COLUMN MONICA O SU
Ik liep naar het groepje en
zei bij wijze van begroeting:
'Ah, moeder en dochters'
Op het moment dat ze het
het minst verwacht, maakt
Monica de fout der fouten.
Monica Beek is journalist
en heeft twee dochters.
magazine 15
Speeltuinfeestje
Het was zo'n feestje waarvan je
denkt, hier kan niks misgaan.
Sterker nog, ik was niet eens
op m'n hoede voor foute mannen,
overmoedige dansmoves of later
betreurde opmerkingen. De geappte
uitnodiging stelde ook een zeer christelijke
begintijd: 3 uur in de middag. De setting:
een speeltuin. En voor de jarige hadden
we een My Little Pony bij ons, dat zou
ze zeker leuk vinden, had haar moeder
gezegd. Ze kreeg gelijk. Het cadeau werd
met veel enthousiasme in ontvangst
genomen, en daar stoof de wolk van
roze meisjes weer naar de glijbaan.
Of we wat wilden drinken. Koffie, thee,
limonade? Geen bier en wijn, want we
waren wel in een speeltuin, hè. Er was
des te meer taart. Een fototaart, door
de bakker gemaakt - wie kan daar nou
nee tegen zeggen.
Voor ik een plekje uitkoos op de houten
picknickbank - altijd goed opletten naast
wie je gaat zitten, zeker als je niet goed
weg kunt komen, dit was zo'n tafel waar
je buurman moet opstaan wil je je benen
eronder vandaan krijgen - maakte ik eerst
even een handenschudrondje. Langs
de andere ouders van vriendinnetjes -
de meesten ken ik al van school. Daar
stonden de buren - hallo, hallo, jullie ook
gefeliciteerd (rare gewoonte hoor, ieder
een feliciteren met de jarige). En dit was
overduidelijk de bij elkaar geklitte familie.
Ik liep naar het groepje en zei bij wijze van
begroeting: 'Ah, moeder en dochters'. Het
gezicht van degene die ik
voor moeder had aangezien,
schoot in een frons. „Nee
hoor", zei een van de andere
dames, „vier zussen."
Daar was-ie, op een speel
tuinfeestje, de fout der
fouten onder vrouwen.
Ik had iemand diep, diep be
ledigd, dat was duidelijk. In
een fractie van een seconde
overwoog ik mijn opties.
Kon ik dit nog rechttrekken?
Nee, alles wat ik er nu nog
over zou zeggen - excuses,
een grapje - zou het alleen
maar erger maken. Ik
perste er een glimlach
uit, draaide me om en
verklaarde de zone met
de zussen tot no-goarea.
Dagen later biechtte ik
mijn pijnlijke opmerking
op aan de echtgenoot van
de jongste zus, de vader
van de jarige. Ja, hij had
het al gehoord, ze hadden
er nog over gesproken. En
het ergste was, vertelde
hij, dit was weieens eerder
voorgekomen. Op een ander
feestje had ooit iemand
precies hetzelfde gezegd.
Ik weet dat het niet netjes
is, maar ik voelde me er
stukken beter door.
