Lorenzo
sluit af
in stijl
voor bondscoach Wolff
9
Uitgerekend in de geboortestad van zijn grote idool bewees Max
Verstappen dat hij iets van de grootsheid heeft van Ayrton Senna,
het grootste Formule 1-idool uit de historie.
maandag 14 november 2016
De beloning in de vorm van
een overwinning bleef ach
terwege, maar wat deed
het er eigenlijk toe? Max
Verstappen heeft gisteren
racehistorie geschreven.
Onder abominabele om
standigheden, in de regen op een spekgladde
baan, gaf de Limburger een masterclass stuur
manskunst.
Veelbetekenend, zo niet alleszeggend, was
het tafereel na afloop van de race in het rust-
kamertje, waar het podiumtrio zich opfrist
voor de huldigingsceremonie.
Inhaalrace
Met open mond, ademloos, met het ongeloof
in de ogen, hoorden winnaar Lewis Hamilton
en Nico Rosberg (die door de winst van zijn
Mercedes-teamgenoot nog altijd niet zeker is
van de eindzege) het relaas van Max Verstap
pen aan. Hoe hij meteen na de start Kimi
Raikkönen inhaalde in de Senna S, de naar
zijn grote voorbeeld genoemde slingerbocht
na het rechte stuk. Of hoe hij Rosberg buiten
om beetnam op een nog nooit eerder vertoon
de wijze; hoe hij zijn auto heel hield na een
spin bij het opkomen van de start-finishlijn,
maar vooral ook over de inhaalrace vanaf plek
13 naar het podium binnen zestien rondjes.
De Mercedes-coureurs hoorden het aan en
wisten: hier staat de man waaraan de gevestig
de orde zich de komende jaren zal moeten
spiegelen: Max Verstappen, bij zijn entree in
de Formule 1 al een held, sinds gisteren een fe
nomeen.
De vergelijkingen met Ayrton Senna kon
den natuurlijk niet achterwege blijven. De
Braziliaan had dagen dat zijn racen werd ver
geleken met iets buitenaards. 'De rechtervoet
van God' heet zeer treffend de titel van een
boek van de hand van de Belg Jan Segers, dat
als een aubade aan Senna leest. Max Verstap
pen heeft nu al veel trekjes die aan de in 1994
verongelukte drievoudig wereldkampioen
doen denken: niet alleen de stuurmanskunst,
maar ook het charisma, het vertrouwen, als
het moet de brutaliteit, het egoïsme én de
voor topsport essentiële meedogenloosheid.
Ooit, in 1993 in Donington, reed Senna in de
plenzende regen een heroïsche inhaalrace die
anno 2016 nog altijd dienst doet als school
voorbeeld van inhalen. Sinds gisteren is er
een tweede versie: die van Verstappen in de
laatste 25 minuten op het circuit van Inter-
lagos in Sao Paulo.
Historie
Helmut Marko, de spijkerharde motorsportad
viseur van Red Bell, heeft een glazen oog.
Maar zelfs in dat oog leken tranen te staan, na
dat Verstappen in het laatste halfuur vanuit
het achterveld was opgerukt naar de derde
plaats.
„Max heeft hier vandaag absoluut autosport
historie geschreven. Wat een held", stamelde
de doorgaans zo stoïcijnse Oostenrijker. „Dit
gaat de boeken in als een van de meest memo
rabele dagen in de Formule 1." Christian Hor
ner, de teambaas, knuffelde Verstappen alsof
het zijn bloedeigen zoon betrof. „Dit is legen
darisch."
En Verstappen zelf? Die had - en dat is een
zeldzaamheid - moeite om uit zijn woorden
te komen. Maar de spontaniteit en brede
grijns waarmee hij de felicitaties in ontvangst
nam, spraken boekdelen. Waar hij succes vaak
snel wil relativeren, wist ook de 19-jarige dat
dit de definitieve bevestiging was van zijn
enorme talent.
Honderd meter verderop, in het FIA-hoofd-
kwartier, zal Bernie Ecclestone wellicht een
vreugdedansje gemaakt hebben. De 86-jarige
Formule i-goeroe verdedigde Verstappen al
tijd door dik en dun, vooral als er kritiek
werd geleverd op de onverschrokken rijstijl
van de Limburger. Ecclestone weet dat Ver
stappen een godsgeschenk voor de Formule 1
is, een coureur die de komende jaren de men
senmenigte weer naar het tv-scherm jaagt.
Verstappen senior
En Jos Verstappen, de trotse vader van? Die
moest afschakelen en zocht even de rust op
bij een goede vriend in de pitbox van Sauber.
Verstappen senior is niet meer altijd bij alle
races present, probeert zijn zoon los te laten
in de harde wereld van de topsport, maar
toch lijkt zijn aanwezigheid nog gewenst. Het
kan bijna geen toeval zijn dat Max vooral top
prestaties levert als zijn vader Jos erbij is.
