht tegen vriendjespolitiek
en zaken die doorgedrukt worden
omwille van persoonlijke belangen.
Het algemeen belang moet vóórgaan.
Altijd. Ik ben me nu aan het bezin
nen. je kunt elk uur maar één keer
besteden."
„Twee jaar als financieel consulent,
negen jaar als communicatieadviseur.
Het werken als ambtenaar was voor
mij, als vrouw van de praktijk, van
aanpakken, wel een cultuurschok.
Van: even doordouwen, het werk
moet af, naar: als het vandaag niet
klaar komt, doen we het morgen wel.
Politiek is te veel praten, te weinig
dóen. Maar je kunt niet iedereen over
één kam scheren."
„Thuis was het zaterdagavond 'café
Nel'; zo heet mijn moeder. Dan kook
ten we samen en hadden het als ge
zin over de toestand in de wereld en
de politiek. In mijn ideale wereld is
ruimte voor discussie, met respect en
tolerantie voor anderen. Pas nog, zo'n
discussie over een opvang voor men
sen met psychische problemen,
waarin mensen gaan roepen: prima,
maar niet in mijn achtertuin. Ik denk:
we leven allemaal samen op deze pla
neet, iedereen verdient een plekje,
ook mensen waarmee het even min
der gaat. Van huis uit stem ik WD.
Maar actief zijn in de politiek kon
niet toen ik nog communicatieadvi
seur was. Toen dat stopte, was de weg
vrij."
„Mijn moeder was in eerste instantie
huisvrouw, maar ze moest wel altijd
iets om handen hebben. Breien,
handwerken, kleren naaien, iedere
dinsdag op bezoek bij haar moeder in
Ter Valcke. Toen we gingen verhui
zen naar een stuk grond met kippen-
boerderij, nam ze daarvoor ook de
zorg op zich. Alles kwam thuis op
haar neer, want elke zondagavond
stapte mijn vader op zijn mosselkot-
ter, de Yerseke 62, en voer naar de
Zuiderzee. Donderdagavond pas was
hij terug. Zo ging het bijna het hele
jaar. Als we hem zagen, was het
feest."
„In 1974 voer het schip 62 terug, vol
mossels, toen het bij de Dordtse Kil
overvaren werd door een dronken ka
pitein van een duwbak. Mijn vader
viel overboord en ging onder het
schip door. Hij kwam aan de andere
kant weer boven. Ongedeerd. Op dat
IDASINKE
moment voer daar net een schip van
de familie Schot, die het ongeluk had
zien gebeuren en te hulp schoot.
Mijn vader is geplet tussen de duw
bak en die mosselboot. Zijn borstkas
was helemaal ingedrukt. Een andere
opvarende sprong overboord en is
verdronken. Er was er nog een, sla
pend in de kooi. Het schip kantelde;
onder water zat een luchtbel en daar
zat hij in. Zes uur lang heeft hij ge
klopt, om redders te laten weten
waar hij was. Mijn vader is er bo
venop gekomen, maar nooit meer
heeft hij met plezier gevaren. Wij
hadden een verwerkingsbedrijf voor
mossels aan de Korringaweg. Dat
bouwde hij uit tot een handel in
mossels. Het duurde een jaar voor de
Yerseke 62 gerepareerd was."
„En dan toont Yerseke zijn kracht.
De hele gemeenschap heeft meege
holpen om ons bedrijf door te laten
gaan. En ik heb toen geleerd wat de
schelpdierhandel inhield. Dat kwam
me goed van pas bij mijn eerste
baan: bij Franken in Goes, een be
drijf dat machines produceerde voor
schaal- en schelpdieren. Ik heb er
achttien jaar gewerkt. In Frankrijk
en Spanje verkochten we complete
verwerkingslijnen. Ik sprak de talen
en kende de machines en het pro
duct. Dat is goud waard. Maar Fran
ken ging failliet. Daarna heb ik elf
jaar bij de gemeente gewerkt."
„Het voelde als thuiskomen. Drie
jaar geleden kreeg ik het aanbod di
recteur van Le Petit Pêcheur te wor
den. Een jong bedrijf dat zich richtte
op kweek, productie en verpakking
van schelpdieren. Eigenlijk een
vreemde eend in de bijt hier. Yer
seke, dat is mosselen en oesters.
