i
7
Nieuw-Zeeland brengt herinneringen aan wittebroodsweken terug
In 2002 waren ze er
nog op huwelijksreis.
Nu zijn Willem-Alexander
en Maxima terug in
Nieuw-Zeeland. Hoewel
er veel is gebeurd in
vijftien jaar, lijken ze nog
net zo gelukkig als toen.
Ze vullen elkaar aan,
x zijneen hecht team
en gaan samen
^j^shoppen.
én beslissing, één ac
tie van het staatshoofd
is Nederland verwij
derd van een gewa
pende strijd met
I Nieuw-Zeeland. Of
I beter, met de oor
spronkelijke bevolking van het land,
de Maori.
Met volop ceremonieel vertoon
worden koning Willem-Alexander
en koningin Maxima bij het begin
van hun staatsbezoek aan Nieuw-
Zeeland welkom geheten door de in
heemse bewoners, op het strakke ga
zon voor Government House in de
hoofdstad Wellington. Bij die zoge
noemde Powhiri klinken agressieve
kreten, wordt vervaarlijk met speren
gezwaaid en gedanst door de Maori.
Dan komt het: de Toa, de hoofd
krijger, loopt met woeste gelaatsuit
drukking in de richting van de ko
ning en werpt hem een houten dart,
een soort dolk, voor de voeten. Had
de koning dat voorwerp in het, door
de overvloedige regenval, zompige
gras laten liggen - dan had hij de uit
daging van de Toa aangenomen en
hadden zijn meegereisde beveiligers
flink aan het werk gemoeten.
Maar natuurlijk pakt de vorst de
dart op, hij kijkt wel uit. De hoofd
krijger slaat zich hardhandig op de
volle bovenbenen - het koningspaar
is meer dan welkom in Nieuw-Zee
land. De hongi's, de 'neuszoenen',
kunnen worden uitgewisseld als
blijk van affectie.
Abel Tasman
Hoe anders verliep het Abel Tasman
in 1642, toen hij als eerste Europeaan
aanmeerde bij het huidige Nieuw-
Zeeland. Hij beantwoordde het ge
zang en trompetgeschal van de Maori
met hoorngeschal van één van zijn
matrozen en dat gold als een oorlogs
verklaring. Vier matrozen kwamen
om en na een aanval met kanonscho
ten vond Tasman het welletjes. Hij
en zijn bemanning vertrokken
spoorslags. Hij noemde zijn ontdek
king Moordenaarsbaai.
1
Nu, bij de officiële aankomst van
twee andere prominente Nederlan
ders, bulderen de kanonnen weer.
Liefst 21 saluutschoten weerkaatsen
tussen de nevelige heuvels rondom
i Als de koning de dolk
had laten liggen, was
dat een verklaring van
oorlog geweest
Wellington, als begroeting van het
koningspaar uit het verre Nederland,
dat in vrede en bovenal liefde komt.
Intieme liefde ook.
Ze zijn persoonlijk werkelijk dol
op het land, waar ze in februari 2002
een flink deel van hun huwelijksreis
doorbrachten. Dat was in één van
's werelds meest luxe hotelresorts,
Huka Lodge in Taupo. Onbegrensde
weelde, vlakbij de imposante water
vallen (Huka Falls), aan de kolkende
Waikato-rivier. Daar, tussen de rook-
flarden die opstijgen uit de geisers en
lavabronnen in het fenomenale vul
kaanlandschap, waren de toenmalige
prins en prinses voor de eerste en
laatste keer in hun huwelijk lange
tijd echt samen. Hun eerste dochter,
Amalia, zou pas in december 2003 ter
wereld komen, maar veel belangrij
ker: ook de roddelpers ontdekte niet
waar de newly weds verbleven.
Daarna hebben ook die media zel-
den tot nooit over echtelijke twisten
in Villa Eikenhorst geschreven. Wat
Willem-Alexander en Maxima voor
hun huwelijk en - elf jaar later - de
inhuldiging wilden uitstralen lukt ze
ook: ze zijn een hecht team van twee
mensen die elkaar aanvullen, soms
verbeteren, maar elkaar bovenal ver
sterken. En die ofwel waanzinnig
goed toneel kunnen spelen, maar
waarschijnlijker ook na bijna vijftien
jaar huwelijk nog oprecht dol zijn op
elkaar.
Enkele observaties, uit zes dagen
meedraven in het koninklijke gevolg
kriskras door Australië en Nieuw-
Zeeland: Willem-Alexander mag dan
geen 'protocolfetisjist' zijn, hij is er
natuurlijk wel zijn hele leven mee
omringd. Dus fluistert hij, bijna bin-
De liefde is een goede
reden om naar de
andere kant van de
wereld te verhuizen
nensmonds, bij plechtigheden soms
wat er gaat gebeuren als geheugen
steuntje voor Maxima als zij vlak
naast hem staat. Zij stelt hem op haar
beurt op z'n gemak door aan het be
gin van weer een nieuwe ontmoeting
ontwapenend te lachen, het ijs te
breken. De koning ontdooit, de ner
veuze gesprekspartners ook, de zee
ligt open.
Immigreren
Een prachtig moment aan het einde
van de eerste dag van het bezoek aan
Australië, vorige week maandag: de
ambassadeur in Australië, Erica
Schouten, refereert aan een motief
voor veel Nederlanders om naar Aus
tralië te immigreren: de liefde. „Een
goede reden", merkt ze nog op en
dan valt alles stil. Willem-Alexander
en Maxima - die zelf natuurlijk ook
de vlinders in haar buik duizenden
kilometers achterna vloog - kijken
elkaar even veelbetekenend aan en
moeten blozen. Ambassadeur Schou
ten ook: „Ik ben helemaal van mijn
a propos", zegt ze met een rood
hoofd.
Een dag eerder winkelt het paar bij
warenhuis Zimmermann in Perth.
Volgens de krant The West Austra
lian past Maxima het ene na het an
dere kledingstuk, vooral badmode en
wacht haar man op een bank voor de
pashokjes. Hij wisselt zijn reacties af
als zij weer een nieuwe creatie toont:
„Ja. Nee. Ja. Nee." De koningin lijkt
sterk op zijn oordeel te varen.
Op een vrije dag in een prachtige,
zonovergoten stad geduldig wachten
op je shoppende vrouw, op een bank
voor de pashokjes. Op goed geluk
gokken of je 'ja, leuk!' of'joh, staat die
andere niet veel mooier?' moet zeg
gen.
Als dat geen liefde is.
dinsdag 8 november 2016
GO
Blosjes bij Maxima tijdens
romantische rondreis
Jeroen Schmale
Wellington
Koning Willem-
Alexander wisselt een
'neuszoen' uit met
een Maori-krijger.
FOTO ROBIN UTRECHT
—Erica Schouten, ambassadeur