Even dat vertrouwde gezicht, even dat kleine
tipje van de man die de Formule 1-wereld
door en door kent.
„Ik heb er geen woorden voor. Wat Max
vandaag heeft laten zien is ongelooflijk. Men
sen vergelijken hem weieens met Senna,
maar zelfs ik begin bijna te geloven dat die
vergelijking treft. En dat hier in Brazilië, in de
stad van Ayrton Senna."
Meer woorden zijn niet nodig.
Die ging even open, nadat de emo
ties zich in de aanloop naar de sei
zoensafsluiter in eigen land lang
zaamaan hadden opgebouwd. Na
negen MotoGP-seizoenen zou Lo
renzo Yamaha verlaten. Het team
waarmee hij drie wereldtitels vero
verde, waarmee hij liefst 43 over
winningen boekte. Een afscheid,
kortom, van een periode die telt
in de racegeschiedenis. In zijn
dankwoord beschreef hij het zelf
als 'onvergetelijk' en 'onherhaal
baar'. Zou het - voorlopig - laatste
optreden van Lorenzo in het
blauw er eentje zijn die recht doet
aan zijn gouden Yamaha-tijdperk?
Er werd aan getwijfeld. Hij
stond al elf races droog, een eeu
wigheid voor een coureur van zijn
kaliber. Bovendien rijdt Lorenzo
morgen al de eerste testrondjes
voor zijn nieuwe werkgever Duca-
ti. Kon Lorenzo het nog één keer
opbrengen?
Een dag voor de race gaf de
Spanjaard een glashelder ant
woord op die vraag. Hij reed de
snelste kwalificatie ooit in Valen
cia. De race verliep zoals Lorenzo
ze de afgelopen negen seizoenen
zo vaak reed bij Yamaha: starten
als eerste, wegrijden bij de rest en
solo over de streep komen.
De ontlading was groot. Loren
zo straalde eindelijk weer eens
van oor tot oor. „Ik ben erg, erg,
erg, erg blij", zei hij lachend. „Ik
kan vanavond lekker slapen, want
dit is het perfecte einde bij Ya
maha. Dit laatste cadeautje zullen
we groots gaan vieren."
over om die stap te wagen. „Toen
ik na de Olympische Spelen in
Rio aan hem vroeg wat er nodig
was om de absolute top te halen,
adviseerde hij me er de komende
vier jaar vol voor te gaan. Ik heb
die beslissing om voor de wieler
sport te kiezen onlangs geno
men. Maar het was natuurlijk
niet de bedoeling om dat zonder
René Wolff te doen. Die man is
olympisch en wereldkampioen
geweest, hij kan ons zoveel leren
over tactiek en alle andere aspec
ten van het vak. Ik zou het zonde
vinden als men die kennis zou
verliezen. En zelfben ik niet van
plan om met iemand anders te
gaan werken."
De sprinters kregen de afgelo
pen tijd de indruk dat de wieler
bond KNWU de komende vier
jaar op een andere wijze wil ope
reren. Volgens de nieuwe tech
nisch directeur Johan Lammerts
staat er echter nog niets vast en
is de KNWU in gesprek met
Wolff over een eventuele verlen
ging van zijn contract. Hij toon
de zich verbaasd over 'de affaire'.
Ideeën
„Ik was het afgelopen weekeinde
bij de wereldbeker, maar de ren
ners hebben mij zelf daar niet
over aangesproken en ik weet
ook niet waar bepaalde ideeën
vandaan komen. We willen de
voorwaarden scheppen om de
sprinters optimaal te laten preste
ren de komende jaren. Over de
status van de gesprekken met
Wolff kan ik nog niets zeggen."
Wolff zelf liet in Apeldoorn
doorschemeren nog altijd een
opening te zien in de gesprekken.
„Ik wil graag verder met de bond,
anders had ik mijn koffers wel ge
pakt. Ik heb mijn bezorgdheid uit
gesproken of alle partijen wel het
maximale resultaat nastreven, zo
als wij ook van onze renners vra
gen. Het is zaak daar de komende
dagen in alle rust over te gaan
praten."
vriend en vijand
Ivo op den Camp
Sao Paulo
Max Verstappen: „Ik kon heel makkelijk
inhalen en dat gaf een ongelooflijk gevoel."
FOTO GETTY IMAGES
Een enorme last was van zijn
schouders gevallen. En dat was
te zien. Jorge Lorenzo oogt voor
een camera vaak koel, maar gis
termiddag in Valencia liet de
29-jarige Spaanse motorcou
reur, die het team van Yamaha
na negen seizoenen verlaat, in
zijn ziel kijken.
Emiel Poeiert
Valencia
Laurine van Riessen werd in
de halve finale sprint geklopt
en behaalde uiteindelijk het
brons, foto sportfoto photoagenoy