Onze specialiteit zijn de minder be
kende, exotische schelpen. Bouchots
zijn Franse mosselen die op palen
gekweekt worden in de baai van
Mont Saint-Michel. Met eb gaat een
tractor met een speciaal apparaat
erop langs de palen om ze eraf te
schrapen. De mossels zijn dan nog
klein, maar vol vlees en heel zacht.
Uit Canada komen de clams van
bijna twee ons per stuk. Amandes
zijn een soort grote kokkels. De lu-
pini is juist heel klein en delicaat.
Wij hebben ook oesters, maar dan op
Franse wijze geteeld op rekken aan
de kust van Normandië en Bretagne.
Bij laag water komen de tafels vrij
waarop de zakken met oesters lig
gen. De zakken worden gekeerd en
als de oesters groter zijn, verplaatst
de kweker ze om ze meer ruimte te
geven. En dan de coquille St. Jacques,
de Sint Jacobsschelp: die wordt in
Frankrijk opgedoken. Duikers halen
ze stuk voor stuk met een mandje
van de bodem, per dag zo'n 100 tot
150 kilo. Sint Jacobsschelpen duiken
is daar een beroep."
„Een buitenbeentje ben ik altijd ge
weest. Iedereen ging in Goes naar
school, ik in Bergen op Zoom. Ik ben
ook open en onderzoekend. Dat past
goed bij dit bedrijf. Wij waren een
van de eersten die gingen werken
met lekbakken. Vier jaar geleden zijn
we met een proef begonnen die over
twee jaar in volledige kweek van een
nieuwe, luxe Zeeuwse creuse moet
uitmonden. Er zijn al genoeg proble
men in de oestersector; we zoeken
naar manieren om meer controle te
krijgen op de teelt en dat kan met de
Franse kweekmethoden, met zakken
op tafels. Dit jaar zijn we een heel
stuk verder gekomen met vervoer
van schelpen in hun eigen zeewater
waarin ze gewoon doorleven."
„Ons bedrijf is sterk in innovaties,
maar wij zijn niet de enigen die van
alles proberen. Prins en Dingemanse
en Roem van Yerseke doen ook mee
in de proef met de creuses. De mos
selsector heeft de omslag moeten
maken van bodemcultuur naar mos-
selzaadvanginstallaties. Een totaal
andere kweek, door de nood ge
dwongen. Zoeken naar nieuwe we
gen, dat onderzoekende, dat is de
Yersekenaar eigen geworden."
zaterdag 19 november 2016
'Compromissen passen
niet bij mijn karakter'
Ondine van der Vleuten
Heb je niet de verkeerde baan?
Je bent sinds een paar jaar fractie
ondersteuner voor de VVD in de
gemeente Reimerswaal. Is dat niet
lastig, voor iemand die niet van ver
borgen agenda's houdt?
Je was al bekend met de politiek.
Elf jaar als woordvoerder bij de ge
meente Reimerswaal. Dat moet
toch een mooi inkijkje geweest
zijn.
Waarom dan toch de politiek in?
Een vrouw aan het hoofd van een
groot bedrijf. Gaf je moeder het
voorbeeld?
Ida Sinke werd op 12
juni 1964 geboren in
Yerseke. Na de
mavo in Yerseke
volgde ze de havo in
Bergen op Zoom. In
1982 verhuisde ze
naar Rotterdam om
daar de Hogere
Economische
School te doen.
Nadat haar eerste
werkgever failliet
ging, werkte Sinke
elf jaar bij de ge
meente Reimers
waal. Drie jaar gele
den verruilde ze die
baan voor haar hui
dige als directeur
van de innovatieve
groothandel Le Petit
Pêcheur.
Niet varen, geen inkomsten. Dat
moet moeilijk zijn geweest.
En nu weer terug bij uw oude
liefde, schelpdieren.
Het heeft iets symbolisch: een bui
tenbeentje, zoals u zichzelf om
schrijft, bij een vreemde eend in
de bijt.
