Abou Jahjah al decennia omstreden
14
De maatschappij moet op z'n kop, want de
heersende orde voldoet niet meer. In zijn
nieuwe boek, dat vandaag verschijnt, houdt de
controversiële Belgische activist Dyab Abou
Jahjah een 'pleidooi voor radicalisering'.
Nee, Dyab Abou Jahjah po
seert liever niet op de trap
pen van het beursgebouw
in Brussel. „Die plek is voor altijd
verbonden aan de aanslagen in
deze stad." Toch stelde hij zelf een
café aan het Beursplein voor als
plek voor dit interview. Het plein
waar op 22 maart van dit jaar dui
zenden Brusselaars rouwden om
de doden die vielen bij de aansla
gen van die dag. Nu zijn de kaar
sen en de knuffels weg. De he
lende woorden op de muren van
de Beurs, zijn aan het vervagen.
U was in maart diep ontdaan
door de aanslagen. Is dit dan
niet een wat vreemde plek om
te praten over een boek met als
titel Pleidooi voor radicalisering
„Misschien klinkt de titel wat pro
vocerend, ja. Maar het is geen boek
dat moet aanzetten tot het plegen
van aanslagen. Het is een essay
waarin ik de tijd waarin we leven
beschrijf. Een pleidooi voor een
vorm van radicalisering die het
kan opnemen tegen de destruc
tieve radicalisering. De opkomst
van Wilders, Trump, Le Pen is on
heilspellend. Het is een danse ma
cabre tussen moslim-extremisten
en islamofoben."
„Mensen hebben het gevoel dat de
maatschappij die er was, nu niet
meer voldoet. Mensen voelen zich
niet meer veilig in hun eigen
ruimte. Het is onder meer een ge
volg van globalisering. Ieders
identiteit staat onder druk en de
heersende elite heeft er geen ant
woord op. Ik maak de vergelijking
met de crisisjaren 30 in Duitsland:
daar voelden de Duitsers zich zo
vernederd door de gevolgen van
de Eerste Wereldoorlog dat ze ra
dicaliseerden. Momenteel voelt ie
dereen zich vernederd. De autoch
tone westerling omdat hij zijn tra
dities en privileges ziet verdwij
nen. De allochtoon omdat hij zich
gediscrimineerd voelt. Dat is een
voedingsbodem voor radicalise
ring aan alle kanten."
„Constructieve radicalisering. Als
we niets doen, gaat het fout. We
moeten met zijn allen iets anders
gaan doen, zonder dat we de
maatschappij vernietigen. We
moeten het systeem onder druk
zetten en weer claimen wat van
ons is. Ik pleit voor minder con
centratie van macht op één plek.
Geef meer macht aan steden, aan
burgers. De democratie hoeft niet
aan de kant, maar moet wel an
ders."
ledereen voelt zich
vernederd. De
autochtoon ziet zijn
tradities verdwijnen.
De allochtoon voelt
zich gediscrimineerd
„De kritiek van een schrijver als
Leon de Winter raakt me niet, je
weet van tevoren dat hij dergelijke
dingen gaat zeggen. De verwijten
van Tommy Wieringa deden me
wel iets. Wat ik vooral zeg: staar je
niet blind op de holocaust, maar
analyseer wat daaraan vooraf ging,
het politieke discours. De geschie
denis zal zich niet als een kopie
herhalen. Maar ik zie wel dat mos
lims hier nu worden gedemoni-
seerd. Je hoeft het daarover niet
met me eens te zijn, maar ga wel
met me in debat."
„Na maart zijn de onderlinge haat
en het wantrouwen alleen maar
groter geworden. Ik houd mijn
hart vast voor de verkiezingen bij
jullie, komend voorjaar. Let wel:
het zijn geen aanslagen die een
maatschappij kapot kunnen ma
ken, maar wel de angst die daarna
komt."
Pleidooi voor radicalisering verschijnt
vandaag. Zondagavond gaat Abou
Jahjah in De Balie in Amsterdam in
debat met publicist Paul Scheffer.
Aanvang 20.00 uur.
VLUCHTELING
donderdag 17 november 2016
'Radicaliseren moet. Want als
we niets doen, gaat het fout'
Cyril Rosman
Brussel
U stelt dat we leven in het tijd
perk van het radicalisme, dat de
heersende orde niet meer houd
baar is. Waarom niet?
Tegelijkertijd houdt u dus een
pleidooi voor radicalisering?
Uw boek riep al controverse op
ver voor het af was. Auteurs ver
lieten uw uitgeverij de Bezige
Bij. AD-columnist Tommy Wie-
ringa verwijt u steeds provoca
ties te zoeken op het terrein van
antisemitisme. U schrijft over de
holocaust en trekt een vergelij
king tussen jodenvervolging en
moslimhaat.
—Dyab Abou Jahjah
Dat debat is er toch ook? Het is
juist, na de aanslagen in Brussel,
alleen maar heviger geworden.
Dyab Abou Jahjah (1971,
Libanon) komt als 19-ja-
rige naar België. Hij is de
oorlog beu. In België stu
deert hij politieke weten
schappen. In 2000 richt
hij daar de Arabisch-Eu-
ropese Liga (AEL) op,
een radicale organisatie
die opkomt voor de
rechten van migranten.
Hij komt in opspraak als
hij begrip toont voor de
aanslagen van 9/11 in
Amerika. Die heeft het
land deels aan zichzelf
te danken, vindt hij.
Als de AEL uit elkaar
valt, gaat hij terug naar
Libanon om Hezbollah te
helpen tegen de Israëli
sche invasie. „Een mooie
dag om te sterven",
schrijft hij. Later komt hij,
teleurgesteld in Hezbol
lah, terug naar België.
Daar wordt hij weer een
toonaangevende stem in
het radicaliseringsdebat.
Afgelopen zomer is
Abou Jahjah te gast in
het tv-programma Zo
mergasten. AD-columnist
Tommy Wieringa schrijft
daarna: „Naar Abou Jah
jah luisteren is alsof je
spiritus hebt gedronken,
je gaat er scheel van
zien, met een barstende
koppijn toe."
